Voor de enkeling onder ons die na deze korte introductie nog steeds geen idee heeft waarover ik het heb zal ik mezelf nader verklaren. In Nintendo’s nieuwe studio, die zich in Tokyo bevindt, en in het al oudere Nintendo kantoor in Kyoto, wordt er druk gewerkt aan een nieuwe platformer met Mario in de hoofdrol. Onder de strakke leiding van Shigeru Miyamoto, de geestelijk vader van Mario, werkt het team gestaag door aan dit ambitieuze Wii project. In Sunshine gingen we op pad op het tropische ‘Isle Delfino’, in dit nieuwste deel betreden we een veel groter domein, het universum. Super Mario Galaxy gaat het avontuur heten, een begrijpelijke naam voor deze ruimtespringer. Super Mario Galaxy werd voor het eerst getoond op de E3 conventie in 2006. Tot die bewuste aankondiging ging men er vanuit dat Super Mario 128 de volgende Mario-game zou worden. Echter, Super Mario 128 is niet meer, de game zal waarschijnlijk nooit uitkomen, maar niet getreurd, want volgens Nintendo zijn genoeg elementen uit deze titel gebruikt in de Pikmin-spellen en zal ook Super Mario Galaxy gebruik gaan maken van enkele ideeën die oorspronkelijk waren bedacht voor Super Mario 128. De geest van Super Mario 128 leeft dus voort in de ruimte.
Op die bewuste E3 conventie was er ook een demo van Super Mario Galaxy speelbaar. De game oogstte veel lof, mede omdat de besturing met de Wiimote en Nunchuck uitstekend werkte. De besnorde loodgieter is in Galaxy te besturen met de analoge knuppel. Duur op de Z-knop te drukken bukt Mario en met een simpele druk op de C-knop centreert de camera zich achter Mario. Het springen gaat in dit deel op de ouderwetse manier: drukken op de A-knop. Dit klinkt allemaal vrij basis en had ook zeker met een Gamecube-controller gekund. Gelukkig kent Super Mario Galaxy ook een aantal controls die enkel te zijn uit te voren met door de speciale mogelijkheden van de Wiimote te gebruiken. Door je Wiimote heen en weer te schudden spint Mario om zijn as. Zo kan hij projectielen terugkaatsen en zelfs een heus sterrenkanon activeren om zo van planeet tot planeet te reizen.
En daarmee komen we gelijk bij het volgende punt: de planeten. Super Mario Galaxy zal een hele hoop planeten en ruimtegruis bevatten, waartussen je kunt reizen door middel van het sterrenkanon. Het sterrenkanon blaast je soms kilometers ver weg, waarna je neer ploft op een nieuw hemellichaam. Dit geeft een hele nieuwe dimensie aan het bekende van platform tot platform springen. Naast kleine planeten, die een kleine zwaartekracht kennen, zal de game ook grote planeten bevatten. Planeten die zo groot zijn dat ze niet eens meer als bol te herkennen zijn. We hoeven dus niet bang te zijn dat we alleen maar bezig zullen zijn met het reizen tussen kleine planeetjes. Ook zullen de planeten veel variatie kennen. Zo hebben we op de trailers en screenshots al eens een grote vol gras bedekte planeet gezien, maar zul je ook lava- en waterplaneten tegenkomen op je reis door het heelal.
Over het verhaal in deze titel is nog zeer weinig bekend, maar het zal wel eens kunnen gaan over een ontvoerde prinses en een grote stekelige schildpad. Misschien niet heel origineel en diepgaand, maar sinds wanneer draait een Mario-game om het verhaal? Het is niet echt één van de belangrijke pijlers van de game, hij valt of staat er niet mee. Wat wel van belang lijkt te zijn, zijn de graphics. Deze zien er namelijk heel mooi uit, als we de vrijgekomen media tenminste mogen geloven. De graphics lijken niet mogelijk te zijn geweest op de Gamecube en daarmee is Super Mario Galaxy één van de eerste titels die dit weet te bereiken, de rest van de games ontstijgen het Gamecube-niveau namelijk niet echt. Maar wat is er nou zo mooi aan Super Mario Galaxy? Als eerste de fabuleuze lichteffecten. Mario ziet er door deze mooie lichteffecten levendiger uit dan ooit en dat geld ook voor de omgevingen. Ook zit de game vol detail, meer dan we gewend zijn van Mario-games. Natuurlijk, in een Mario-game zijn details nooit echt belangrijk geweest, het simpele heeft het altijd uitstekend gedaan, maar als je eenmaal een Mario-game met al die gedetailleerde textures hebt gezien, wil je niks anders meer. Het verhoogt de vrolijke sfeer gewoonweg enorm.
Veel kleine jongetjes (en ongetwijfeld ook wat meisjes) hebben de droom ruimtevaarder te worden, om gewichtsloosheid te ervaren en de grenzen van het universum op te zoeken. Geen aardse beperkingen meer, geen onder en geen boven, geen onzichtbare barrières meer, maar onbeperkte vrijheid in een oneindig grote speeltuin. Ook Mario heeft deze droom, dit doel en zoals dat nu eenmaal mogelijk is in videogames: dromen komen uit! Zelfs de dromen die onmogelijk lijken.
Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie
Reacties laden...