The Future Radio and the Artificial Pigeons

De reden waarom ik dit aanhaal, is omdat The Future Radio and the Articifial Pigeons me sterk deed denken aan de Science Adventure Series waar STEINS;GATE onderdeel van is. In de toekomst wordt het 7G-netwerk aangestuurd door synthetische levensvormen die gemodelleerd zijn naar duiven. Ze zijn efficiënter, goedkoper en betrouwbaarder dan de traditionele infrastructuur en daardoor duurt het niet lang voor ze het dominante netwerk vormen. Een grote fout.

Terug in de tijd

Hazuki Izana, de uitvinder van de duiven en een bejubeld genie, zet haar vogels plotseling in voor een terroristische daad van wereldse proporties. Het netwerk dat ze zouden moeten uitzenden, wordt plotseling door de vogels verslonden, waardoor er van het ene op het andere moment geen radio, televisie of internet meer is. Kritieke onderdelen van de wereld komen plat te liggen, de nieuwsvoorziening valt stil en apparatuur raakt zó verstoort dat vliegtuigen uit de lucht komen vallen. In een van die vliegtuigen zit Yamanashi Sora; de enige overlevende van de acht vliegtuigen die neerkwamen op Nariyama Airports Terminal 1.

Vijftien jaar later weet de wereld niet beter als dat het terug in de tijd is gegaan. Nieuwsvoorziening gaat volledig via gedrukte media en mensen zijn wederom beperkt door wat ze zien en kennen uit hun direct omgeving. Het is een regressie waar mensen zich bij hebben neergelegd, nu een nieuwe generatie opgroeit die niet anders meer weet.

Sora weet echter wel beter en verlangt terug naar de oude situatie. De met duiven gevulde lucht voelt verstikkend en hij snakt naar de wereldwijde verbintenissen die hij ooit had. Daarom probeert hij al jaren een manier te vinden om de luchtratten te omzeilen.

Je moet ergens beginnen

De oplossing die hij gevonden heeft, zijn ouderwetse radio’s. Op een specifieke frequentie kunnen deze signalen uitzenden en ontvangen, welke niet worden geblokkeerd door de witte duivels die het luchtruim vullen. Hij heeft er slechts vijf kunnen maken voor zijn onderdelen op waren, maar daar ook hij ergens moet beginnen, besluit hij ze weg te geven.

Het idee was dat hij vanuit huis een radioshow zou doen. Zelfs als er maar vijf luisteraars zijn, is het een start om de verbindingen terug te krijgen. Wie weet kan er door anderen op grotere schaal iets mee gedaan worden. Of wie weet doet iemand dit al, want elke nacht zijn er dingen te horen die Sora niet heeft ingesproken…

Well fuck

De titel van de game verraadt het al, maar al snel blijkt dat de mysterieuze fragmenten die om middernacht te horen zijn de toekomst voorspellen. Een toekomst die stelt dat de lucht aan het eind van de maand zal vallen en Sora het leven gaat kosten. Zo begint een race tegen de klok om te ontdekken wat dit betekent en hoe dit te stoppen, waarbij Sora de hulp inschakelt van zij die een radio hadden gekregen: zusje Mizuki, lerares Tsubaki, schoolgenoot Akina, beste vriend Ishimaru en de mysterieuze bewoonster van het verlaten vliegveld.

Dit stuk, tot aan het eind van die maand, is de common route. Hierin leer je meer over de karakters en wereld, en worden verhaallijnen opgezet. Future Radio is immers geen Science Adventure Series, zelfs als de materie wat van elkaar wegheeft. Het is een dating sim / eroge (afhankelijk van of je de patch installeert), hetgeen betekent dat er harten veroverd moeten worden. Maar dat wordt grotendeels naar het tweede deel van het avontuur geschoven, met als gevolg een titel die twee heel verschillende tonen zet.

De common route zingt wat mij betreft daarbij het zuiverst. Het uiterst interessante concept wordt niet héél diep verkend, maar dit wordt gecompenseerd door kleurrijke karakters en zeer geslaagde humor. Met name Ishimaru en Mizuki’s dialogen toverden daarbij regelmatig een glimlach op mijn gezicht.

Is dit alles?

Een stuk minder positief ben ik over de character routes. Er zijn er hier in totaal vier van, waarvan twee onderdeel uitmaken van de ‘’ware verhaallijn’’, een meer klassieke romantiek is en de laatste half voelt als een satirische kijk op de vorige. Maar geen van allen durven ze echt diep te gaan. Voor het proces waarbij Sora en zijn lady of choice een nieuw soort relatie krijgen, de laatste grens passeren en de volgende fase van hun leven tegemoet zien, wordt amper een uur per karakter uitgetrokken. En dat is inclusief twee seksscenes per dame!

Deze scenes zijn overigens niet bijzonder in mijn optiek. De art en voice acting van Future Radio zijn op verhalende momenten prima, maar worden opvallend wisselvalliger als de kleren verdwijnen. Bovendien zijn ze allemaal kinda same-y tot je de game na een uur of achttien hebt uitgespeeld en de extra’s induikt voor wat extra scenes waaronder, onbegrijpelijk genoeg, de epiloog van het true ending.

Conclusie:

The Future Radio and the Artificial Pigeons begint sterk met een boeiend concept in de niet al te verre toekomst, maar maakt hier onvoldoende gebruik van. Dit is natuurlijk omdat er ruimte moet zijn om down and dirty te gaan, maar waarom juist dat stuk dan extra wisselvallig is, is mij een raadsel. Is er allicht een radio die me dat kan vertellen?