Irotoridori No Sekai: The Colorful World

De persoon die dit ervaart, de persoon door wiens ogen jij deze kleuren mag zien, is Kanoue Yuuma, een student van een school in een afgelegen dorp met heel wat geheimen. Hij heeft sinds jongs af aan een droom over een wereld waar spierwitte veren door de lucht dwarrelen en waarin hij wordt gevraagd iemand te redden, en heeft een contract met een jong meisje welke enkel hij kan zien, die hem voorziet van magische krachten in ruil voor zijn geheugen. Hij werkt voor een heks en red samen met haar mensen én hij reist af naar andere werelden om dat te doen en verzet te bieden tegen een god die lukraak mensen naar het hiernamaals trekt. Een druk leventje dus.

It’s raining women

Dit leventje wordt verder opgeschud wanneer hij tijdens een avondwandeling ziet hoe een jonge vrouw probeert zelfmoord te plegen door van de vuurtoren af te springen. Hij vangt haar voor ze de grond raakt en gebruikt zijn krachten om haar verwondingen te helen, niet wetende wie ze is en waarom ze op het punt stond deze drastische stap te nemen. Zij kent hem echter wel, inclusief een van zijn geheimen, en beweert plotseling zijn geliefde te zijn.

Dat Yuuma zijn geheugen slecht is, is op dit moment van het verhaal al lang en breed vastgesteld, dus dat hij zich niet kan herinneren dat ze elkaar ooit eerder hebben gezien, is vreemd, maar niet voldoende om vast te stellen dat ze liegt. Hij brengt haar daarom onder bij een nabijgelegen appartementencomplex voor studenten, welke eigendom is van een van zijn collega’s. Dit is de gebeurtenis die een kettingreactie op gang brengt, die Yuuma gedurende een dikke tien uur durende common route laat kennismaken met een opvallende grote cast aan karakters, wiens persoonlijkheden en eigenaardigheden uitgebreid de kans krijgen om tot bloei te komen voor je je vastzet in de character routes. Hier heeft de game er vijf van.

De eerste vier

Niet iedereen is gelijk geboren en dat geldt ook voor de characters uit Irotoridori no Sekai. Van de vijf dames die openstaan voor een potentiële romance, is slechts één het canon-koppel. De andere vier routes zul je echter moeten doorlopen voordat je met haar samenkomt en dus stel ik de kandidates graag aan je voor:

Allereerst is er Minami Kana, het meisje dat je redde bij de vuurtoren. Dit is niet haar echte naam, maar net als zoveel andere dingen rondom haar heen, is de reden waarom ze die naam geeft in nevelen gehuld. Ze is een open boek met haar emoties, die makkelijk van extreem verdriet naar extreme blijdschap gaat, mist behoorlijk wat gezond verstand, maar is door beide dingen ook een persoon waarbij geldt dat wat je ziet is wat je krijgt. Dat ze desondanks zo geheimzinnig doet, heeft een verdomd goede reden welke je ontdekt in haar character route, die op momenten behoorlijk grimmig kan worden.

Bijna het tegenovergestelde is Toumine Tsukasa, een iets jonger meisje met de eindeloze energie en optimisme die je allicht met die omschrijving associeert. De enige uitzondering hierop is ze zelf, want om wat voor reden dan ook heeft ze totaal geen vertrouwen in zichzelf. Ontdekken waarom dit is, is een van de dingen die je doet op haar character route, die vooral hartverwarmend is en je met een goed gevoel achterlaat.

Iets persoonlijker is de route van Shikishima Kyou, een hikikomori die verwant is aan de eigenaar van dit complex. Eens jij door omstandigheden zijn taken moet waarnemen, word je beter bekend met deze ietwat bizarre jongedame en haar reden om zich op te sluiten in haar kamer. Haar verhaal gaat over persoonlijke groei, maar is onder de streep waarschijnlijk de minst diepgaande van het stel.

De afsluiter is Mio, de jeugdvriendin van onze hoofdpersoon, die zich duidelijk zorgen maakt over zijn levenskeuzes. Meer dan dat maakt ze zich echter zorgen over Kana’s komst, waardoor ze agressiever is in haar pogingen om zich over Yuuma te ontfermen. Op veel momenten is dit op een verkeerde manier, waardoor hij zich afvraagt of ze hem überhaupt mag, maar als je haar character route bewandelt, worden de misverstanden langzaam opgelost. Desondanks is haar route degene die ik het minste vond, deels door het einde die voelt als een cop-out van wat een tragedie had kunnen zijn, maar ook geen happy ending geeft en mij dus volledig onvoldaan achterliet.

En dan die vijfde

Wie de vijfde en ware heldin is, ga ik niet verklappen, al kun je dat waarschijnlijk al ruim van tevoren raden. Wat je echter waarschijnlijk niet gaat zien aankomen, is hoe haar verhaal verweven is met de andere vier. Vaak in games als deze, krijg je voor de ware route een keuze die je nu pas kan maken in de main storyline. Niet in deze. Eens je de vier character routes hebt voltooid, begin je aan een New Game, die dan direct een volledig andere wending krijgt. Het is cool opgezet en kwam als een leuke verrassing, maar al snel vervloog mijn enthousiasme.

Voor dit stuk in de game waren bovennatuurlijke elementen, parallelle werelden en een grote boze god reeds deel van Irotoridori no Sekai. Niet alles werd even goed uitgelegd, maar het was duidelijk dat de touwtjes die her en der bengelden samen zouden worden geknoopt in de True Route. Dit gebeurt inderdaad, maar het web dat daarvan geweven wordt, vond ik erg warrig. Het is niet moeilijk te volgen, maar het voelde voor mij persoonlijk allemaal erg rommelig aan, waardoor ik vooral blij was toen de game hierna aan zijn einde kwam.

Over komen gesproken

The Colorful World kan prima gespeeld worden als een romance visual novel. De enige route waar seks in mijn optiek enigszins een meerwaarde had in het overkoepelende geheel, was in de route van Tsukasa en zelfs daar had dit vrij mooi weggewerkt kunnen worden. Maar voor wie het wil, is een uncensor patch voor het spel verkrijgbaar op de website van NekoNyan, welke na installeren tien H-scènes aan het spel toevoegt. Veel meer heb ik er niet over te zeggen. Ze zijn aanwezig, maar springen niet bepaald op wat voor manier dan ook naar voren. Zoals gezegd voegen ze verhaaltechnisch weinig toe en qua opbouw lijken ze allemaal een beetje op elkaar. Eén scène waarbij het bloed vloeit door de ontmaagding en daarna een tweede scène met fellatio erbij. Er zijn kleine afwijkingen, maar als je regelmatig visual novels speelt van dit soort, zal het schrijfsel van FAVORITE je niets bieden wat je niet al vaker en beter hebt gezien. Iets wat eigenlijk voor het geheel wel opgaat.

Conclusie:

Irotoridori no Sekai heeft zo zijn goede momenten, maar de True Route die alles had moeten samenbrengen is mij persoonlijk te rommelig, waardoor het de game als geheel omlaag haalt. Daarnaast zijn de erotische scènes nogal middelmatig en hebben ook de character routes slechts één echt hoogtepunt in de vorm van Kana, waardoor Irotoridori no Sekai niet bepaald een hoogvlieger is in dit stuk drukker bevolkte genre.