Mario & Luigi: Brothership Review

Mijn Nintendo Switch komt regelmatig uit zijn slaapstand, maar dat is meestal niet door mijzelf. Ik gebruik het apparaat zelden en als ik het al gebruik, dan is het om samen met de kinderen een potje Mario Party of Mario Kart te spelen. Deze keer is het echter anders, want ik besloot de Switch eens voor mezelf ter hand te nemen. Dit keer niet voor een party game, al zit Mario er wel in. Ik besloot namelijk dat het tijd was om Mario & Luigi: Brothership aan de tand te voelen.

Eerst maar eens even een kleine geschiedenisles: de twee broers kregen voor het eerst hun eigen titel in 2003 met Mario & Luigi: Superstar Saga op de Game Boy Advance. Destijds moest je Mario en Luigi afzonderlijk besturen, iets wat vandaag de dag nog steeds het geval is. Het turn-based combatsysteem is eveneens tekenend voor de Mario & Luigi-reeks. Ontwikkelaar AlphaDream maakte daarna nog enkele games binnen de franchise, waaronder Mario & Luigi: Partners in Time (2005), Mario & Luigi: Bowser’s Inside Story (2009) en Mario & Luigi: Dream Team (2013). De laatste volledige titel die de ontwikkelaar maakte was Mario & Luigi: Paper Jam, het verscheen in 2015, waarna er nog enkele remasters verschenen voordat de studio failliet ging.

Gelukkig keren de twee broers nu terug, want ontwikkelaar Acquire pakte samen met Nintendo de draad weer op en laat ons nu kennismaken met Mario & Luigi: Brothership.

NSwitch_MarioLuigiBrothership_12-graphics

Wat direct in het oog springt

Het eerste wat mij opviel toen ik het spel had opgestart, was de grafische stijl van de game. In eerste instantie vond ik die zeker aantrekkelijk en vernieuwend. Na een tijdje begon dit wel een beetje te veranderen, want ik moet zeggen dat de graphics ook goed van een mobile game hadden kunnen zijn. De stijl komt de ene keer gewoon wat beter uit de verf dan de andere keer.

Een andere ommezwaai die Nintendo heeft gemaakt in deze titel is de locatie, want het oude vertrouwde Mushroom Kingdom wordt ingeruild voor de wereld van Concordia. Een wereld waar zich een ramp heeft voltrokken. Het continent bestond in het verleden uit een geheel, maar nadat het noodlot voltrok werd het echter in stukken gebroken en stierf de boom die alles bijeen hield. Het gevolg is dat het land in eilandjes rond drijft in deze mysterieuze wereld.

Als speler bevaar je deze wereld met je eiland, Shipshape Island, wat tevens de hub is van deze game. En wat heeft het lot bepaald? Juist! Er groeit een nieuwe Uni-Tree op dit eiland, welke jij moet voorzien van voldoende energie om weer uit te groeien tot de boom die ooit het continent bij elkaar hield. Dit doe je door eilanden aan dat van jou te binden, wat je doet door de vuurtorens te activeren. Om dit alles voor elkaar te krijgen zul je moeten platformen, puzzelen en vechten, wat zorgt voor de benodigde variatie. Luigi is hierbij een fijne bondgenoot met zijn geniale Luigi Logic-momenten.

In welke volgorde je de eilanden bezoekt is aan jou, wat ervoor zorgt dat de vrijheid die je hebt groter is dan ooit.

Klik.. Klik.. Klik..

Brothership is een RPG, wat inhoudt dat er de nodige storytelling aan te pas komt. Dit element komt als je het mij vraagt aanzienlijk minder uit de verf. Twee van de aanwezige personages hebben wel enige diepgang, namelijk Mario en Luigi zelf. De rest kent echter weinig diepgang, waardoor je de personages, hun historie en hun motieven maar matig leert kennen.

Een onderdeel hiervan is uiteraard het vertellen van het verhaal, dat wordt gedaan door middel van tekstballonnetjes. Deze tekstballonnetjes zijn er echter in overvloed, wat mij het gevoel gaf dat ik moest blijven klikken om door het verhaal heen te komen. Veel van de tekst voelt daarbij ook nog eens aan als opvulling, om de game maar wat langer te laten duren. En nu moet ik eerlijk zijn, ik houd er persoonlijk niet zo van als ik enorm veel moet lezen in een game… van mij mogen deze teksten best gesproken zijn. De tijd van het eindeloos doorklikken van conversaties behoort voor mijn gevoel dan ook tot het verleden.

Om de beurt

Wie eerdere titels binnen de Mario & Luigi-franchise heeft gespeeld, is ongetwijfeld bekend met het turn-based gevechtmechanisme. Deze is redelijk onveranderd ten opzichte van de eerdere delen. Hierbij bedien je ieder van de gebroeders afzonderlijk. Je gebruikt de A-knop voor Mario en B voor Luigi, welke je goed moet timen om het optimale effect te hebben. Er is ook de mogelijkheid waarbij beide heren gezamenlijk een krachtige aanval uitvoeren. Dat alles werkt goed en het is uitdagend om de juiste timing te vinden, maar wanneer dat eenmaal is gelukt geeft dat een euforisch gevoel. Wel moet ik daarbij zeggen dat het hele turn-based-principe je moet liggen, iets waar ik persoonlijk wat minder fan van ben.

nintendo-mario-luigi-brothership-nintendo-switch-combat

Conclusie:

Mario & Luigi: Brothership is een typische Mario & Luigi game, waarbij je lekker kunt platformen, puzzelen en vechten. Deze variatie kun je aardig gebruiken, want de eindeloze tekstballonnetjes zouden eigenlijk tot het verleden moeten behoren, iets wat mij behoorlijk stoort. De turn-based combat is als vanouds, maar het is wel iets waar je van moet houden. Wat echter het meest in het oog springt zijn de graphics, welke een stijl hebben waar je van kunt houden… of niet.