Elk jaar heb je wel games waar je ontzettend naar uitkijkt. Dit heeft zo zijn voor- en nadelen. Het voordeel is dat je je kunt verkneukelen aan alle trailers en screenshots die voorbij komen, om vervolgens met het lekkers aan de slag te gaan. Het nadeel is dat de verwachtingen zo hooggespannen kunnen raken, dat de game dan uiteindelijk tegenvalt, terwijl deze in essentie misschien helemaal zo slecht niet is. Ook 2021 kende enkele games waar ik meer van had verwacht en vooral meer had gehoopt. Helaas mocht dat niet zo zijn.
Hood: Outlaws & Legends
Deze game was bij uitstek het spel waar ik mij in 2021 op verheugde. In Hood: Outlaws & Legends moet je samen met drie andere spelers proberen om een schat te bemachtigen en vervolgens af te leveren. Dit doe je door een vesting te infiltreren, waar niet alleen de AI de wacht houdt, maar ook een team van vier andere spelers probeert rijker te worden. In de aanloop naar de release werd er een interessant schaakspel beloofd, waarin tactische zetten hoogtij zouden vieren. Uiteindelijk bleek de game met name ongebalanceerd. Ook waren bepaalde personages veel populairder dan de ander, waardoor je soms vier Hoods tegenover je had, wat wel de magie deed verdwijnen.
Inmiddels, zeven maanden later, wordt het spel ondanks de toevoeging van een PvE-modus nog steeds beschouwd als ongebalanceerd. Daarnaast is er helaas niemand meer online te vinden, waardoor het veelbelovende verhaal van Hood: Outlaws & Legends als een nachtkaars lijkt uit te gaan.
Dungeons & Dragons: Dark Alliance
Ik weet niet hoeveel woorden ik eigenlijk aan deze game wil vuilmaken. Mijn avontuur met de echte RPG met papier en dobbelstenen is slechts anderhalf jaar oud. Omdat ik volledig in de mood zat, wilde ik wel eens kijken hoe het concept digitaal tot uiting zou worden gebracht. Eerlijk is eerlijk, eerdere succesvolle adapties zijn op één hand te tellen, maar (daar gaan we ) de trailers zagen er veelbelovend uit. Na enkele uren aan de review te hebben besteed, had ik mijn conclusies echter al getrokken. Zelden heb ik zo’n oppervlakkige game meegemaakt, zowel inhoudelijk als op het gebied van gameplay. Eens te meer werd mij duidelijk dat Dungeons & Dragons niet in een game is te vangen. Je moet het in de echte wereld beleven.
Orcs Must Die! 3
Ik ben een doorgewinterde fan van tower defence games. Ik vind het heerlijk om een beetje te puzzelen met torens en eventueel zelf ook tegenstanders een kopje kleiner te maken. Games als Pixeljunk Monsters, Kingdom Rush en Plants vs. Zombies heb ik hoog in het vaandel staan, maar ook Orcs Must Die! kan mij bekoren. Ondanks het feit dat ze het in mijn ogen leukste deel (Orcs Must Die: Unchained) offline hebben gehaald, keek ik uit naar het officiële derde deel in de reeks. Mijn hunkering werd maar deels bevredigd, want grafisch viel het tegen en de voice over bleef hangen. Daarnaast moest ik één van mijn trouwe partners van OMD: Unchained teleurstellen, want er werd weer teruggeschakeld naar een co-op voor twee spelers. De versus mode van Unchained vond ik veruit het leukste en daar is helaas niets meer van terug te vinden. OMD! 3 kan echt gezien worden als een opvolger van OMD 2, maar had zoveel meer kunnen zijn dan dat, want nu is er vooral sprake van herhaling.