08 FX Fighter Turbo (pc)
Het vervolg op FX Fighter, in veel opzichten hetzelfde als deel 1 met hier en daar wat aanpassingen zoals een licht cel-shade filter over de gfx, twee nieuwe personages waardoor het character roster op tien personages komt te staan, fatalities (want alles moet aan de Mortal Kombat) en network play. Door het cartoony stijltje en de fatalities vind ik dit deel een stuk leuker dan het eerste deel.
07 Resident Evil (PlayStation)
Zoals ik al eerder zei, in 1996 had ik zelf nog geen PlayStation in huis, maar één van mijn vrienden wel. En die had ook een oudere broer die de games met een hogere leeftijdscategorie mocht kopen en spelen. Één van die games was Resident Evil. Nou mochten ik en die maat van mij die game totaal niet spelen van zijn moeder, maar de grote broer zei: "Als jullie je waffel houden, dan mag je van mij, als moeders er niet is, deze game van mij spelen" (en ik zweer nu plechtig dat ik altijd mijn waffel heb gehouden). Ondanks dat ik vier jaar ouder was dan toen ik de eerste Alone in the Dark speelde, was ik voor deze game toch banger. Maar ten opzichte van Alone in the Dark wist ik wel precies wat ik deed en moest doen.
06 Tomb Raider (PC)
Tomb Raider heeft natuurlijk geen introductie nodig. Het blijft voor mij nog steeds een van de beste action-adventure games. Maar bij deze game komen er een aantal dingen specifiek in mij op. De butler was een creep en ik was blij dat ik hem kon opsluiten in de koelkast in het tweede deel. T-Rexen zijn geweldig, ongeacht in welke setting ze voorkomen. Waterlevels in de jaren negentig waren vreselijk. De eindbaas liet me in mijn broek poepen. En ik weet bijna zeker dat het niet in 1996 was, maar ik heb absoluut met de Nude Raider-patch gespeeld op de PC. Ja, ik geef het toe, ik ben een beetje pervers en absoluut niet politiek correct.
05 TEKKEN 2 (PlayStation)
Ook dit jaar zijn fighting games goed vertegenwoordigd in mijn lijstje, want naast FX Fighter Turbo staat ook TEKKEN 2 in mijn lijstje. Ik was totaal niet goed in dit spel en werd dan ook keihard geasswhooped door zowel mijn maatje als zijn broer. Ik was dan ook koppig en koos altijd voor Yoshimitsu. Ik kon totaal niet met hem overweg, maar hij zag er cool uit, dus ik moest hoe dan ook met hem spelen. Alle andere personages konden mij gestolen worden. Hoewel het een goede game is, is het niet mijn favoriete TEKKEN game. Welke dat wel is, komen jullie later wel achter.
04 Crash Bandicoot
Ook dit is een game die geen introductie nodig heeft. Het was toen al een pittige platformer en mijn hand-oogcoördinatie is nu nog steeds zo slecht dat ik het anno nu nog steeds een zwaar pittige platformer vind. Ik heb de game destijds wel uitgespeeld, maar de rage quit is heel vaak voorgekomen en als achtjarige heb ik heel wat gevloekt als een zeeman.
03 Quake (PC)
Na een lange afwezigheid staan er weer twee shooters op mijn lijstje. De eerste van die shooters is Quake, een shooter die ik vooral in co-op heb gespeeld met één van mijn beste vrienden uit die tijd. In grote lijnen is het gewoon een evolutie van DOOM met betere gameplay-mechanismen en een heerlijk H.P. Lovecraft-sausje. De pipe bomb launcher was mijn favoriete wapen. Deze franchise is echter sterk achteruitgegaan toen ze alleen nog maar multiplayer gingen met Quake 3: Arena.
Duke Nukem 3D (PC)
De tweede en laatste shooter op mijn lijstje. Deze game heb ik zowel veel in singleplayer als in co-op gespeeld. Je zal het niet verwachten, maar van alle games die ik tot dat moment gespeeld had, was het Duke Nukem 3D waardoor ik een paar nachten wakker ben geschrokken omdat ik er nachtmerries van kreeg. De game was dan ook een paar weken off limits voor mij. Oh ja, in dit politiek correcte tijdperk waarin we leven, hebben we weer iemand nodig met de mentaliteit van Duke Nukem. Dus laat een nieuwe game en live action-film maar komen.
01 Battle Arena Toshinden 2 (PlayStation)
In grote lijnen is het precies hetzelfde als de eerste Battle Arena Toshinden. Zoals gebruikelijk in vechtspellen zijn er naast de terugkerende personages ook een aantal nieuwe personages (waaronder een nieuwe baas die opnieuw in de categorie Shao Kahn valt), maar ze hebben ook enkele gameplay-elementen aangepast voor dit deel. Zo hebben ze het combosysteem makkelijker gemaakt en hebben ze de dodge (rol) verzwakt, want in deel 1 was je na een dodge tijdelijk onkwetsbaar voor aanvallen, maar in deel 2 niet meer. Ook hebben ze de ring out aangepast: als je tegelijkertijd met je tegenstander uit de ring valt in deel 1, was het een gelijkspel, maar in deel 2 wordt degene die net iets later uit de ring valt tot winnaar verklaard. Aangezien Fo Fai en Ellis nog steeds speelbare personages zijn in dit deel, zijn dat opnieuw mijn twee favoriete personages.
Zo, dit was de excursie naar het jaar 1996. Maar nu is het toch echt weer tijd om terug te gaan naar 2024. En we moeten snel zijn, want de tijdmachine is bijna leeg qua brandstof.