Als ik op het moment van schrijven naar buiten kijk, zie ik veel sneeuw. Hier in Nederland zijn de winters meestal niet zo streng. Een enkele jaarlijkse sneeuwbui, een paar dagen vorst en het slaat meestal weer om in regen. Deze winter is echter anders: we hebben al enkele weken vorst en de sneeuw lijkt in de uitverkoop te zijn. Persoonlijk heb ik helemaal niets tegen een beetje sneeuw, maar toch mis ik iets als het er ligt. In Nederland is namelijk geen fatsoenlijke berg te bekennen, dus even je snowboard uit de kast trekken is er voor ons niet bij. Wij moeten of naar de Alpen, of we moeten ons virtuele snowboard erbij pakken. Dat laatste heb ik de afgelopen dagen dan ook maar gedaan met Shaun White Snowboarding: World Stage voor de Nintendo Wii.
Wat direct opvalt is het feit dat de besturing met zowel het Balance Board als de Wii-remote uitstekend werkt. Op het Balance Board verplaats je je gewicht om te sturen en te versnellen. De Wii-remote gebruik je om diverse trucs uit te voeren. Als je enkel met de Wii-remote speelt, stuur je door deze te kantelen. Door verschillende bewegingen te maken en die te combineren met een aantal knoppen, maak je de mooiste stunts. Het is wel belangrijk om je Wii-remote op tijd stil te houden, want anders beland je gegarandeerd met je snuit in de sneeuw.
Hoewel de besturing gewoon goed is, moet er toch een kanttekening gemaakt worden. Want omdat de besturing zo gemakkelijk werkt, is het spel ook wel erg simpel. Een goed voorbeeld is het grinden over een rails: dit doet hij automatisch als je richting een rails springt. Het enige wat jij dan hoeft te doen is je balans bewaren en dat lukt praktisch altijd. Shaun White Snowboarding: World Stage heeft gewoon een gebrek aan uitdaging. Dat wil echter niet zeggen dat het spel slecht is. Integendeel, het is heerlijk ontspannend om van de pistes af te razen en onderweg de vetste tricks uit te voeren.
In de carrièremode van het spel begin je onder aan de ladder en stijg je steeds verder in rang. De verschillende events variëren van het halen van zoveel mogelijk punten tot het zo snel mogelijk finishen. Bij het scoren van punten leg je soms een lang parkoers af, maar er zijn ook Big Air evenementen, waarin je in één sprong moet laten zien wat je kan. De evenementen kennen veel afwisseling en zijn vooral leuk om te spelen.
Een belangrijke reden hiervoor is dat de levels erg goed ontworpen zijn. Ze kennen de nodige afwisseling in schansen, rails en andere objecten. Daarnaast zitten er continu stukken tussen waarop je weer op snelheid kunt komen voor de volgende truc. De personages zien er vrolijk en kleurrijk uit. Ook de diverse afdalingen zien er netjes uit en zijn voldoende afwisselend. Je springt zo nu en dan zelfs in het donker op het snowboard. De makers hebben daarnaast hun fantasie de vrije loop gelaten. Zo is er bijvoorbeeld een flinke afdaling midden in Parijs. Geluidstechnisch kent de game een magere, doch zeer vrolijke tracklist en kan je als enig minpunt de vervelende stem van de turorial noemen.
Conclusie
Een goede besturing, een mooie grafische stijl, behoorlijk wat afwisseling en het feit dat de game gewoon leuk is om te spelen, zijn normaal gesproken ingrediënten voor een topgame. Shaun White Snowboarding: World Stage is dat echter niet, want het spel is op vele punten te gemakkelijk. Als je een gamer bent die van pittige uitdagingen houdt, dan kun je dit spel beter aan je voorbij laten gaan. Wil je echter ontspannen van de piste af sjezen en daarbij de vetste trucs uitvoeren, dan zul je ongetwijfeld veel plezier beleven aan Shaun White Snowboarding: World Stage.