Popotinho is een klein, ongehoorzaam jongetje, die samen met zijn ouders op vakantie is. Vanwege zijn meer dan normale ongehoorzaamheid laten zijn ouders hem voor straf achter. Nu is Popothinho alleen en dus besluit hij op avontuur te gaan om zijn ouders terug te vinden. Hiervoor zal hij sterk en dapper moeten zijn, want zijn weg is bezaaid met hindernissen. Tot zover het verhaal. Korter kan ik het niet maken. Langer overigens ook niet, want meer context krijg je simpelweg niet.
Gameplay
Er zijn vijftig levels om doorheen te springen en te dubbelspringen. Je begint, zoals gebruikelijk, bij level 1 en loopt en springt door het level naar het volgende level, die continu op elkaar aansluiten. Aan het einde van elk level staat een trofee. Als je deze passeert, is het level voltooid. In de levels kom je vlaggenstokken tegen (soms één, soms twee en soms geen enkele) waar je een checkpoint vindt. In de levels zelf kom je vier tegenstanders tegen: Een bij, een vogel, een lopende rots en een mannetje met iets wat op een computerscherm lijkt als hoofd. Door op hun hoofd (lees: bovenkant) te springen, ‘dood’ je ze. Verder kom je nog spijkermatten, cirkelzagen en puntige blokken tegen die naar beneden vallen. Hiermee hebben we dus gelijk alle tegenstanders en gevaren gehad. Meer ga je er niet tegenkomen. Tijdens het platformen verzamel je fruit en hartjes: Fruit om je aantal levens te verhogen en hartjes om je healthbar aan te vullen wanneer je een vijand aanraakt.
Gewoon niet zo goed
Dan zou je denken dat dit een vrij simpel spel is en dat denk je goed. Dan zou je ook kunnen denken dat de game ook goed in elkaar steekt, maar niets is minder waar. Er zitten een paar flinke irritaties in de game. Geen game breaking bugs, maar gewoon dingen die al na een paar levels gaan irriteren. Laten we het eens samen doornemen:
De meest opvallende is de input lag. Vaak als je op een knop drukt, reageert je karakter niet (tijdig), waardoor je rechtstreeks de afgrond in dondert. Dit is echter niet de naarste manier om te sterven. Soms sta je stil, gewoon op het randje van een platform te wachten, en glij je zonder aanleiding naar onder.
Waarom sta je dan te wachten? Omdat je bewegende platformen in de game hebt. Dat is geen hogere wiskunde voor eenieder die Super Mario kent. Echter kan het in deze titel een halve minuut duren voor die op en neer is geweest. Dat haalt het tempo er echt enorm uit! Game overs doen dit gelukkig niet, al heeft dat er meer mee te maken dat die je niet terugbrengen naar het begin van het spel, maar het begin van het level. Extra levens verzamelen heeft dus weinig meerwaarde.
Kort, technisch simpel
Ik had de game binnen twee uur uitgespeeld, waarvan ik er effectief wellicht één uur van heb gespeeld. Wat verder erg opvalt is dat de eerste twintig à dertig levels moeilijker zijn dan de laatste twintig. Het lijkt erop alsof de ontwikkelaar er nog een stuk of twintig levels in moest proppen om aan zijn quotum te komen, maar er eigenlijk geen zin meer in had.
Grafisch is de game enorm simpel. Elke tien levels verandert de ene statische achtergrond in een andere. Het lijkt erop alsof de game rechtstreeks uit een toolbox komt, zoals je die kunt vinden op Steam of in de Epic Games Store. De muziek verandert, net als de achtergrond, elke 10 levels naar een andere midi tune.
Wat is er wel geslaagd
Nu je zover bent gekomen in het lezen van deze review, ben je vast benieuwd naar de dingen die wel geslaagd zijn aan deze game. Zoals ik in het begin al vermeldde, zijn die op een paar vingers te tellen. Ten eerste, de prijs; deze game kost nog geen vijf euro. Ten tweede, het is een makkelijke platinum trophy om te halen, hoewel op het moment van schrijven de trophy voor het halen van level 50 niet wordt uitgegeven, waardoor de platinum trophy ook niet wordt uitgegeven. Dat gaat vermoedelijk nog wel gepatched worden.
Conclusie
Heb je 5 euro liggen en heb je kleine kinderen die je aan het gamen wilt brengen? Dan is dit tot level 30 daarvoor een geschikte game. De game heeft duidelijk inspiratie gehaald uit de klassieke Super Mario Bros. games van weleer, maar daar houdt ook direct elke vergelijking op. De game is bezaaid met rare ontwerpkeuzes en wordt naar het einde toe makkelijker (level 50 is bijvoorbeeld simpeler dan level 1), terwijl de meeste games moeilijker worden. Voor het verhaal hoef je het ook niet te doen, want dat heb ik al uit de doeken gedaan. Popotinho is na level 50 herenigd met zijn ouders en heeft zijn lesje geleerd: nooit ongehoorzaam zijn naar je ouders toe!
