Het was het tijdperk van inbelmodems en de eerste stappen van het onbeperkt gebruikmaken van internet. Het world wide web werd voor steeds meer mensen toegankelijk en mijn eigen wereld werd ook een stukje groter, want ik mocht naar de middelbare school. Hiervoor was ik al wel bekend met gamen. Zo had ik in het verleden al wel kennis gemaakt met de GameBoy, waarop ik voornamelijk Pokémon speelde, de Super Nintendo, die ik me vooral van Goof Troop en Lamborghini Racing herinner, en de eerste PlayStation met de nodige race games. Allen zeker leuke ervaringen, maar niets had me tot dusver zo gegrepen dan de game waaraan ik nog steeds warme herinneringen heb en waar voor mijn gevoel echt mijn liefde voor games is ontstaan. Als ik één game aan moet wijzen waar het voor mij echt allemaal begonnen is... dan is dat toch wel Medal of Honor: Allied Assault!
Voor de mensen die deze game nog niet kennen een korte introductie. Medal of Honor: Allied Assault is een first-person shooter die zich afspeelt gedurende de Tweede Wereldoorlog. Het spel bestaat uit een singleplayer en een multiplayer. De multiplayer kan gespeeld worden via het internet of op het lokale netwerk. De singleplayer speelt zich vooral af in Noord-Afrika, Noorwegen en Frankrijk, die je natuurlijk probeert te bevrijden van de asmogendheden. De multiplayer, je raadt het waarschijnlijk al, draait om twee teams, de geallieerden en de asmogendheden, die het tegen elkaar opnemen. De multiplayer kende slechts een viertal modi, waarvan Team Deathmatch en Free for All de voornaamste waren. MoH:AA, zoals de game door spelers werd afgekort, is ontwikkeld door 2015 Games LLC en uitgegeven door EA. De game verscheen in het begin van 2002.
De eerste herinneringen aan deze game zijn thuis in de woonkamer op mijn eigen PC. Een eigen PC, op die leeftijd, in die tijd, dat was op zich al vrij uniek. Ik moest hem dan wel met mijn zusje delen, maar dat mocht de pret niet drukken. Zodra ik “mocht” computeren was het eerste wat ik deed Medal of Honor: Allied Assault opstarten. Waar andere leeftijdsgenoten vooral bezig waren met MSN ging mijn tijd hoofdzakelijk naar deze game. Vooral in de multiplayer heb ik aardig wat uren zitten. Na verloop van tijd kende ik alle maps van binnen en van buiten. Ik wist precies de juiste spots (en ik denk dat ik ze nog steeds weet) te vinden en ook met alle wapens kon ik overweg. Het scheelt uiteraard dat games destijds veel minder wapens hadden dan we tegenwoordig gewend zijn. Uiteraard had ik wel mijn favorieten, zo speelde ik het liefst als geallieerde met een riffle of een BAR. Mijn favoriete maps waren Stalingrad en V2. Online speelde ik vooral op random servers. Als er dan toch een aantal mensen waren waarmee ik wat vaker speelde, dan had ik deze vaak online in game ontmoet. Doordat gaming nog niet was wat het nu is waren er weinig bekenden die de MoH:AA speelden of überhaupt aan gaming deden.
Competitiedrang
Tijdens het spelen van Medal of Honor: Allied Assault deed ik ook mijn eerste clan-ervaring op. Het begon met het aansluiten bij een bestaande clan. Deze clan had ook een eigen server en hier leerde we elkaar nieuwe tactieken aan. Deze eigen server resulteerde uiteraard ook in het vaker spelen met een vaste selectie aan mensen. De clan nam ook deel aan competities op ClanBase, destijds het grootste platform voor eSports (al was de term eSports toen nog nooit gevallen). Enige tijd later ben ik samen met iemand die ik leerde kennen tijdens het spelen van de game een clan begonnen. Ik kan me er niet heel veel meer van herinneren, maar ik weet nog wel dat we het niet onaardig deden.
Deze game heeft er ook voor gezorgd dat ik interesse kreeg in LAN-party’s. Toevallig werden rond deze tijd voor het eerst in de omgeving LAN-party’s georganiseerd. Op één van de eerste LAN-party’s waarbij ik aanwezig was werd een MoH:AA-competitie gehouden. Dit was mij natuurlijk op het lijf geschreven. Samen met een bekende vormde ik een koppel en hebben we het 2-tegen-2 en het 3-tegen-3 toernooi op onze naam geschreven. Hieraan heb ik zelfs een (kleine) beker overgehouden. Wat was ik daar destijds trots op!
De experts..
Toen ik begon met gamen had ik nog nooit een review gelezen en tot de dag van vandaag heb ik ook nooit gekeken wat de experts nu van de game vonden. Het was ook niet iets dat destijds belangrijk voor mij was, maar tijdens het schrijven van dit artikel raakte ik er toch wel benieuwd naar.
Als ik nu de reviews uit het archief (Google) haal, dan valt mij op dat ook de experts het destijds een goede game vonden. Op Metacritic krijgt Medal of Honor: Allied Assault maar liefst 91 punten en een user score van 8,6.
PC Gamer (91): “Actually playing the [D-Day amphibious-assault] mission was one of the most gripping experiences I've had on the PC in a long time...it's damn fun.”
IGN (93): “Not only a technically excellent shooter, the ambiance and level of detail is just plain amazing…”
Allemaal lovende woorden en een mooie score, die ook passen bij het gevoel dat ik destijds bij deze game had. Maar al had de game slecht gescoord, dit had mijn herinnering aan Medal of Honor: Allied Assault niet kunnen verpesten.
De herinneringen aan Medal of Honor: Allied Assault toveren nog steeds een glimlach op mijn gezicht. Waarschijnlijk een heel slecht idee, maar wat zou ik graag een remake van deze game zien. Als ik er goed over nadenk besef ik zelf ook dat een remake van MoH:AA anno 2021 niet goed meer zal verkopen en daardoor ook niet voldoende geld in het laatje van de uitgever gaat brengen. Waarschijnlijk maar beter ook, want het zal toch nooit kunnen matchen aan de herinneringen die ik heb. Mijn liefde voor deze game ging zelfs zover dat ik ooit nog heb meegewerkt aan een mod voor Medal of Honor, maar dat is weer een heel ander verhaal...
