Door de jaren heen heb ik wel eens columns geweid aan de huidige staat van de game-industrie. Over uitgevers met schofterige praktijken, over DEI-onzin die in games wordt gestopt, maar ook over hoe gamers in sommige opzichten de grootste vijanden van gamers zijn. En dan bedoel ik niet omdat ze elkaar verrot schieten in Call of Duty!
Recent werd ik hier maar weer eens aan herinnerd. Op 12 februari zond Sony de nieuwste State of Play uit, waar ik persoonlijk met het nodige enthousiasme naar keek. Digimon Story: Time Stranger, Tides of Annihilation, The Midnight Walk, Lost Soul Aside, Split Fiction, Onimusha: Way of the Sword en MindsEye wisten mij allemaal te interesseren, hetgeen me oprecht verbaasde. Meestal heb ik één of hooguit twee games die mij in een dergelijke show ook maar enigszins kunnen boeien.
Mario en Doeke, twee van de redacteurs die samen met mij verslag deden van de stream, waren net zo enthousiast. Allicht niet over dezelfde games, maar collectief hadden we wel een positief gevoel overgehouden aan de stream. Ogenschijnlijk waren we de uitzondering.
Hoewel ik ook nadien wat positieve reacties zag op de reveals, was het opvallend hoeveel mensen er ronduit negatief over waren. Saai en een gebrek aan ‘’fatsoenlijke’’ games; dit waren verwijten die ik veelvoudig zag vliegen in verschillende Discord-groepen. Ik snap er geen klote van.
Natuurlijk is er zoiets als smaak. Dat is de reden dat je mij niet zult zien aanhaken als Borderlands 4 later dit jaar zijn eigen State of Play krijgt. Maar zelfs als je iets persoonlijk niet zou spelen, vind ik het knap als je niet geïmponeerd werd door het grafische spektakel van Tides of Annihalation. Ook als je een liefhebber bent van een heel andere type titel, kun je de humor van Way of the Sword wel waarderen. En wie zelfs na It Takes Two niet enigszins interesse heeft in Split Fiction, zal nooit met mij door één deur kunnen. Anderzijds acht ik de kans klein dat ik ooit aan Monster Hunter Wilds of Saros zal beginnen, maar dat ze de schijn hebben dat het minimaal degelijke titels gaan worden, staat voor mij als een paal boven water. Dat heet een beetje objectiviteit. Dat lijkt echter een moeilijk concept.
Terugkomend op de verwijten die Sony naar zijn kop geslingerd kreeg, vind ik het nogal jammer hoe de focus in recente jaren meer en meer op het topje van de ijsberg is komen te liggen. Blijkbaar is een stream als deze de moeite niet meer waard als er geen Marvel’s Wolverine, Ghost of Yōtei of The Last of Us is om de boel te dragen. Zelfs Saros, een nieuwe IP van Resogun- en Retural-ontwikkelaar Housemarque, voldoet niet meer aan de torenhoge eisen van wat waarschijnlijk een zeer mondelinge minderheid is. Een minderheid die misschien iets vaker gewoon moet zwijgen om het zo een beetje gezelliger voor anderen te maken. Games zijn immers bedoeld om leuk te zijn.
0 reacties op "Column: Over de State of Play"
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier