So To Speak

Mijn liefde voor Japan heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik verslind anime, manga en light novels, speel voornamelijk games van Japanse makelij en heb meerdere pogingen gedaan om de Japanse taal te leren, waardoor ik nu gesprekken redelijk kan volgen, een paar honderd woorden ken en katakana en hiragana kan lezen en schrijven. Dit laatste heb ik voor een groot deel te danken aan de visual novel Love Language Japanese, dus een nieuwe game die mij de taal leert is meer dan welkom. Daarom besloot ik So To Speak eens te proberen.

De intro zal dit al duidelijk hebben gemaakt, maar het doel van So To Speak is om diens spelers Japans te leren. Niet genoeg om te kunnen verhuizen, maar een basisniveau om mee uit de voeten te kunnen. Dat is althans de theorie. Hoe is de praktijk?

やべ

Mijn voorproefje van een half uur heeft mij in alle eerlijkheid niet weten te overtuigen. De gameplay draait om de geschreven Japanse, gesproken Japanse en de Engelse versies van één woord met elkaar te matchen. Klik bijvoorbeeld op een boom en je krijgt het woord ‘’tree’’. Klik op een kind dat naar die boom wijst en hij zegt ki. Deze twee sleep je over elkaar om ze te matchen. Zoek dan nog ergens in de omgeving het teken 木 en sleep die erbij en je set is compleet en wordt toegevoegd aan je woordenboek. Dit principe blijf je herhalen, al worden de woorden beetje bij beetje complexer, waardoor je misschien meer elementen bij elkaar moet haken om het complete woord te krijgen.

Mijn probleem met deze aanpak is meervoudig. Enerzijds vraag ik me af waar de leercurve op gebaseerd is. Van de drie schriften die Japan door elkaar heen gebruikt, Katakana, Hiragana en Kanji, zijn de eerste twee veruit het makkelijkst voor beginners. Bovendien werken ze compleet anders, daar ze klanken indiceren in plaats van complete woorden, zoals Kanji dat wel doet. Dit is een van de redenen waarom de Japanse taal zo complex is en waarom dingen als Busuu, andere games en online cursussen beginnen met Kana. Hier zit je binnen een minuut al met Kanji te stoeien, waar ik zo mijn bedenkingen bij heb.

Eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat ik goede elementen zie. Door bepaalde woorden, dan wel Kana, in verschillende vormen te repeteren zul je ze waarschijnlijk op den duur wel leren. Het voelt mij echter als woordjes knallen in groep 4, in plaats van daadwerkelijk de taal doorgronden om het te leren. Maar wie weet slaagt de volledige game er wel in om te overtuigen.

Conclusie:

So To Speak is duidelijk gericht op beginners en op den duur zie ik je ermee wel woorden herkennen. Grammatica leren of de taal ermee doorgronden zie ik echter als een droom in een droom als ik het moet baseren op deze preview.