Honey, I Joined a Cult

Het verhaal begint met de Cult of the Space Fish en het is vrij luguber. De politie valt in bij het hoofdkwartier van de cult en arresteert een man met blauwe schmink. De leider geeft aan dat dit geen verf is en het blijkt dat ze werkelijk een kruising zijn tussen een vis en een mens. Deze sekte gelooft dat door het DNA van de vis en de mens te combineren, je betere wezens krijgt. Die had ik niet aan zien komen en vond hem prachtig bedacht. De cultleden worden gearresteerd, maar hun leider komt vrij met een hoop extra geld, helemaal klaar om opnieuw te beginnen.

En dat is precies wat hij doet, maar dan onder de regie van de speler. De leider krijgt een officiële naam en een naam hoe hij in de cult genoemd wil worden. Verder geef je de sekte zelf een naam en kies je hoe de trouwe volgelingen genoemd moeten worden. Met die laatste gaat de game erg leuk om. Overal waar je komt zullen ze die naam gebruiken op zo'n serieuze manier dat ik regelmatig met een glimlach achter mijn beeldscherm zat.

Omdat het hier gaat om een builder, krijg je uiteraard weer de lange tutorials die horen bij het genre. Als je die overleefd hebt, begin je werkelijk aan je eigen cult. Gelukkig is er een optie om de introductie uit te zetten en gewoon meteen te beginnen. Als je een game als Rimworld, Dwarven Fortress of Towns hebt gespeeld, dan zal de structuur niet onbekend voor je zijn en kun je de tutorial denk ik wel overslaan.

De cult van The Big Lebowski

In de avond toen ik begon met het spelen van de game had ik voor de zoveelste keer The Big Lebowski gezien. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat mijn cult volledig is gebaseerd op deze film die, en dat is geen toeval, wordt gezien als een cultfilm. De leider heet Kees van der Stol, maar wordt The Biggest Lebowski genoemd. De cult zelf heet Dudeïsm en ze vereren The Dude. Een sektelid is een Bowski en samen zijn het Bowskies.

Bij het starten van de game bouw je eerst een Holy Room. Een gebouw waar de leden hun verering doen. Een sekte moet kunnen overleven en om dit te kunnen doen, heeft het uiteraard betalende leden nodig en niet alleen in geld. Er zijn twee soorten leden: de followers en de cultists. De followers zijn nieuwkomers. Ze komen via de lobby binnen en kunnen overdag meedoen aan de activiteiten. Als vervolgens blijkt dat een dergelijk lid potentie heeft, kan deze worden gekozen om tot de kern van de sekte te worden toegelaten. In dit geval wordt je dan een cultist of in mijn geval een Bowski. Ze zijn eigenlijk de vaste autoriteit in de sekte. Waar de followers iedere avond naar huis gaan, wonen de Bowskies op het terrein.

Er zijn vijf soorten resources waarmee rekening moet worden gehouden. Credits zijn de valuta en daar koop je alles van dat een prijs heeft. Faith is de hoeveelheid verering die je krijgt van cultists bij de eredienst die iedere avond wordt gehouden. Dit is denk ik de belangrijkste en moeilijkste resource om te beheersen. Influence krijg je door de followers te verzadigen en wordt vooral gebruikt om research mee te doen. Er is ook PR, wat wordt vergaard door van jezelf te laten horen buiten het kamp. Dit kan echter ook negatief uitpakken, wat zich laat uitkeren in Heat. Op het moment dat er iets gebeurd dat voor de buitenwereld niet zo acceptabel is, gaat je Heat omhoog. Het is belangrijk deze laag te houden, want voor je het weet, staat de politie op de stoep om een kijkje te nemen en als het dan verkeerd loopt, en dat gaat makkelijk naarmate het spel vordert, valt de politie in.

Cult Following

Zoals ik al aangaf zijn er twee soorten volgers. Het begint bij de followers. Zonder followers kan de cult niet draaien en daarom moet je ervoor zorgen dat er voldoende faciliteiten zijn die ze leuk vinden om te doen. Zo is er in het begin een Meditation Studio. Hier kan een groepje followers, onder leiding van een Bowski, al mediterend Influence points genereren. Met die Influence points kun je onderdelen van de game vrijspelen, zoals de Discobombobulation Therapy. Dit is een soort draaiende schijf waar een follower op wordt gelegd, zodat ze dan Influence points genereren.

De tweede en belangrijkste groep zijn de cultists of, zoals ze bij mij heten, de Bowskies. Deze zijn veel beter te controleren. Jij beslist waar ze goed in zijn en jij beslist wat ze gaan doen. Je kunt bijvoorbeeld een complete nietsnut kok laten zijn. Na een bepaalde tijd krijgt een sektelid XP en kun je deze levelen in bijvoorbeeld cooking. Zo is ieder sektelid goed aan te sturen. De meeste sekteleden hebben bepaalde vereisten en het is in het begin redelijk makkelijk goed te dirigeren, maar het komt er wel op neer dat je continu bezig bent met levelen en toewijzen, zodat het al vroeg in de game vervelend wordt.

Aan het einde van de dag, als de followers huiswaarts gaan, houden de sekteleden een laatste dienst waarin ze helemaal los gaan. Op dat moment wordt er Faith gegenereerd. Faith is nodig om de cultleden tevreden te houden. Per cultist verbruik je een bepaalde hoeveelheid van dit goedje. Ze zijn hier uit overtuiging dat de sekte het juiste is om voor te leven en wanneer hun geloof ze in de steek laat, worden ze ontevreden en gaan ze weg. In het begin nemen ze nog genoegen als ze met vijf man in een kleine cel liggen op een of andere smerige deurmat, maar uiteindelijk willen ze meer en daarna worden ze steeds veeleisender. Omdat ze levelen en zich specialiseren, wil je ze absoluut niet kwijt, dus moet je aan hun eisen voldoen om te overleven.

Micromanagement

Je doet eigenlijk niets anders dan constant de cultists proberen tevreden te houden. Je levelt ze op de juiste manier, zodat ze de juiste dingen kunnen die jij wilt dat ze doen. Ik noemde het eerder makkelijk en dat is het ook wel, maar naarmate de hoeveelheid cultists toeneemt, hoe vervelender het is en hoe sneller je ook de situatie over het hoofd ziet. Gelukkig heeft het spel een fantastische interface met veel overzichten die het gemakkelijker maken om in een oogopslag goed te zien hoe het met de cultists gaat en wat je zou kunnen doen. Na een paar uur spelen kwam echter wel het stoom uit mijn oren en moest ik echt stoppen, want dan werd ik er een klein beetje gefrustreerd van.

Om PR te verdienen krijg je om de haverklap missies om de oren geslingerd. Dan moet je bijvoorbeeld een sektelid naar het winkelcentrum sturen, zodat hij of zij de boodschap van de absolute waarheid aan de gewone burgers kan verkondigen. Zet de juiste persoon op de juiste plek en dan levert dat veel PR op, maar het kan ook zijn dat er een heftige discussie ontstaat, die eindigt in een vechtpartij en dan genereer je juist Heat. Hoe meer PR je maakt, hoe groter de kans is dat de followers meer capabel zijn om dingen voor elkaar te krijgen.

En zo jongleer je deze game met de resources en ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van hoe efficiënt dit werkt. Het is heel ingewikkeld om het op papier te zetten, maar het is relatief eenvoudig om door te hebben hoe de vele resources met elkaar in verbinding staan wanneer je eenmaal aan het spelen bent.

Het pad naar de verlossing

De game komt pas echt op gang op het moment dat de Leader's Sanctum wordt gemaakt. Hier komt pas ook weer de leider zelf in beeld, die je bijna niet ziet tijdens het spelen van de game. Iets wat ik overigens heel raar vind, want sektes zijn altijd gebouwd om de leider heen. Uiteindelijk kies je een thema voor de leider uit, die hij voor ogen moet hebben. Ik koos ervoor dat de leider gaat werken aan een robotleger en hij wil ervoor zorgen dat iedereen naar een andere planeet reist, om daar het voortbestaan van de sekte te garanderen. Followers krijgen het zwaar. Die kun je veranderen in lekkere drankjes of in aantrekkelijke decoraties. Op de Browskies kon worden geëxperimenteerd om te zien hoe een robotleger tot stand gebracht kan worden. Vanaf hier neemt de game een flink absurde draai die heel leuk klinkt. Je krijgt echter niet zomaar de Leader's Sanctum en ik heb daarvoor erg lang moeten rotzooien met followers en cultists voordat de game echt zijn weg vindt.

Conclusie:

Honey, I Joined a Cult is een vrolijke en kleurrijke game die een beetje probeert de hak te zetten met sektes. Ondanks dat het er af en toe wat kinderlijk uitziet, is het vooral een game waar micromanagement van groot belang is. Hier moet je wel van houden en dit is zeker niet voor iedereen. Ieder sektelid moet een doel hebben waar deze tevreden mee is, om de leider voldoende te kunnen aanbidden. Bij het begin zijn de vele resources die allemaal bij moeten worden gehouden vrij lastig en onoverzichtelijk, maar je komt vrij snel in een ritme dat het goed bij te houden is. Er is echter te veel micromanagement, waarin je eigenlijk alleen maar bezig bent met het onderhoud van alle cultists. Omdat je dat steeds aan het doen bent raak je af en toe het gevoel dat je een sekte aan het leiden bent een beetje kwijt. Wat daar niet bij meewerkt, is dat de game pas echt in een stroomversnelling komt als je vele uren verder bent en vrij hebt gespeeld dat je kunt beslissen waar de sekte voor staat.