Frank & Drake

Daar ze doorgaans slechts een klein budget hebben dat terugverdiend moet worden, durven indie-titels vaak experimenteler te zijn dan traditionele videogames. Games waarin je niets kunt zien, titels die de grens tussen genres vervagen en spellen die moeilijke of niche onderwerpen tackelen zijn het resultaat. Onder andere Celeste, Gris en A Night In the Woods vloeien hieruit voort en dealen op hun eigen manier met geestesziektes. Zo ook Frank & Drake, een Nintendo Switch-titel waar ik mee mocht stoeien op gamescom.

Frank en Drake zijn onze titulaire hoofdpersonen en kamergenoten in een fictieve Amerikaanse stad. Frank is de toezichthouder van het appartementencomplex waarin ze verblijven, welke worstelt met mentale demonen. Hij moet alles noteren om grip op de realiteit te houden en hoort objecten tegen hem praten. Het enige moment waarop hij rust heeft, is in de nacht.

Drake is in zekere zin het tegenovergestelde. Hij heeft een UV-allergie en kan daardoor niet op klaarlichte dag over straat lopen. Hij werkt daarom ’s nachts en ziet Frank nooit persoonlijk. In plaats daarvan communiceren ze met plakbriefjes.

Een ander perspectief

Gedurende mijn demo mocht ik kiezen met welk karakter ik de wereld zou beleven, maar een woordvoerder die de sessie begeleidde liet me al weten dat dit enkel voor deze build zo zou zijn. In de volledige game speel je om en om met de heren en hebben hun acties invloed op elkaar. Zo kan Drake aan Frank vragen om iets te doen en zal het verhaal een andere wending nemen afhankelijk van of je dat verzaakt of niet.

Die wisselwerking heb ik door de aard van de build niet in werking kunnen zien, maar ik heb wel kunnen proeven van de stijl en gameplay. Over die eerste kan ik kort zijn: het is prima. Mijn ding is het niet, ik ben nu eenmaal meer van de Aziatische tekenstijlen, maar de art is scherp en brengt de boodschap meer dan voldoende over. De tweede vind ik lastiger te beoordelen. De build is duidelijk aan het begin van de game gesitueerd en er wordt nog van alles opgezet. Puzzels zijn daardoor nog immens simpel. Ik hoop dat dat nog interessanter wordt, al kan ik me ergens ook voorstellen dat men dit bewust niet doet om het verhaal dat ze willen vertellen niet te hinderen.

Conclusie

De demo maakt meer dan duidelijk welke kant het team achter Frank & Drake heen wil, maar of het de weg naar succes is durf ik nog niet te zeggen. De wisselwerking tussen de twee karakters, welke juist centraal gaat staan in het spel, heb ik immers nog niet kunnen proeven. Maar ik ben wel voornemens om voor nu een oogje in het zeil te houden.