Hallo lezer en welkom bij dit segment genaamd: Gratis Maar Geinig?, waarin we een kijkje nemen naar de vele gratis games die je kunt vinden op het internet. Voor we beginnen, wil ik even wat regels uitleggen. Games die in dit artikel terugkomen mogen geen verdienmodel hebben, zij het door advertenties, DLC of micro-transacties. Tevens mogen ze geen aparte betaalde versie hebben of illegaal gedownload zijn en vallen zaken als open bèta’s voor toekomstige betaalde games buiten de boot. En daarmee beginnen we aan ons achtste deel, waarin we beginnen met ...
Het feit is dat GameJam-games, door de aard van het evenement, heel beperkt zijn. Er is maar zoveel wat je kunt doen met een hele krappe deadline, maar daardoor gaan de creatieve sappen soms op onverwachte manieren stromen. Dit is niet het geval geweest bij The Spixel Run.
In deze game moet jij in jouw eentje een ruimtestation verdedigen tegen een eindeloze vloot vijandelijke ruimteschepen. Dit is geen hyperbool, daar de vraag van TSR niet is óf je gaan verliezen, maar wanneer. En vooral hoe hoog je score op dat moment is.
Om je daarbij te helpen, kun je de primaire en secundaire wapens van je schip wijzigen en er een andere motor in stoppen. Zo kun je bijvoorbeeld snelheid opofferen voor meer kracht. Maar eens je een werkende combinatie hebt gevonden, zul je al snel merken dat de game niet groeit met je score. Het gevolg is dat je er na een kwartier wel op uitgekeken bent.
Vlieg zelf door The Spixel Run
De reden waarom ik blijf vissen in de zee van Pokémon fangames en rom hacks, is omdat ik weet dat er een paar hele mooie vangsten te maken zijn. Pokémon: Insurgence, Uranium, Prism en Light Platinum zijn stuk voor stuk games die het bronmateriaal in zekere zin overtreffen en het waard zijn om gespeeld te worden. Dit zijn echter games die iedere fan van fangames al kent. Daarom zoek ik verder naar de verborgen pareltjes. En met Shadowstone had ik bijna beet.
In Pokémon: Shadowstone ben je een inwoner van de Jelra-regio en sta je op het punt om je eerste Pokémon te krijgen. Helaas wordt net op dat moment het lab overvallen door team Chimera, die de mysterieuze experimentele Delta machine uit het laboratorium wil stelen. Ze slaan de tent daarbij kort en klein én stelen alle Pokémon onder de professor zijn toezicht, behalve de drie waar jij oorspronkelijk uit mocht kiezen: Treecko, Mudkip en Torchic. Door de invloed van de Delta machine zijn dit echter niet de starters die we kennen van Hoenn.
De Delta machine wijzigt het DNA van Pokémon en verandert daarmee hun type en kleur. Treecko is daarom nu een Psychic Pokémon, Mudkip behoort tot de Poison-familie en Torchic mag zich nu een Bug Pokémon noemen. Op die manier kun je elke Pokémon die je kunt vangen van type laten veranderen, waarbij ze zelfs een nieuwe moveset krijgen. Mijn Ground-type Abra leerde zo toen hij evolueerde bijvoorbeeld geen Confusion, maar Mud Shot.
Met je bizarre verzameling monstertjes reis je zo door Jelra, waarbij je doel is wat het meestal is: versla de gyms en wordt een Pokémon-meester. Toch heeft het spel enkele dingen waarmee het zich onderscheidt van zijn soortgenoten. Allereerst zijn er natuurlijk de eerdergenoemde Delta-Pokémon, maar dat is verre van alles. Shadowstone heeft namelijk ook sidequests die backtracking belonen, hint naar een reputatiesysteem en laat je tevens afreizen naar Hoenn. Helaas stopt de game echter abrupt na de vierde gym, daar de beta daar eindigt. Eeuwig zonde, want dit is zonder twijfel een van de beste fanmade Pokémon-games die ik tot op heden heb besproken in dit segment.
Welke Delta gebruik jij?
Wetten rondom copyright zijn complex, vermoeiend en iets war de normale mens zich nooit druk op hoeft te maken. Dat geldt ook voor mij. Maar door de jaren heen heb ik wel het een en ander opgepikt. Zo weet ik dat concepten, zoals een specifiek soort gameplay, na een bepaalde tijd in het public domain terechtkomen.
Met die wetenschap is het bijzonder dat niemand eerder eraan gedacht heeft om klassieke games Breakout en Snake met elkaar te combineren. SnOut bewijst namelijk dat het niet enkel simpel is om in de praktijk te brengen, maar dat het ook verdomd verslavend is. Het idee is dat je Snake speelt zoals je het gewend bent. Je hapt nu echter muntjes in plaats van dots, vruchten of wat er verder door de jaren heen is aangeboden aan het reptiel.
Het grote verschil zit hem ditmaal in wat er gebeurt eens je beet hebt. In plaats van dat je langer wordt, krijg je enkel valuta erbij die je kunt gebruiken om de game een ander uiterlijk te geven. Het scoren doe je door de andere helft van deze fusie.
Op het moment dat je begint met over het scherm te glibberen, begint ook een bal rond te vliegen en het veld te vernielen. Precies zoals in Breakout. Maar in tegenstelling tot die game, heb je hier geen paddle onderaan je scherm. In plaats daarvan dient jouw slang dat doel, met uitzondering van zijn hoofd. Iedere keer dat de bal diens lichaam raakt, wordt hij langer, wordt de bal even iets destructiever en krijg je een punt erbij. Je moet daarom steeds de bal op blijven zoeken, zelfs als het game over is als die jouw hoofd raakt of als je jezelf of de muur raakt. Dit is de eerste paar minuten even een mindfuck, vooral als je net als mij beide games veel gespeeld hebt, maar eens je in de groove komt, is het net zo verslavend als de games die het geïnspireerd hebben.
Als je een game nagenoeg niet gespeeld hebt, kun je hem dan recenseren? Het antwoord hierop zou, uiteraard, nee moeten zijn. Echter, wanneer de reden is dat de game nagenoeg onspeelbaar is, is het een ander verhaal.
Dat is de conclusie waar ik tot gekomen ben na het proberen te spelen van Void Cube Runner. Het presenteert zichzelf als een endless runner op chille muziek, maar enkel het tweede kan ik bevestigen. De game speelt zich in een low poly zwarte omgeving met witte blokken af, waar je op moet springen om verder te gaan. Maar na een half uur geprobeerd te hebben, heb ik nog steeds niet kunnen vinden hóé dit nou moet, zelfs als ik de guide van de ontwikkelaar gebruikte. En gezien de reviews op Steam, ben ik daar niet uniek in.
Blijf hier daarom zover mogelijk vandaan tenzij je de wonderlijke manier vindt om de game te kunnen spelen. En in dat geval verneem ik graag hoe dat in elkaar steekt, zodat ik meer van de soundtrack kan horen dan enkele seconden.
En dat is ook het enige wat die doet. Druk op een knop, het maakt niet uit welke en op welk tempo, en de man in deze ‘’game’’ speelt een nummer. Dat is alles. Ik heb geen idee wie hierop zit te wachten, maar ik was het zeer zeker niet.
Heb jij nog games die aan de voorwaarden van de inleiding voldoen en waarvan jij denkt dat meer mensen ze moeten spelen? Laat het mij weten via ons Discord-kanaal en wie weet zie jij jouw suggestie bij het volgende deel terug.
Disclaimer: Alle karakters, trademarks en namen in deze fangames zijn eigendom van hun respectelijke eigendomhouders en zijn gebruikt onder het fair use-principe. GameQuarter biedt de downloadlinks van de oorspronkelijke makers aan en kan de game helaas niet verstrekken als deze besluiten de game offline te halen of wanneer de oorspronkelijke eigenaar van de gebruikte assets bezwaar maakt tegen diens inhoud. Wij zullen in dat geval de downloadlink uit het artikel verwijderen.
