God of War: Ragnarök

Want dat is wel waar we mee te maken hebben: torenhoge verwachtingen. Elke gamer die ik het afgelopen jaar heb gesproken, keek eigenlijk maar naar één spel écht uit en dat was God of War: Ragnarök. Nadat het eerste deel toch wel erg chaotisch en met veel vragen eindigde, wilde iedereen weten hoe het avontuur van Kratos, Atreus en de Noorse Goden zou aflopen. We hebben er lang op moeten wachten, met zelfs een uitstel inbegrepen, maar Kratos is er weer en hij is scherper dan ooit.

Waar waren we ook alweer?

Wanneer je God of War: Ragnarök opstart, krijg je vanuit het spel meteen de mogelijkheid om een throwback te bekijken. Even alles van het eerste deel weer eventjes op een rijtje zetten. Er is immers veel gebeurd, zeker aan het einde van het spel. De optie in de game is echter wel een heel beknopte samenvatting van wat er zich in 2018 heeft afgespeeld. Leuk als het verhaal nog fris in je geheugen zit, maar eigenlijk te beknopt om echt met de juiste bagage aan de slag te gaan. Als je om mijn advies vraagt, dan zou ik adviseren het eerste spel eerst nog eens te spelen (als je dat niet recent al ter voorbereiding hebt gedaan). Mocht daar je interesse niet liggen, bekijk dan één van de meer uitgebreide recaps op het internet, zoals deze. In ongeveer een half uur tijd ben je meer dan op de hoogte van hoe de zaken ervoor staan eens je weer de Blades of Chaos en Leviathan Axe tevoorschijn tovert voor het eind der tijden.

Het spel begint in het huis in Midgard, waar Kratos en Atreus trainen en zich vooral schuilhouden voor de goden. Ze weten dat de goden niet al te blij met ze zijn en dat is vroeg in het spel ook wel te merken. Zowel oude als nieuwe personages brengen al al snel een bezoek aan het olijke duo, waardoor ook dit spel in het eerste uur meteen een heerlijke sfeer weet neer te zetten: spanning om te snijden. In het eerste deel was het Baldr die al snel om de hoek kwam kijken, nu is het een andere god of godin. Een heerlijke zet van de ontwikkelaar, ik kan niet anders zeggen.

Off we go

Na het spetterende begin zullen Kratos en Atreus weer van rijk naar rijk reizen om daar de nodige zaken uit te zoeken. Werelden van het vorige spel komen weer om de hoek kijken, maar er is hierbij doorgaans wel gekozen voor een nieuw gebied. Er zullen echter ook geheel nieuwe werelden worden aangedaan, waardoor er uiteindelijk een heel scala aan gebieden is om te bezoeken. Sommige gebieden geven je de vrijheid om lekker rond te speuren en wat sidequests te voltooien, terwijl anderen wat trouwer aan de hoofdmissie blijven. Al met al zorgen de verschillende flora en fauna wel voor een fijn afwisseling in het verhaal. En dat is iets wat het spel soms wel nodig heeft.

Laat ik maar met de deur in huis vallen: God of War speel je voor het verhaal. Dat is namelijk in één woord meesterlijk. Het kan dan ook de nodige frustratie opleveren wanneer je weer de zoveelste puzzel tot een goed einde moet brengen. Sommige puzzels zijn duidelijk gerecycled van het origineel, zoals het slopen van drie runes voor het openen van een kist, terwijl andere puzzels nieuw zijn. Het overkwam mij echter zelden dat de puzzels mij echt voldoening gaven. Het spel is behulpzaam en laat je middels je metgezellen vaak weten wat de bedoeling zo ongeveer is, maar het was niet nodig geweest. Het voelt soms meer als rekken dan als een waardevolle toevoeging. Geef dan maar wat meer combat-secties.

Pak de wapens er maar bij

Want daar is waar God of War: Ragnarök naast haar verhaal ook in uitblinkt: combat. De balans tussen de vijanden, de Blades of Chaos en de Leviathan Axe is bewonderenswaardig. Zelden heb ik last gehad van een camera, een trage reactietijd of het blijven haken achter een onderdeel van de spelwereld. De combat-secties verliepen zoals ik dat voor ogen had en dat is lang niet altijd zo in dit soort spellen. Je kunt naar hartenlust je gang gaan en kunt daarbij ook echt wel accenten leggen naar je eigen speelstijl. Dit is wel iets waar je de tijd voor moet nemen. God of War: Ragnarök geeft je de mogelijkheid om je gear te upgraden en daar zit nogal wat tekst en stof tot nadenken bij. Dit zal zeker voor de wat meer casual gamer wat overweldigend overkomen. Op de lagere moeilijkheidsgraad zal je er wel mee wegkomen als je hier niet al te veel tijd in steekt, maar heb je voor wat meer uitdaging gekozen, dan zul je wel wat uren aan de menu’s moeten spenderen. Het is een van de weinige dingen die God of War: Ragnarök minder toegankelijk maakt, want in alle andere facetten van het spel weet de ontwikkelaar het spel laagdrempelig te maken zonder daarbij haar identiteit te verliezen. Ook doorgewinterde gamers halen bij dit spel namelijk hun gram.

Een traantje wegpinken

Wie de serie een beetje kent, weet dat het verhaal niet alleen maar is gevuld met afgehakte hoofden en gespleten ruggengraten. Hoewel het gezegd moet worden dat God of War: Ragnarök met afstand de meest gevoelige titel is van de serie. Kratos stelt zich kwetsbaarder op dan ooit tevoren en de personages zijn stuk voor stuk prachtig uitgediept. Wat daarbij zeker helpt is de ijzersterke voice acting en de oogstrelende graphics. Vooral de vergezichten zijn werkelijk waar adembenemend. Het maakt daarbij niet uit of je de framerate of de resolutie prefereert. Het resulteert beiden in oogstrelende audiovisuele prestaties. Het moet gezegd worden dat hier en daar wel wat kleine details ontbreken. Zo kwam ik enkele keren langs bijvoorbeeld een paar touwen die qua realisme wel erg afweken van de directe omgeving en zijn sommige minder belangrijke personages wel veel minder gedetailleerd dan de hoofdpersonen, maar dat mag de pret zeker niet drukken. Santa Monica Studios heeft een oogstrelende parel afgeleverd die laat zien waar de PlayStation 5 toe in staat is.

Conclusie:

God of War: Ragnarök is dat waar reikhalzend naar wordt uitgekeken. De game kampt met torenhoge en misschien zelfs een tikkeltje onrealistische verwachtingen, maar weet deze in te lossen. Is het spel perfect? Nee. Het tempo van het spel dat hier en daar een tikkeltje uit balans is, is daar met name de boosdoener van. Fans van de serie en nieuwkomers zullen daar geen groot probleem van maken, want het is ook een klein beetje muggenziften. We moeten blij zijn met wat ons voor de feestdagen weer is voorgeschoteld. Het is tijd om de échte winter in huis te halen.