Ik heb het recentelijk al enkele keren in columns aangehaald, maar later dit jaar word ik voor de eerste keer vader. Daar gamen een essentieel onderdeel van mijn leven uitmaakt, kan het niet anders dan dat mijn kind hier ook vaak mee aanraking zal komen. Maar in welke vorm? Ik vroeg de redactie hoe dit bij hun het geval was, met de stelling ''Mijn kinderen krijgen gaming met de paplepel ingegoten''
Mark
Bij mij thuis gebeurt dit zeker! Ik heb twee dochters die vaak voor het avondeten nog even een half uur Mario Kart, Mario Party of Minecraft spelen. En als wij dan niet aan het koken zijn, spelen mijn vrouw en ik ook mee. Afgelopen week waren mijn dochters op zomerkamp programmeren en het viel op dat daar veel meer jongetjes waren. Toen ik reflecteerde dat er onder de nerds veel jongens zijn, kreeg ik boos de reactie terug: "Nou, papa, ik ben anders ook een nerd!" Mijn hart groeide dat moment drie maten. Deze game-vader kon niet trotser zijn.
Sil
Ik denk dat zoals wel meer in het leven matigen het sleutelwoord is. Teveel schermtijd, vooral op jonge leeftijd, is bijzonder slecht voor de ontwikkeling. Maar wanneer de schermtijd gematigd wordt en bovendien een educatief doel dient, ik heb nog altijd de games van RedCat hier liggen, dan kan het zeker een meerwaarde zijn voor de nieuwsgierige koter die niet naar buiten mag in de stromende regen.
Stefan
Zelf heb ik momenteel twee kinderen en de derde is onderweg. Ze krijgen van mij zeker het game-virus mee, maar dat hebben trouwe lezers al kunnen opmaken uit menig recensie, zoals Paw Patrol World en Hello Kitty Island Adventure. Beide meiden spelen graag spelletjes op de Nintendo Switch, maar wanneer ze kunnen kiezen dan valt de keuze toch vaak op de PlayStation. Ook op de tablet spelen ze graag games, wat vooral neerkomt op Roblox.
Sommige van de games zijn zelfs best leerzaam en ook YouTube-filmpjes doen een duit in het zakje. De hand-oogcoördinatie wordt eveneens getraind en zo hebben ze op school een klein streepje voor ten opzichte van kinderen die helemaal nog geen technologische kennis hebben.
Toch probeer ik ze hierin wel te remmen. Zo hebben we duidelijke afspraken over schermtijd en vind ik (buiten) spelen erg belangrijk. Ik wil voorkomen dat ze verslaafd raken aan alle devices met een scherm en daarom is het doorgaans twee keer een half uurtje per dag. Ik wil ze meegeven dat er meer is in het leven dan een scherm en dat sociale activiteiten ook belangrijk zijn. Maar, zo nu en dan maken we heus wel een uitzondering, want dan mogen ze even een game spelen met papa of met het hele gezin. Dus ja, mijn kinderen krijgen gamen met de paplepel ingegoten, maar wel in beperkte mate.
David
Mijn oudste dochter heet Kitana en weet al sinds ze kon praten waar haar naam vandaan komt. Vol trots speelde ik Mortal Kombat met haar zodra ze oud genoeg was. Met veel enthousiasme toonde ik haar al mijn favoriete games, maar eerlijk gezegd bleef er weinig van hangen. Hetzelfde gebeurde met mijn andere dochter en mijn zoon. Ze spelen doodleuk de games die ze zelf ontdekken en waarderen. Vaak zijn dat mobile games of titels die hot zijn onder jongeren, terwijl papa daar helemaal niets aan vindt. Het fascinerende is dat ze hun eigen gaming-identiteit hebben ontwikkeld, volledig los van mijn nostalgische voorkeuren. Uiteindelijk kan ik alleen maar trots zijn op mijn kids die hun eigen pad kiezen in de gamewereld. Ze laten zich niet beïnvloeden door papa's klassiekers, maar vinden hun eigen favorieten. En wanneer onze gamevoorkeuren wel eens overlappen, zijn dat magische momenten van gedeeld spelplezier. Overigens, mocht Kitana dit lezen: ik weet heel goed dat je Final Fantasy speelt om indruk op papa te maken. En stiekem? Het werkt geweldig.
Natascha
Persoonlijk ben ik van mening dat er niks mis is met kinderen die gamen. Ook als ze nog wat jonger zijn niet. Er zijn niet voor niks games met als duidelijke doelgroep kinderen. Vooral van de leerzame varianten ben ik altijd al een groot voorstander geweest omdat deze vaak nieuwsgierigheid en leergierigheid stimuleren. Zelf ben ik ook opgegroeid met games als Freddi Fish, Putt-Putt en Redcat, maar ook Super Mario en Kirby. Hier heb ik zelf altijd veel plezier aan beleefd. Wel ben ik van mening dat schermtijd en beperkingen van groot belang zijn. Ik zal onze dochter niet zomaar elke game laten spelen die ze wil en er zullen ook beperkingen komen op de duur van een speelsessie. Maar ik hoop vooral dat ze heel veel plezier mag beleven in de verschillende werelden die games te bieden hebben. En als we dat samen kunnen doen, dan maakt dat het alleen maar leuker.
0 reacties op "Stelling van de maand: Mijn kinderen krijgen gamen met de paplepel ingegoten"
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier