Alpha - The Tomorrow Children

Tijdens de Gamescom van 2014 overspoelde Sony ons met trailers van games die op de PlayStation 4 gaan verschijnen. Zo ook een trailer van The Tomorrow Children, die op het eerste gezicht misschien wel wat weg had van Minecraft. In de trailer was iedereen namelijk met een pikhouweel in de weer en werden er grondstoffen gedelfd. Zeg nu eens eerlijk, dit lijkt toch op z’n minst op een verbeterde versie van Minecraft?

De alpha van The Tomorrow Children verscheen prompt in de mailbox van GameQuarter, met de vraag of we geïnteresseerd waren in het uittesten van de nieuwe PS4-exclusive van ontwikkelaar Q-games. Als fervent fan van de Pixeljunk-franchise had ik hier wel oren naar. Een weekend lang kregen we de tijd om te kijken wat The Tomorrow Children nu eigenlijk inhield, want van de tekst die we bij de alpha-code kregen werden we niet veel wijzer.

Toch geen Minecraft

The Tomorrow Children draait om het redden van de mensheid. Een noodlottig experiment heeft ervoor gezorgd dat de mensheid is ‘versmolten tot een sombere massa, genaamd de Void’, zo laat Q-games optekenen. Het is aan jou om de mensheid te redden van de ondergang. Een verhaallijn dus! Iets wat bij Minecraft ver te zoeken is. Ook gaat de game wel wat verder dan het delven van grondstoffen en zijn de mogelijkheden dan weer zeer beperkt ten opzichte van de game van Mojang. Die vergelijking kan dus regelrecht de prullenbak in. Mijn excuses.

Wat ben ik aan het doen?

The Tomorrow Children is eigenlijk een game waarin het begrip ‘vaagheid’ centraal staat. Het duurde in de alpha een hele tijd om uit te vogelen wat er nu in vredesnaam de bedoeling was. De bedoeling in The Tomorrow Children lijkt, na enige research, het redden van je stad te zijn. Dit doe je door Matrosjka-poppen te verzamelen en deze in een apparaat te plaatsen, waarna er nieuwe mensen verschijnen. Daarnaast zorg je dat alles kan blijven werken in je dorp door grondstoffen te verzamelen. Dit doe je door omliggende eilanden te bezoeken en daar grondstoffen te delven. Hoe snel je dit doet, is afhankelijk van je klasse. Aan het begin van het spel kies je een klasse, waarna je skill points worden verdeeld. Een Miner zal sneller grondstoffen delven dan een Combatant, maar laatstgenoemde speelt ook een zeer belangrijke rol.



Je stadje wordt namelijk continu aangevallen door de zogeheten Izverg. Deze wezens verschijnen om de haverklap aan de horizon om je stad aan gruzelementen te helpen. Door afweergeschut in je dorp te bemannen of zelf wapens aan te schaffen op de markt, kun je hier een stokje voor steken. De Izverg vallen zowel over de grond als door de lucht aan, dus vergeet niet af en toe je analoge stick omhoog te duwen. Momenteel zijn de verschillende soorten Izverg nog op één hand te tellen, maar Q-games heeft laten weten dat dit wel zal veranderen. Het is immers een alpha.

Uniek in zijn soort

Q-games heeft voor The Tomorrow Children een unieke stijl gehanteerd. De game heeft veel invloeden van de Sovjet overgenomen en ook wordt er door de inwoners Russisch gesproken. Belangrijke dialogen worden in het Engels ondertiteld, maar veel zul je dus niet meekrijgen van de dialogen. Ook de vormgeving van de game heeft veel weg van de dictatoriale geschiedenis van het land. De Russische muziek die in het stadje klinkt zorgt voor een unieke sfeer. Eén die we niet gewend zijn.

Communiceren in het luchtledige

Sony en Q-games hameren op het samenwerkingsaspect in The Tommorow Children. Het verzamelen van grondstoffen én het afslaan van de Izverg lukt je namelijk niet in je eentje. Het wordt alleen wel lastig om samen te werken wanneer je niet kunt communiceren. Voice-chat was niet beschikbaar en afgezien van enkele gebaren was communiceren nagenoeg onmogelijk. Daar komt nog eens bij dat je andere spelers op de servers pas zag wanneer ze een bepaalde handeling verrichtten, of als ze in de rij staan bij een bepaald bureau of markt. Niet echt handig dus.

Conclusie

De vraag bij The Tomorrow Children is vooral: ‘’Waar gaat dit heen?’’(.) De alpha was extreem vaag, maar had toch zo zijn charmes. We lijken hier te maken te hebben met een unieke game en die gedachte blijven we koesteren. Door alle vaagheid weten we niet of het ontbreken van bepaalde aspecten juist een bewuste keuze was, of het feit dat we hier met een alpha te maken hadden de reden was. We houden de titel in ieder geval in de gaten en raden het jullie aan dit ook te doen.