Reus 2

In 2013 bracht de Nederlandse indie studio Abbey Games Reus uit. Ik weet nog dat ik in die tijd niet kon wachten om deze game te spelen en kocht hem direct toen hij uitkwam. Het was een typische indie game. Hij zag er prachtig uit en was zeer goed speelbaar. Alles leek te kloppen. Toch kon het mij niet ontgaan dat ik de game een klein beetje saai vond. Het was ook niet het type game met veel actie en geweld, maar zelfs dan was het ook niet heel erg boeiend, buiten dat het op creatief vlak prachtig was.

Zoek de verschillen.

Nu is er Reus 2. Dit vervolg op het eerste deel lijkt zo enorm veel op het eerste deel, dat ik me meteen thuis voelde toen ik het ging spelen. De herkenning was enorm, maar ik vroeg mij vanaf het begin wel af wat nu eigenlijk het verschil is tussen het eerste en het tweede deel.

Gelukkig hebben de ontwikkelaars bij Abbey Road dezelfde gedachte gehad en publiceerden ze wat de verschillen zijn. Om heel eerlijk te zijn, vind ik dit al opvallend. Ik zie Ubisoft dit nog niet doen op het moment dat ze een tweede deel van hun game uitbrengen, want het is wel te zien meestal. Voor Reus zagen de makers denk ik de bui al hangen en publiceerden ze de verschillen en om heel eerlijk te zijn voelen die een beetje minimaal.

Zo geven ze aan dat je deze game op jouw tempo kunt spelen, terwijl het eerste deel een timer had. Het belangrijkste verschil zijn de zes biomes die je kunt bouwen op de planeet, waar je in het eerste deel er vier had. Ik vind dat nogal minimaal voor een vervolg dat bijna tien jaar later komt.

Wij zijn reuzen

Wanneer je de game start, kun je kiezen uit een planeet. Hier valt niet echt heel veel te kiezen. Je ziet een zon met wat planeten en je kiest daar een planeet en dat is het. Daarna moet je de human spirit kiezen. Dit is de instelling van de eerste bevolking die op de planeet rond gaat lopen. Zo kunnen ze zich oriënteren op handel, wetenschap, kunst of bijvoorbeeld voedsel. Ik koos voor wetenschap, omdat ik iets moest kiezen.

Wanneer je een planeet gekozen hebt, ga je werkelijk naar de planeet toe. Je ziet een grote cirkel en bekijkt de planeet van de zijkant. Op de aardkorst van de planeet staan drie reuzen. Dit zijn de personages die jij aanroept die ervoor zorgen dat jij de planeet verbouwt.

De eerste reus die ik aanriep was Satari. Dit is de reus die bosgrond maakt. Wanneer jij tegen hem zegt dat hij zich uit kan leven, maakt hij van het stukje planeet dat jij aanwijst een bos. Khiton doet dit met water. Deze reus lijkt op een vrij grote krab die wat uit de grond stampt alsof het niets is. Atlas doet hetzelfde met de woestijn.

In dienst van de bevolking

De reuzen zijn volledig in dienst van de bevolking. Het enige wat jij met deze bevolking kan doen, is aangeven waar ze moeten wonen en zij gaan er wonen. Voor de rest roep je alleen de reuzen aan. Vervolgens moet jij ervoor zorgen dat jouw reuzen voorzien in de behoeftes van de bevolking. Zo kunnen ze bijvoorbeeld bepaalde diersoorten in een biome plaatsen, die vervolgens gebruikt kunnen worden als voedsel of bepaalde mineralen die handig zijn voor onderzoek over de planeet.

Dit wordt eigenlijk een soort quest. Je moet een bepaalde hoeveelheid van iets neerzetten voor het volk en als je dit doet, groeit het volk. Uiteindelijk wil een deel van de groep zich afsplitsen en die kun je dan een nieuw stuk grond toewijzen waar ze gaan leven.

Het is van belang goed te kijken waar je een volk neerzet. Variatie is noodzaak. Een nederzetting groeit beter wanneer ze toegang hebben tot alle biomes. Een volk dat in de woestijn leeft, heeft absoluut profijt van toegang tot vissen in de zee of bosbessen waarvoor ze in het bos moeten zijn.

Voor je het weet, zit je planeet vol met nederzettingen en is het aan jou om aan de strenge vereisten te voldoen van de nederzettingen. Hoe meer je dit doet, hoe verder ze groeien en hoe meer jij vrijspeelt om de reuzen te laten groeien.

Verveling

Maar na verloop van tijd merkte ik dat ik het eigenlijk wel weer mooi vond. Je roept je reuzen aan en voert een soort fetch quests uit. Zet voor de wetenschappers wat biotica neer die extra science-punten genereren en je bevolking groeit. Op den duur kun je reuzen nieuwe soorten biomes maken en speel je ook nieuwe reuzen vrij.

Toch kon het mij niet ontgaan dat ik denk ik niet het type speler ben voor deze game. De game heeft overduidelijk als doel dat je lekker relaxed een game speelt. Overal moet je de tijd voor nemen en echt verliezen kun je niet. Het is leuk om te zien hoe de planeet door verloop van tijd evolueert en dat je niet echt heel veel kan verliezen.

Je kunt desnoods een nieuwe planeet beginnen, waarbij je direct kiest voor drie andere reuzen die beginnen met het bouwen van een planeet. Dit heb ik gedaan, maar je doet dan eigenlijk precies hetzelfde als met de eerste planeet, maar dan in een iets ander jasje. In plaats van science-punten kun je kiezen om ze voor geld te laten gaan of voedsel. De opdrachten zijn nagenoeg hetzelfde, alleen dan met een andere naam.

Het is jammer. De game ziet er enorm goed uit. Hij is netjes afgewerkt en het is heel kunstig. De reuzen zijn werkelijk indrukwekkend en de bevolking kan echt van ze houden of ze vrezen. Maar uiteindelijk na een paar uur liet de game me een beetje koud en wist hij me niet meer te verrassen.

Conclusie:

Reus 2 is een vervolg van een tien jaar oude game, maar de verschillen met het eerste deel zijn minimaal. Twee extra reuzen en wat meer biomes die je kunt bouwen. Wanneer je begint met de game, is het nog interessant, maar al na enkele uren merkte ik dat de verveling toesloeg. De game wist mij simpelweg niet vast te houden. Quests waren repetitief en er is weinig variatie in de gameplay. Hou jij van het zien van een zeer kunstige game waar je niet veel hoeft te doen die je kunt laten fungeren als een soort interactieve screensaver? Dan is dit misschien wel een game die je interessant zou kunnen vinden, anders zou ik hem laten liggen.