Met SingStar: Motown brengt ontwikkelaar Sony Computer Entertainment de eerste SingStar naar de PlayStation 3 die zich richt op één muziekstijl. Oké, we hebben drie compilaties en edities gebaseerd op Queen en ABBA achter onze kiezen gehad, maar die zijn niet te vergelijken met waar we nu onze stemmen mee kunnen verbroddelen.
Zoals de naam al verklapt richt SingStar: Motown zich op Motown, de platenmaatschappij die een flinke stapel hitartiesten op zijn naam heeft staan. Deze, meestal getinte artiesten variëren van The Supremes, The Temptations tot aan Lionel Richie en Stevie Wonder. Een leuk detail is dat de meeste artiesten twee of meerdere nummers vertegenwoordigen, meestal hun bekendste hits. Wat dacht je bijvoorbeeld van het swingende ‘Super Freak’ van Rick James en het emotionele ‘Easy’ van The Commodores? Ook de beroemdste band die Motown ooit gekend heeft, The Jackson 5, is van de partij met twee gezellige hits.
Gezellig is Singstar: Motown bovenal. Met name de refreinen van de nummers brengen bij zowel jong als oud nostalgische gevoelens naar boven. Dit geldt helaas niet voor de moeilijk te volgen coupletten, waar de muzieksoort dan ook om bekend staat. Op het ene moment sta je bijvoorbeeld helemaal los te gaan op ‘ABC’, terwijl je op het andere moment maar wat mompelt totdat je bij het refrein komt en je weer hard mee kunt blèren. Desondanks blijft het natuurlijk een ijzersterke tracklist.
Hetzelfde geldt voor de audiovisuele presentatie van het spel. Het menu ademt de Motown-sfeer uit en de clips zijn van een goede kwaliteit. Op de presentatie alleen al zet het Microsoft’s Lips in een kwaad daglicht. Ook het geluid van de nummers is van een keurige kwaliteit, wat natuurlijk van belang is in een karaokespel.
Dan rest de vraag natuurlijk, doet de game iets fout? Weinig. Misschien dat een paar nieuwe modi leuk waren geweest, maar over het algemeen is dit wederom een SingStar die je huiskamer tot een gezellige, swingende concertzaal tovert.
Zoals de naam al verklapt richt SingStar: Motown zich op Motown, de platenmaatschappij die een flinke stapel hitartiesten op zijn naam heeft staan. Deze, meestal getinte artiesten variëren van The Supremes, The Temptations tot aan Lionel Richie en Stevie Wonder. Een leuk detail is dat de meeste artiesten twee of meerdere nummers vertegenwoordigen, meestal hun bekendste hits. Wat dacht je bijvoorbeeld van het swingende ‘Super Freak’ van Rick James en het emotionele ‘Easy’ van The Commodores? Ook de beroemdste band die Motown ooit gekend heeft, The Jackson 5, is van de partij met twee gezellige hits.
Gezellig is Singstar: Motown bovenal. Met name de refreinen van de nummers brengen bij zowel jong als oud nostalgische gevoelens naar boven. Dit geldt helaas niet voor de moeilijk te volgen coupletten, waar de muzieksoort dan ook om bekend staat. Op het ene moment sta je bijvoorbeeld helemaal los te gaan op ‘ABC’, terwijl je op het andere moment maar wat mompelt totdat je bij het refrein komt en je weer hard mee kunt blèren. Desondanks blijft het natuurlijk een ijzersterke tracklist.
Hetzelfde geldt voor de audiovisuele presentatie van het spel. Het menu ademt de Motown-sfeer uit en de clips zijn van een goede kwaliteit. Op de presentatie alleen al zet het Microsoft’s Lips in een kwaad daglicht. Ook het geluid van de nummers is van een keurige kwaliteit, wat natuurlijk van belang is in een karaokespel.
Dan rest de vraag natuurlijk, doet de game iets fout? Weinig. Misschien dat een paar nieuwe modi leuk waren geweest, maar over het algemeen is dit wederom een SingStar die je huiskamer tot een gezellige, swingende concertzaal tovert.
Conclusie
Net zoals de voorgaande PS3-delen van SingStar doet deze Motown-editie weinig fout. Misschien dat het binnenkort tijd wordt dat Sony vernieuwingen in gaat voeren, want het principe is - hoe leuk het ook is - al jarenlang hetzelfde. Gelukkig stoort de echte SingStar-fanaat zich hier niet aan en kopen ze de game terecht blindelings. Muziekliefhebbers die nog geen enkel SingStar-deel hebben gespeeld, maar wél veel elpees bezitten van Motown, zullen met deze editie alsnog een goede aanschaf maken. Al is het maar vanwege het lage prijskaartje van 30 euro.
*Bijwoord: Voor de volledige tracklist volg je deze link.