Mijn vorige poging met Monster Hunter liep al gauw spaak. Ik werd al snel overspoeld met bergen items en complex ogende gameplay-mechanieken, waardoor ik afhaakte. Bovendien ben ik simpelweg geen fan van games met uitgebreide verzamel- en crafting-elementen. Ook vond ik de multiplayer verwarrend: alleen spelen leek geen goed idee, maar toen ik hulp van andere spelers inschakelde, had ik het gevoel dat zij het spel voor mij speelden. Mijn eerste indruk was dus vooral verwarring. Precies die verwarring is wat de ontwikkelaars van Monster Hunter Wilds hebben aangepakt.
Wanneer je aan de slag gaat met Monster Hunter Wilds, word je voor het eerst in de franchise volledig begeleid via een cinematische story campaign. Stap voor stap worden de belangrijkste systemen uitgelegd. Na vijftien à twintig uur bereik je de credits, maar de game is dan verre van voorbij. Sterker nog: er volgt nog meer verhaal, zij het minder cinematisch. Ook worden nog steeds nieuwe mechanics geïntroduceerd. Het verhaal fungeert als een uitgebreide tutorial. Dit suggereert misschien dat de game extreem complex is, maar dat valt mee. Je jaagt op monsters, verslaat ze en de game introduceert geleidelijk nieuwe gameplay-elementen. De focus als speler ligt vooral op het verhaal en de monsters zelf.
Het verhaal is voldoende, maar weinig meeslepend. De opzet is simpel: als hunter krijg je de opdracht een schijnbaar onbewoonde regio te verkennen en geruchten over een nieuw soort monster te onderzoeken. Al snel blijkt dat het gebied toch bewoond is. De Hunter’s Guild vindt een jongen die ontsnapte uit zijn dorp, dat werd aangevallen door het mysterieuze monster. Het verhaal bouwt hierop voort, maar biedt weinig diepgang. Pas tegen het einde krijgt het een milde plottwist met impact op de lore van de franchise.
De heilige Seikret
De game is verder gestroomlijnd door de introductie van een nieuwe mount, de Seikret, die een cruciale rol speelt. Al vroeg in het spel krijg je deze behulpzame tweevoeter, heilig bij een van de bewoners in Wilds. Je Seikret brengt je automatisch naar je doel, wat veel van de traditionele reistijd schrapt. Dit is voor sommige spelers misschien té veel streamlining, omdat het ook een deel van de exploratie wegneemt. Je mount is altijd bij je en met een druk op de knop spring je op zijn rug. Zelfs tijdens gevechten wat het veiliger maakt om te healen of wapens te slijpen. Je zult als speler veel tijd doorbrengen op je Seikret en tijdens het verhaal zijn er meerdere on-rails-segmenten waarbij je weinig anders kunt doen dan rondkijken en luisteren naar dialogen. Je personage is in deze game vrij mondig en neemt actief deel aan gesprekken. Dit viel me vooral op toen bleek dat de pitch settings in de character creator mijn personage deden klinken als een Anonymous hacker. De eerste keer waren deze segmenten nog vermakelijk, maar bij een tweede playthrough op PC begonnen ze te irriteren, vooral omdat ze niet overgeslagen kunnen worden, in tegenstelling tot de cutscenes en dialogen
Monsters en wapens
De echte ster van Monster Hunter Wilds zijn de monsters en de gevechten. De wezens zijn prachtig geanimeerd en leven hun eigen leven: ze slapen of jagen alleen of in groep. Op de meest ongelegen momenten kan een ander monster zich in een gevecht mengen en je doelwit aanvallen. Als hunter beschik je over tal van hulpmiddelen om deze situaties het hoofd te bieden. Je wapen is je belangrijkste tool en voor het eerst kun je twee wapens meenemen. Je Seikret bewaart je extra wapen, zodat je midden in een gevecht kunt wisselen. Elk wapen heeft zijn eigen stijl en vergt tijd om te beheersen. Dit was voor mij als nieuwkomer de grootste uitdaging. De game geeft in het begin enkele tips voor je gekozen wapen, maar deze zijn slechts oppervlakkig. Wil je echt goed worden, dan moet je de uitgebreide menu’s induiken of externe bronnen zoals YouTube raadplegen.
Online co-op of liever single player?
Monster Hunter Wilds is een live-service game waarin spelers elkaar in co-op kunnen helpen. Net als in eerdere delen, heb je een Palico (een katachtig wezentje) dat je ondersteunt in gevechten. Daarnaast kun je tijdens een jacht hulp vragen via een SOS-vuurpijl. Nieuw in Wilds is dat ook AI-bots te hulp kunnen schieten. Dit kun je aanpassen naar je eigen voorkeur: je kunt de game zo instellen dat je nooit met andere spelers in aanraking komt en enkel bots je helpen. Deze bots zijn personages uit het verhaal en dragen zo ook bij aan de singleplayer-ervaring. Ze zijn bovendien zelfredzaam en bieden de broodnodige afleiding voor vijanden, iets wat de Palico minder goed kan. Standaard verschijnen eerst bots, die later worden vervangen door spelers zodra die op je oproep reageren.
Technisch weinig beestig
Grafisch gezien is Monster Hunter Wilds niet de mooiste game van deze generatie. De monsters, weereffecten en veel omgevingen zien er prachtig uit, maar de RE Engine heeft moeite om de game naar een hoog visueel niveau te tillen. Ik speelde voornamelijk op de PlayStation 5 en hoewel de game soepel draait in performance mode, gaat dat ten koste van de resolutie en textuurkwaliteit. De game wordt op de basis PS5 model geupscaled via FSR en op de PS5 Pro via PSSR. De PS5 Pro-versie ziet er beter uit, maar nog steeds heb je soms het gevoel dat de game mogelijk had kunnen draaien op een PlayStation 3. Dit is natuurlijk onterecht, zeker als je de PC-versie bekijkt die alle moeite lijkt te hebben om iets in beeld te brengen. Op PC heb je minimaal een Nvidia RTX 4070 nodig om op moderne resoluties en 60FPS te spelen. Er is ook een optioneel High-Resolution DLC Pack, waarvoor je minstens 16 GB aan videogeheugen nodig hebt. Slechts een klein aantal grafische kaarten voldoet hier momenteel aan. Hierdoor voelt de PC-versie minder goed geoptimaliseerd, al is het grafisch de beste versie. Maar zelfs op een monster van een PC voelt de game visueel soms gedateerd.
Conclusie:
Monster Hunter Wilds is de meest toegankelijke Monster Hunter tot nu toe en ik begrijp nu eindelijk waarom de serie zo populair is. De lange gevechten tegen gigantische monsters zijn fantastisch, zowel in multiplayer als singleplayer. Het beheersen van verschillende wapens en de uitdagende jachten maken het geheel enorm belonend. Bovendien is de progressie verslavend: elke overwinning brengt je dichter bij je volgende gear upgrade. Tot slot wil ik nog even de soundtrack benoemen: het theme song van Monster Hunter Wilds is FANTASTISCH. Ik had geen idee dat Monster Hunter ook bekendstond om zijn geweldige muziek!