Super Smash Bros. For Wii U

Mijn liefde voor de Super Smash Bros. games heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik, en met mij tienduizenden gamers wereldwijd, zitten op het puntje van onze stoelen vanaf het moment dat een nieuw deel wordt aangekondigd. Op zich is dat best wel vreemd, want je weet van tevoren ongeveer wat je kunt verwachten. Het discussiëren over welke items, modi, karakters en stages erbij komen en verloren gaan is echter de helft van de fun van deze games.

Als de oudste nog actieve consolebouwer bevindt Nintendo zich namelijk in een bijzondere positie. Vrijwel elke (ex-)gamer heeft ooit Nintendo games gespeeld en heeft hierdoor een band met Super Smash Bros. en diens cast. Als gevolg heeft de serie een enorme potentiële doelgroep, maar ook heel veel soorten mensen om tevreden te stellen. Wij zullen daarom elk aspect van de game apart analyseren om te zien hoe ze ervan af komen.

De nieuwkomers

Ongetwijfeld het grootste discussiepunt voor de release van elke Super Smash game is welke karakters door Sakurai en zijn team worden toegevoegd. De eerste twee delen tapten de Japanners nog netjes uit Nintendo’s vaatje, maar toen Brawl Solid Snake en Sonic The Hedgehog toevoegde, werden de hekken voor third party characters open gezet. Met Palutena, het Duck Hunt Duo, Lucina, Dark Pit, Megaman, Pac-Man, Villager, Robin, Wii Fit Trainer, Greninja, Rosalina, Bowser Jr., Shulk, Little Mac en de drie Mii-karakters die zich aandienen als nieuwkomers, hebben ze in ieder geval kosten noch moeite gespaard bij het ontwikkelen van de game.

En dat blijkt niet alleen uit het aantal nieuwe vechters dat is toegevoegd, maar ook uit hoe zorgvuldig er met ze omgesprongen wordt. In Brawl waren er al personages die een unieke behandeling kregen, om zo geen afbreuk te aan het karakter te doen. Zo hadden de aanvallen van Olimar kleine variaties aan de hand van de Pikmin die gebruikt werd en nam de kracht van Lucario dankzij zijn aurakrachten toe naarmate zijn schade steeg. De nieuwste Super Smash gaat hier nog verder in.

Little Mac bijvoorbeeld, is in de lucht het zwakste karakter sinds Pichu. Maar op het moment dat hij met zijn beide benen op de grond staat, is hij een monster met de kracht van King Dedede of Donkey Kong en de snelheid van Fox of Sheik. Als kers op de taart loopt bij Little Mac een uniek balkje vol bij elke stoot die hij uitdeelt. Eens gevuld kan hij zijn kenmerkende uppercut uitvoeren, een aanval die qua kracht niet onderdoet voor Jigglypuff’s Rest.

Een ander voorbeeld is Fire Emblem’s Robin. Op het eerste gezicht lijken Robins tomes en Levin sword veel te krachtig. Ze zijn echter vrij traag en, net zoals in Fire Emblem, niet onbeperkt bruikbaar. Op het moment dat de tomes moeten herladen en zijn Levin sword is ingewisseld voor een regulier zwaard, is Robin erg kwetsbaar. Zo wordt het karakter in balans gehouden op een manier die past bij het bronmateriaal. Uiteraard heeft niet elk van de nieuwe vechters iets speciaals meegekregen, maar waar het een kenmerkend onderdeel van het karakter is, is er plaats gemaakt om dit koste wat het kost toe te voegen.

De veteranen

Met de hype rond alle nieuwe karakters, zou je bijna vergeten dat er al een sterrencast aanwezig is die voor de tweede, derde of zelfs vierde keer terugkeren om een stevig potje te matten. Maar dat betekent niet dat alles hetzelfde is gebleven. Dr. Mario sloeg Brawl bijvoorbeeld over, maar keert in het vierde deel weer terug. Helaas kan van de Ice Climbers, de Pokémon trainer, Lucas, Wolf en Solid Snake niet hetzelfde gezegd worden. Een van de trainers Pokémon keert echter wel terug, want Charizard is nu een stand alone character. Ook de Zelda/Sheik combi en Samus hebben zo'n verandering ondergaan, want hun twee vormen zijn nu aparte strijders, hetgeen te maken zou hebben met de beperkingen van de 3DS. De meeste veranderingen zijn echter wat subtieler.

Zo zijn enkele aanvallen aangepast of geheel vervangen. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met nieuwe krachten die karakters ondertussen hebben verworven in hun games, evenals het beter balanceren van de vechters. En dat was wel nodig na Brawl, die door hardcore smashers gehekeld werd als ‘’te casual’’. Sakurai gaf al snel na de onthulling te kennen dat hij met dit vierde deel dichter bij de competitieve gameplay van Melee wilde gaan zitten. En nadat ik de game uitvoerig gespeeld heb, durf ik te stellen dat de game zich ergens netjes tussen de twee in positioneert. Qua balans zit de game uitstekend in elkaar, waarbij er geen positieve of negatieve karakters uitschieten zoals bij vorige delen. Geavanceerde moves als Wavedash die in Melee zaten maken echter geen terugkeer.

Modi

En dat geldt helaas ook voor een verhaal gedreven mode zoals de Subspace Emissary in Brawl was. Daarvoor in de plaats komt wel ander lekkers. De classic mode heeft een make over gehad, compleet in de Amiibo-stijl. Tijdens het vechten verzamel je nu de digitale Amiibo, die je in latere gevechten bij kunnen staan. Diezelfde Amiibo sieren je achtergrond eens je ze verslaat in de teruggekeerde All-Star mode, waar je alle 51 karakters dient te verslaan. Ook de event mode is er weer, en heeft verborgen events die zich enkel prijs geven als je aan bepaalde criteria voldoet.

De nieuwe singleplayer modi zijn Master Hand’s Orders en Crazy Hand’s Orders. In beide kun je kiezen uit een aantal opdrachten, waar je prijzen zoals trophies of muntjes kunt winnen. Het verschil is dat het evenement van Crazy Hand je jouw beloningen pas geven op het moment dat je Crazy Hand zelf verslaat. En net zoals de opdrachten, wordt hij na elke ronde moeilijker te verslaan.

De crème de la crème vind je echter niet in de singleplayer, maar de multiplayer. Hier heb je namelijk naast de gebruikelijke VS. mode ook het nieuwe Smash Board. In de mode, die nog het meeste doet denken aan Boom Street of Mario Party, ga je over het veld heen om karakters te verzamelen. Hiermee kun je strijden met andere spelers om vervolgens hun karakter te plunderen. Aan het einde van de rit volgt er een battle royale, waarbij de verzamelde karakters allemaal gebruikt worden. Wie scoort de meeste knock-outs?

Speeltjes

En nu we het toch over de multiplayer hebben: de stage builder is terug! Dus als jij fanatiek Super Smash Bros. speelt, de stages ondertussen kunt dromen en geen geduld hebt voor de (hopelijke) toekomstige DLC, kun je zelf aan de slag of spoedig de creaties van anderen importeren. Wij stelden zo al een lijst op van 50 mogelijke DLC die wij hopen te gaan zien in toekomst. Klik hier om het te lezen. Vrees echter maar niet dat de verveling zonder DLC snel zal toeslaan.

Super Smash Bros. For Wii U heeft namelijk meer dan ooit te voren. Meer items, meer Pokémons, meer assist trophies én meer stages. Het bespreken en nuanceren van al dit lekkers zou voor de meeste lezers echter niet interessant zijn. Dus neem maar van mij aan dat je ongeacht je speelstijl en persoonlijke voorkeuren gegarandeerd niet teleur gesteld gaat zijn in wat er te bieden is in Super Smash Bros. For Wii U. Tenzij je de fysieke speeltjes gaat halen…

Super Smash Bros. had hét verkooppunt voor de Amiibo’s moeten worden, Nintendo’s antwoord op de populaire Skylanders. De toepassing van de figuren is in de game echter…magertjes te noemen. Je kunt de figuren items voeren om hun stats te personaliseren, hun moveset aanpassen en ze vervolgens gebruiken als teamleden of tegenstanders in VS Mode. Het probleem is echter dat dat niet de aanschaf waard is. Liever had ik gezien dat ik mijn karakter kon customizen en de wijzigingen in mijn Amiibo kon opslaan. Zo kon ik mijn persoonlijke versie van Mario of Link overal mee naar toe nemen. Maar als het slechte deel van een game een optionele uitbreiding is, dan valt er weinig van te zeggen.

Conclusie

Met tal van nieuwe strijders, items, stages en modi had Super Smash Bros. For Wii U al alles in huis om het beste deel tot op heden te worden. Sakurai en Bandai Namco hebben echter alle verwachtingen overtroffen door een geweldige mix van de toegankelijk van Brawl en de diepgang van Melee te bieden en alle karakters geloofwaardig neer te zetten. En ondanks dat de Amiibo’s geen meerwaarde bieden en geknipte content gemist wordt, mag dat geen domper voor de pret zijn.