De historie van Doeke: PC Gaming

Dit artikel is gebaseerd op mijn eigen ervaringen en hoeft daarom niet overeen te komen met jullie ervaringen. Het doel is om jullie inzicht te geven in de gaming-geschiedenis van een 40-plusser en hopelijk jullie het plezier dat ik heb gehad een beetje te laten meebeleven.

Midden jaren 80

Mijn eerste ervaring met PC gaming was op de computer van mijn vader, een 286'er als ik het mij goed herinner. Ik mocht af en toe een spelletje spelen. Dit waren voornamelijk Outrun, Digger, Bouncing Babies en Alley Cat. Hiervan is Outrun, denk ik, veruit de bekendste. Je reed in een cabriolet samen met je vriendin door het landschap en moest op tijd bij een checkpoint zijn om de volgende etappe te mogen rijden. Ik herinner me nog goed dat, als je crashte, je over de kop vloog en we beide uit de auto vlogen. Je vriendin wees dan naar jou met een beschuldigende vinger. Dat was hilarisch.

Digger was een game waarbij vooral het deuntje lang bleef hangen en zelfs nu kan ik hem nog neuriën. Later op de NES was er nog een andere game van gemaakt, Digger T. Rock, maar deze kwam voor mij niet in de buurt van het origineel. In Bouncing Babies moest je vallende baby’s redden uit een brandend gebouw met een trampoline. Een beetje sinister, maar op die leeftijd denk je daar niet aan. In Alley Cat speelde je als kat die obstakels moest ontwijken, maar het daadwerkelijk doel van de game is mij even ontschoten.

Begin jaren 90

Inmiddels had ik de beschikking over een eigen computer, een 486 DX2. Daarop kon ik een stuk meer spelletjes spelen. In die tijd was het nog heel normaal dat je vooral zogenaamde shareware speelde. Dat was eigenlijk een soort demo van games. Zo had ik de shareware versie van Wolfenstein 3D en DOOM te pakken. Gelukkig had ik een neefje dat ook redelijk veel met computerspelletjes bezig was. Hij gaf mij toegang tot bijvoorbeeld Rise of the Triad en Sim City. Een vriendje van mij uit die tijd had een spel genaamd Covert en mijn vader kwam op de proppen met Monkey Island, Loom en Carmen Sandiego. Mijn collectie werd steeds groter. SimCity 2000 werd veelvuldig gespeeld en ook Duke Nukem 3D. Dat was het eerste PC-spel dat ik helemaal zelf heb gekocht. En man, dat was gaaf. Ik ben zelf minder van de games zoals Commander Keen, Dangerous Dave en Golden Axe geweest, maar Duke Nukem is wel altijd een hit geweest.

Toch zijn al deze bovenstaande games niet mijn favoriet geweest in dit tijdperk. Die eer gaat naar een game die voor mij zelfs nu nog tot de beste en leukste games aller tijden behoort. Deze game heb ik ook zelf aangeschaft via een vriendje voor het bedrag van 35 gulden. Er zat een hele doos bij met walkthrough guide. Die game was Day of the Tentacle. Deze game is eigenlijk het vervolg op andere klassieke game: Maniac Mansion, maar is een stuk vergeeflijker en toegankelijker en vooral heel veel grappiger. In de game speel je met drie karakters die op dezelfde locatie zijn, alleen niet in dezelfde tijd. Door puzzels op te lossen in het verleden, los je andere puzzels op in de toekomst en vice versa. Hoe dit uitgewerkt is in combinatie met de humor is gewoonweg briljant. De enige game die voor mij in de buurt kwam van Day of the Tentacle is het eerdergenoemde Monkey Island.

Eind jaren 90 en begin jaren 00

Eind jaren 90 kreeg ik mijn eerste Pentium PC en daar heb ik zelf een Voodoo II-videokaart ingebouwd. Later heb ik deze vervangen door een nieuwe Pentium PC en een Viper 770-videokaart. Eigenlijk kan ik ook deze periode opdelen in een aantal games: twee first-person shooters en twee real-time strategy games. De eerste is Quake 2. Dit is ongetwijfeld de game waar ik tot op de dag van vandaag de meeste uren in heb zitten. Ik heb Quake 2 van net na de release, tot ver na de houdbaarheidsdatum, compleet grijs gespeeld. Ik heb daarbij de singleplayer eigenlijk niet eens aangeraakt en zou je nog steeds niet kunnen vertellen waar deze over gaat, maar de multiplayer had voor mij geen geheimen meer. Ik kende elke map, elk wapen en de game zelf door en door. Zo goed zelfs dat ik mijn eigen scripts schreef voor deze game. Die scripts zochten bijvoorbeeld naar wapens die ik had opgepakt en selecteerde daarvan het beste wapen. Alles was te customizen met scripts: van geautomatiseerde chatberichten tot hele bewegingsmacro's voor bijvoorbeeld een grenade jump. Ik speelde vooral op servers die de Lithium 2-mod en de Tourney-mod draaiden. De statistieken van die servers en vele andere servers van Quake 2 werden bijgehouden op theclq.com (The Champions League for Quake) en op een gegeven moment stond ik daar zelfs even vijfde van de wereld. Er was toen nog niet, zoals dat nu wel het geval is, sprake van een KD-ratio. Nee, wij werden gerangschikt op basis van je FPH, je frags per hour. Sinds Quake 2 multiplayer heb ik eigenlijk geen enkele multiplayer game meer gespeeld die zo goed was, of beter gezegd, waar ik zo goed in was.

Een andere game die mij in die periode bezighield was Half-Life en later ook Half-Life 2. Deze games draaiden toch wat lastig op mijn PC'tje, maar desalniettemin kon ik ze redelijk goed spelen. En het feit dat Half Life nu nog steeds overal een hype veroorzaakt, zegt al hoe goed deze games in elkaar staken, of beter gezegd, steken, want ze zijn dus nog steeds ongekend populair. En voor de echte liefhebbers zijn er nu zelfs RTX-versies van de games beschikbaar op Steam en zelfs in VR.

Een andere game die ik nog mee wil nemen is Command & Conquer: Red Alert. Wat mij betreft is dit de beste RTS-game ooit gemaakt vanwege zijn veelzijdigheid, multiplayer-opties en customization: je kon makkelijk je eigen maps maken, je eigen units en spelregels door middel van het bewerken van .ini-files. Met een vriend speelde ik twee à drie keer per week deze game. Let wel, dit was in de tijd van het 336k6 modem, dus we moesten via dit modem inbellen bij elkaar. Dat wisselden we onderling af. Helaas was het niet mogelijk om te bellen tijdens het spelen, dus als er iets misging was er niet echt een manier om te communiceren, want ook mobiele telefoons waren nog niet zo ingeburgerd. We hadden een speelwijze in Red Alert die typisch voor ons was: bouwen, bouwen en bouwen. Dan het leger vergroten en uiteindelijk één grote veldslag spelen. Dit vonden onze computers niet zo heel erg prettig, maar gaaf dat het was. Uiteindelijk was er altijd één winnaar die misschien nog net vijf soldaatjes of twee tankjes over had. Dat was meestal na zo'n drie uur spelen. Red Alert wordt vaak nog gezien als de beste Command & Conquer in de hele serie. Toch was er nog een andere game in die serie die ik ook erg vaak speelde.

Command & Conquer: Generals heette deze variant. Ik leerde deze spelen op een LAN Party, maar het had minder impact op mij dan Red Alert en dat komt vooral omdat ik de game nogal ongebalanceerd vond. Ik weet niet of ik hier de enige in was, maar goed.

Midden jaren 00 tot nu

Na de vorige periode ben ik eigenlijk compleet overgestapt op console gaming. Ik heb ook nooit meer een echte game-PC gehad. Wel een paar keer een laptop van het werk die wat games kon draaien, maar nooit echt iets nieuws. hoewel ik wel via het werk een laptop had die sterk genoeg was om Battlefield 3 en Trackmania te draaien.

Echter, sinds een jaar of vijf heb ik de beschikking over een wat groter budget en dus ook de mogelijkheid om weer aan PC gaming te gaan beginnen. Ik begon met een laptop met RTX3060-videokaart erin en inmiddels heb ik een laptop met RTX4060 en 32GB aan geheugen. Ik speel eigenlijk geen triple A-games meer op de PC. Ik hou die eer aan mijn PlayStation 5 Pro. Op de PC speel ik eigenlijk vooral de wat kleinere en complexere games zoals Rimworld, Project Zomboid, Cities: Skylines en die bibliotheek groeit elke maand een beetje meer. Ik zoek bewust de games op die wat kleiner van aard zijn. Dit is ook te merken in mijn reviews van PC games. Zo heb ik onlangs Block Factory en Pile up! voorzien van een review. Momenteel ben ik ook bezig met een review van zo'n relatief kleine game. Daarnaast ben ik ook van mening dat een Steam Deck onder PC gaming valt en daar draait natuurlijk lang niet alles op, dus ook op de Steam Deck hou ik mij vooral bezig met de kleinere games en de wat oudere games, zoals bijvoorbeeld een Fallout 4 en emulatie van oudere gamesystemen zoals MAME en andere arcade-klassiekers.

PC gaming is voor mij persoonlijk om te relaxen en lekker creatief bezig te kunnen zijn, want dat is uiteindelijk waar voor mij gaming om draait: jezelf lekker verliezen in je hobby en even ontsnappen aan de realiteit na een drukke werkweek, of soms zelfs tijdens een drukke werkweek als je even geen zin hebt om de prioriteiten op je werk te leggen.