Voor veel dertigers en veertigers waren de open wereld games van Rockstar toonaangevend. Dan heb ik het uiteraard over GTA 3, GTA: Vice City en GTA: San Andreas; drie games die voor veel gamers vele uren aan plezier hebben opgeleverd en waarin de nodige herinneringen zijn gemaakt. In het tijdperk dat de originele titels verschenen, was deze manier van een open wereld nog alles behalve de standaard. Waar tegenwoordig iedere studio de behoefte lijkt te hebben om een open wereld game te produceren, was dat begin jaren 2000 nog een prestatie van formaat. Daarnaast sprak de setting en de gameplay veel (jonge) gamers enorm aan. Met dit in het achterhoofd is het helemaal niet gek om deze games nog eens van stal te halen, op te poetsen en beschikbaar te maken op de hedendaagse consoles en PC.
Als je aan Grand Theft Auto: The Trilogy - The Definitive Edition gaat beginnen, moet je allereerst in het achterhoofd houden dat de games aardig gedateerd zijn. Zo voelt de wereld in GTA 3 voor hedendaagse begrippen erg leeg aan, maar het gaat dan ook om het herbeleven van een oude titel. Naarmate je de trilogie speelt en dus aankomt bij de volgende titel, dan ervaar je de evolutie die de serie is ondergaan. Eigenlijk ervaar je hoe de open wereld games in het algemeen vooruit zijn gegaan in de loop der tijd. Dit gaat van de levendigheid van de wereld tot aan de personages, die steeds meer diepgang krijgen. Tevens merk je dat missies in de loop der jaren meer omvang hebben gekregen. 
Zodra je Vice City speelt merk je dat de stad nog steeds leeg aanvoelt voor hedendaagse standaarden, echter merk je in San Andreas al veel meer levendigheid en variatie. Los Santos bevat naast de stad ook een platteland en de stad zelf kent meer diversiteit dan de twee voorgaande titels.
Niet klagen
Als speler mag ik echter niet klagen dat de steden van Liberty City en Los Santos leeg of verouderd aanvoelen. Ik wist vooraf dat ik een opgepoetste versie van een oud spel zou gaan spelen. Eveneens wist ik dat ook de verhaallijn, personages en missies niet meer op kunnen tegen die uit bijvoorbeeld Grand Theft Auto V. Daarom ervaar ik dit niet als een probleem, het gaat hier om de nalatenschap.
Waar de problemen beginnen, is de manier waarop Rockstar dit heeft gedaan. Pak een willekeurig deel uit de trilogie en we kunnen zeggen dat het enorm goedkoop aanvoelt. De studio heeft voor deze editie weliswaar een nieuwe engine gebruikt, maar heeft zeker niet de moeite genomen om de volledige code te herschrijven. Oke, de uitgever heeft de besturing aangepast naar de huidige maatstaven en ja, ze hebben de belichting verbeterd. Daarnaast is er in alle delen nu een minimap beschikbaar, zoals we die kennen uit GTA 5 en is ook de camera vrij te bewegen, maar verder beperkt het zich tot minimale aanpassingen. Dit klinkt als allemaal goede veranderingen en dat zijn ze in de basis ook, echter voelen hierdoor missies soms toch wat anders aan dan in het origineel. En dat is dan weer jammer.
Nog meer klagen
Grafisch valt er ook heel wat op deze reeks aan te merken. Zo is duidelijk zichtbaar dat niet alle modellen en aspecten dezelfde hoeveelheid liefde hebben gekregen. Sommige dingen zien er redelijk gelikt uit, maar andere elementen zijn een doorn in het oog. En dan zijn er nog de framedrops. Framedrops? Hallo! We spelen een twintig jaar oude game op een moderne console. Hoezo framedrops?!
En wat te denken van de regen. De regen in deze games is vernieuwd ten opzichte van het origineel, maar dit is wederom niet om aan te zien. Daarnaast lijkt het of de regen random aan en uit wordt gezet. De regen zorgt er tevens voor dat de spellen haast onspeelbaar worden, totdat het weer stopt, En als het regent, dan regent het alleen boven land. Want op en boven het water is geen druppel te spotten. Dit zorgt voor een erg vreemde gewaarwording. Er is tevens geen mist meer te bekennen in San Andreas, dit is er vermoedelijk uitgehaald omdat het hedendaags niet meer nodig is om delen van de map onzichtbaar te maken. Daar waar dit vroeger wel nodig was in verband met technische beperkingen. Echter is dit zeker geen vooruitgang, want het verpest een groot deel van de vibe.
Dan zijn daar nog de grote roze icoontjes boven de vijanden. In het origineel was dit volkomen logisch. Grafisch waren ze destijds niet waar we nu staan, wat er voor zorgde dat vijanden in de verte lastig te zien waren. Dit werd opgelost door er een roze beacon boven te plaatsen. Maar hedendaags ziet dit er echt niet uit, daarnaast is het ook niet meer functioneel. Het had een kleine moeite geweest om deze ‘feature’ uit de game te slopen.
Conclusie
Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition was een reeks waar ik enorm naar uitkijk, maar uitliep op een grote teleurstelling. Grafisch zijn de games echt ondermaats en door het verwijderen van mist, omdat dit technisch niet meer noodzakelijk is, verdwijnt een groot deel van de sfeer. Het enige positieve aan deze trilogie is het herbeleven van de weg die open wereld games in het verleden hebben ingeslagen en hoe deze in de loop der tijd zijn verbeterd.