Rogue Command

Je begint met een Engineer die alles moet bouwen, een harvester om mineralen te farmen en daarna barracks om marines te trainen,die op hun beurt gebruikt worden om de vijand te verslaan. Daarmee is het eerste level uitgespeeld en kom je in het roguelite-gedeelte. Je ziet een map in een soort boomstructuur, waarbij je door de boom wandelt en je upgrades kiest voor het volgende level. Eenmaal bij het volgende level ga je verder met de game, maar dan met nieuwe units en upgrades. Het was fijn geweest als er wat uitleg was geweest hoe dit precies in zijn werk gaat en wat de voordelen voor bepaalde keuzes zijn, want nu wordt je wel erg in de diepe gegooid.

Met dit type games is het heel belangrijk dat je weet hoe je zo snel mogelijk kan bouwen, terwijl je het vergaren van resources constant optimaliseert. Hoe meer crystals je bij elkaar kan schrapen, hoe meer je kunt bouwen in korte tijd. Met een game als StarCraft 2 kost het jaren om dit goed onder de knie te krijgen en ik ben er dan ook nog niet helemaal uit hoe dat met deze game zal gaan. Je hebt alleen crystals als resource, maar de demo was te kort om een beeld te krijgen hoe je efficiënt om kunt gaan met deze valuta. Tot zover was het ook niet echt nodig. De tegenstander was tot zover eenvoudig te verslaan, maar ik heb dan ook alleen het prille begin van de game gespeeld.

In het begin voelt de game wat dik en stroperig aan. Het loopt traag en in de mechanics zitten wat beperkingen. Een gebouw dat bepaalde units kan trainen, heeft op zichzelf een unit cap. Een Baracks kunnen maar acht units bouwen. Wil je meer? Dan zul je een extra Baracks moeten bouwen. Hoewel het grappig is bedacht, vind ik het een vrij vervelend element van de game. Persoonlijk wil ik met dit soort games gewoon lekker bouwen en niet te veel met mijn neus op begrenzingen gedrukt worden. Het is echter goed doordacht en in het verloop van de game raakte ik eraan gewend.

Het beste in de game is alles wat met geluid te maken heeft. De ingesproken robot stemmen klinken prima, maar waar de game uitblinkt zijn de geluiden van explosies en schoten. Ik kan niet goed onder woorden brengen hoe zuiver die zijn. En dan is er de soundtrack. Een nogal vreemde mix van acid techno en elektropop zorgen voor een heerlijke variabele kakofonie van door synthesizer gemaakte geluiden die ik rustig kan luisteren als ik op de fiets zit.

Verwachtingen:

Rogue Command is een game die bijna volledig voor mij bedoeld is. Ik ben dol op dit soort initiatieven. Toch hoop ik wel dat er nog wat keuzes worden gemaakt die afwijken van de demo. Een beetje betere uitleg waar ik aan toe ben in de game bijvoorbeeld. Het is een goede RTS, maar hoe het roguelike-gedeelte precies werkt, moet ik nog ontdekken. De demo was niet lang genoeg om daar echt iets over te zeggen. Wat ik het beste vond van de game zijn de geluiden en de heerlijke soundtrack.