The Wandering Village

Heb je weleens het gevoel gehad dat de aarde onder je los zit? Overal waar je bent is de aarde in beweging. Dit gaat heel langzaam: Amerika en Europa drijven ieder jaar een stukje verder van elkaar af. Onder onze voeten ligt een korst van enkele kilometers de drijft op een enorme bal met magma. De aardkorst bestaat uit zeven grote tektonische platen die allemaal met elkaar mee bewegen. De platen schuiven langs elkaar heen, wat nog weleens tot de nodige rampen leidt. Stel je voor dat de aarde onder jou veel meer in beweging zou zijn; dat je leeft op een levend  organisme. Dat is precies wat gebeurd in The Wandering Village.

Bij het starten van de game was het overduidelijk dat het hier ging om een indie-titel van de leukste soort. Wanneer ik de game start, wordt ik verrast met een foto van tien mensen die overduidelijk plezier hebben met het poseren op de foto. Ze stellen zich voor als het Zwitserse Stray Fawn Studio. De meeste mensen zullen denken bij dit soort pop-ups: wat kan mij dit nou schelen. Persoonlijk hou ik hiervan. Het maakt dit spel net wat persoonlijker en dat is wat indie games bij voorbaat zo mooi maakt. Het gaat hier vaak om games waar veel liefde en toewijding in wordt gestoken door een kleine studio, echter is het dan niet meteen een goede game.

Op de vlucht

Je begint met helemaal niets, alleen maar een paar bewoners. Je bouwt een paar tenten waar ze kunnen leven en verzamelt hout en stenen om de nodige gebouwen te kunnen bouwen. Deze manier van bouwen zie je vaker terug in settlement builders. Er zit een boerderij bij waarmee je verschillende soorten gewassen kunt laten groeien, ieder of elkmet hun voor- en nadelen. Als het warm is, is de cactus een goed idee, omdat deze water bevatten, maar als het koud is kun je beter gaan voor maïs. Bessen zijn zeker in het begin essentieel voor het dieet van de bewoners, dus je kunt overgaan tot het in elkaar timmeren van een bessenplukker. Die maakt geen nieuwe struiken, maar plukt de bessen uit deze struiken. Laten we dit gerecht toevoegen aan het culinaire curriculum van de bewoners door een keuken te maken, waarin ze een heerlijke bessensoep kunnen maken.

Het onderhoud van de Onbu is ook van belang. De Onbu is een groot gevaarte en heeft weinig dat in de weg ligt. Dus hij loopt rechtdoor. Als hij klaar is met lopen rust hij uit, wat meestal betekent dat hij enkele dagen achter elkaar in slaap valt. Als hij wakker is gaat hij lopen tot hij een groot paddenstoelenveld tegenkomt, dan gaat hij die eten. Vervolgens gaat hij verder. De Nymans kunnen echter een grote blaashoorn bouwen, waarmee ze een dusdanige herrie kunnen maken dat het grote wandelende gevaar het kan horen. Afhankelijk hoe erg hij je vertrouwt zal hij reageren of juist niet.. Je kunt hem bijvoorbeeld zeggen naar links te gaan of een andere richting op te gaan. Later zul je ook een soort vishengel bij de achterkant van de Onbu neer te zetten, zodat je de tonnen poep die de reus uitkakt kan oprapen om er mest van te maken. Via de voorkant kun je een grote trebuchet bouwen dat eten naar zijn hoofd schiet.

Alles in de game moet worden uitgevonden. Dit doe je door research te doen met een research building. Er zijn drie onderdelen en al deze drie onderdelen hebben hun eigen soort gebouwen. Er is een categorie voor de verbetering van het dorp en zijn bewoners, een onderdeel voor het vergaren van resources (hout, steen, Onbu-poep en dergelijke) en er is nog een onderdeel ter onderhoud van de Onbu. Het is belangrijk op te letten wat je als eerste gaat uitvinden, want als je daar niet zorgvuldig mee om gaat, dan zit je voor je het weet in de woestijn, waar geen water kan worden gemaakt, en weet je simpelweg niet wat te doen.

Leren is opnieuw proberen

Dit gebeurde bij mij in mijn eerste speelsessie. De eerste paar uur van de game waren zo gemakkelijk, dat ik het saai begon te vinden, maar toen kwam de woestijn langs. Zoals altijd het geval is, is de woestijn een droge aangelegenheid en droogde de waterputten op. Water wordt in deze game puur uit de lucht gehaald, maar dit is erg weinig in de woestijn, waar het heel erg droog is. Water is ook de levensader voor alles, dus toen er geen wat meer was, kwam er geen nieuw voedsel meer. De voorraad droogde voor mijn ogen uit en uiteindelijk gingen mijn bewoners één voor één naar de eeuwige velden. Was ik maar op tijd begonnen met het verbouwen van cactussen, dan had ik de problemen niet gehad. Nu ging het zo hard met de bewoners, dat ik beter opnieuw kon beginnen.

Nu laat ik opnieuw beginnen erger klinken dan het is. Bij een Settlement Builder is het niet meer dan normaal dat je op een gegeven moment stopt en opnieuw begint, gewoon om de ervaringen die je hebt opgedaan in te zetten in een nieuw dorp. Dat had ik beter niet kunnen doen, het werd een vruchteloze campagne met veel misère. Ik ben gestopt omdat ik het echt te doen kreeg met de bewoners.

De game ziet er prachtig uit. Alle items in de game zijn overduidelijk met de hand getekend. Vaste onderdelen hebben echter een andere tekenstijl dan bewegende delen, waardoor er een prachtige tekenfilm-achtige vibe ontstaat. Je kunt in- en uitzoomen, zoals dit bijna altijd is met dergelijke sim-builders. Als je dit doet, zie je hoe verfijnd en uniek de grafische vormgeving is. Ook wanneer de Onbu gaat lopen ziet het er prachtig uit. In de achtergrond beweegt het landschap rustig mee en zie je de biomes veranderen. Het verbaast mij wel hoe de Nyomans hun evenwicht kunnen houden op deze levensgrote catwalk. Vooral als hij gaat liggen om te slapen ziet het er op een afstandje uit als een aardbeving op de schaal van twaalf, maar het moeten zeer goede bouwers zijn, want de gebouwen geven geen centimeter, alles blijft staan.

Het geluid is van de kwaliteit die je kan verwachten van een gewone Settlement builder. Je wordt redelijk in hypnose gebracht door het rustige gestamp van de Onbu dat altijd aanwezig is en je hoort de bewoners hun werk doen. Je merkt echt waar de ontwikkelaars hun focus op hebben gelegd, namelijk de communicatie tussen de Onbu en de Nyomans. De inwoners van mijn dorp werkten alleen maar, maar zelf maken ze nauwelijks geluid. Je hoort dat ze houthakken en dat ze een vuur opsteken, maar ze praten niet. Er is ook geen gezelligheid of variëteit in de animaties op dit gebied. De muziek heb ik op den duur uitgezet. Per biome is de muziek verschillend, maar de Onbu doet er erg lang over om naar een ander gebied te gaan en op den duur ken je de muziek wel.


 

Conclusie

omenteel is de game uit in Early Access op Steam en ik moet zeggen, dat de game erg compleet voelt voor dit type games. Ik heb mij vele uren vermaakt en hij voelt nu al zo goed als af. Ik kan niet zeggen dat ik het heb uitgespeeld, maar met settlement builders is het vaak heel lastig om te bepalen wanneer je zover bent. Door de grafische vormgeving had ik steeds het gevoel dat ik naar een kunstwerk zat te kijken in plaats van naar een game. Ik ga zeker met veel belangstelling de verdere ontwikkeling van deze game volgen.