Astronaut: the Best

Als ik moet zeggen onder welk genre ATB valt, heb ik al een uitdaging. In principe is het een management sim, waarin jij als de nieuwe directeur van een ruimtevaartorganisatie de boel op rolletjes moet zien te krijgen. Maar het is zover verwijderd van wat ik doorgaans zie bij dit genre, dat het bijna op satire begint te lijken.

Waar kijk ik naar?

Dit begint al in de opening van de game, waarin jouw voorganger wordt begraven door de vijf priesters die het fictieve Flaustria regeren. Waar normaliter mooie woorden als afscheid worden gegeven, wordt deze beste persoon de grond in geboord en vernederd. Nog geen minuut later word jij aangewezen als degene die zijn taken overneemt, iets waar je duidelijk zelf nog niet van op de hoogte was gesteld.

De priesters zijn niet compleet harteloos en komen op je eerste werkdag op bezoeken om je uit te leggen wat er zoal van je verwacht wordt. In het kort gezegd moet je astronauten trainen om een succesvolle raketlancering te realiseren. Hiervoor krijg je echter nauwelijks budget, incapabel personeel en sturing van priesters die ieder hun eigen agenda erop nahouden.

NASA this is not

Om deze ramp in wording in goede banen te leiden, moet je jouw potentiële ruimtevaarders dagelijks trainen. Niet enkel in logische zaken, zoals fysiek fitheid en vliegvaardigheid, maar je moet ze ook leren charmant te zijn en voorzien van een make-over. De PR machine moet immers ook draaien.

Om ATB interessant te houden, wordt elk avontuur willekeurig samengesteld. Mijn astronauten moesten een week na mijn startdatum verschijnen op een TV-show, om zo de PR-schade van mijn voorganger ongedaan te maken. Nadat mijn enige bekwame astronaut doordraaide en mijn minder bekwame cadet in het ziekenhuis kwam, stak ik al mijn tijd in het trainen van de twee nieuwste rekruten. Het was op het nippertje, maar daags voor de deadline hadden ze de benodigde stats gehaald. Maar toen…

RnGodver!

Op de grote dag kreeg ik een bericht dat een van die twee idioten blijkbaar een drugsverslaving had en compleet aan het spacen was. De minder bekwame cadet was echter net uit het ziekenhuis ontslagen. Haar stats waren gereduceerd, maar samen met de getrainde tegenhanger had ze zich er doorheen kunnen slaan, ware het niet dat die blijkbaar podiumvrees heeft die zó erg is, dat hij letterlijk stierf op het moment dat hij aan de show begon. Mijn eerste objective was daarom een gigantische flop en zover ik kon zien puur door de willekeur van de onderliggende systemen.

Of dit gewoon pech was of dat ik me daarna nog kon herpakken, daar zullen we nooit achterkomen. Na deze gebeurtenis bleef de demo hangen en kon ik hem ook niet meer opstarten, zelfs niet na het opnieuw installeren ervan. Het doet je bijna denken dat de astronauten symbolisch waren…

Verwachting:

De stijl sprak me niet aan, de RNG is veel te prominent aanwezig en technisch is de demo in ieder geval nog niet op orde. Astronaut The Best is ironisch genoeg een van de slechtste games die ik heb mogen spelen en ik zie niet in hoe ze dat nog om kunnen gooien.