In deze wereld hebben mensen massaal krachten ontwikkeld. Sommige vrij nutteloos of enorm zwak, maar met miljarden mensen op de planeet, duurde het niet lang voor er een paar ontdekten dat ze flink wat schade konden doen met hun gaven. In tegenstelling tot wat Marvel en DC ons willen doen geloven, kiezen de meeste mensen er echter niet voor om dergelijke krachten te gebruiken voor het grotere goed.
De reële optie
In het nieuwe normaal zijn de straten van het voormalige Tokio een land van dood en verderf geworden. Schurken terroriseren zij wiens krachten weinig verschil maken en moord, verkrachting, mensenhandel en martelingen zijn aan de orde van de dag in tweederde van de metropool. Enkel in één gebied, afgesloten van de buitenwereld en geleid door de immens sterke held Justopia, kunnen mensen in vrede leven.
Één held is maar één held en niet enkel kan hij niet overal zijn, maar hij heeft ook niet het eeuwige leven. Zij die deze stad leiden, zijn zich hier zeer bewust van en proberen daarom al jaren om het tij te keren. Naarmate de tijd verstrijkt, worden ze echter wanhopiger, waardoor ze nu drastische nieuwe maatregelen nemen.
Grijs gebied
Deze bakens van gerechtigheid besluiten om drie uiterst krachtige schurken te ontvoeren uit de slechte wijken, met als doel om ze om te vormen tot nieuwe superhelden die in ieder geval Justopia kunnen assisteren. Dit is echter geen Dragon Ball Z of Naruto, waar genade of talk no jutsu een dergelijke hervorming tot stand brengt. Daarvoor is The Asylum, een hervormingsinstituut voor gevangen schurken.
In de Westerse wereld wordt veelal geloofd dat een combinatie van een gevangenisstraf en therapie voldoende is om mensen die van het rechte pad zijn gegaan te rehabiliteren. Ironisch genoeg voor een werk van fictie, gelooft men in de Justice Ward niet in dergelijke sprookjes. Een combinatie van angst, dwang, geweld en meer wordt gebruikt om gevangen volledig te breken en hun persoonlijkheid opnieuw op te bouwen. Dit is al een klein decennia zo, maar dit is niet zonder gevaren. De helden die hieruit ontstaan, verliezen soms een deel van hun kracht of lopen hersenschade op, hetgeen je niet kunt riskeren met schurken die zo krachtig zijn als Night Charger, Bad Lotion en Madame Venom, de focuspunten van de verbeterde versie van deze methode.
En dat noemt men helden
Ik zeg wel dat het een nieuwe methode is, maar in realiteit is het meer een theoretisch iets. Jij, als de directeur van het Asylum, dwingt deze schurken allerlei verschrikkelijke, doorgaans extreem gewelddadige, seksuele martelingen te ondergaan om enerzijds hun mentale weerstand te breken en anderzijds op ze te experimenteren. Tegelijkertijd knoei je met hun lichamen om hun krachten te versterken, alles onder de naam van gerechtigheid. Het doet je denken hoe erg de schurken in dit universum dan wel niet moeten zijn…
Morele overwegingen daargelaten, schetst dit een duidelijk beeld van wat je een beetje in dit spel kan verwachten. Screenshots maken die door de beugel konden voor deze review, was best een uitdaging, daar de bijna tweeduizend afbeeldingen die de game rijk is grotendeels bestaan uit allerlei verschillende pornografische martelmethodes. Deze zijn niet zo afschuwelijk als bijvoorbeeld Taimamin of Eternal Torment, maar je moet hier ook echt niet ondoordacht instappen. De beelden worden op momenten best wel gruwelijk, hoewel het voor mij persoonlijk nooit de grens over ging dat het ongemakkelijk werd. Intersoortelijke seks, verkrachting, gangrape, bukake, netorare en cum dumping zijn slechts enkele van de dingen die ik heb gezien, om nogmaals een indicatie te geven van waar je jezelf aan blootstelt als je dit zou spelen.
Op eigen risico
Mocht je ondanks deze waarschuwingen Sacrifice Villians aanschaffen, dan zal je een opvallend lange visual novel krijgen gezien de prijs van € 19,99. Tien á twaalf uur zijn nodig om de credits te bereiken, maar ik miste op dat moment nog een kleine 25% van de CG’s die ik kon krijgen door andere keuzes te maken. Wie alles wil zien, kan daarom rustig de nodige uurtjes erbij tellen, afhankelijk van zaken als leessnelheid.
Of je dat wil doen, is natuurlijk aan je zelf. Misschien ben jij zo iemand die alles gezien wil hebben of heb je een morbide nieuwsgierigheid naar alle methodes waarop deze ‘’schurken’’ ‘’gecorrigeerd’’ worden. Misschien is dit je kink en in dat geval ga ik je niet ervoor aan de muur nagelen. Wat je echter ook als reden hebt, weet dat je zult worden getrakteerd op artwork van de bovenste plank. De voice acting is dan weer minder geloofwaardig, maar dat is allicht heel bewust en anders mogelijk een pluspunt. De reden waarom bijvoorbeeld Eternal Torment mij onbehagelijk liet voelen, was de rauwe emotie van de stemactrice. Haar angst en vernedering waren bijna tastbaar. Sacrifice Villains’ actrices klinken prima, maar zijn op dat front wat meer duidelijk aan het acteren, hetgeen het voor mij persoonlijk beter te slikken maakte. Desondanks, en ik kan dit niet genoeg benadrukken, blijft dit pure torture porn. Download dit niet zomaar!
Conclusie:
Sacrifice Villains is niet voor iedereen. Het is klinkklare torture porn op de meeste momenten, welke je doen twijfelen of er enige vorm van gerechtigheid of heldhaftigheid in deze wereld is. Is dat juist wat je zoekt? Dan krijg je een enorm veel content voor wat je ervoor neerlegt.