Wastenauts

Daar wij geloven dat we als nieuwswebsite een zo breed mogelijk publiek moeten bedienen, zul je op onze homepage meer zien dan het nieuws over Call of Duty, FIFA en de PlayStation 5. Onze redacteurs proberen spellen van alle soorten en maten te vinden en erover te verslaan, zodat elke lezer iets zal vinden wat hem of haar boeit. Zo schreven we recent al over Wastenauts, daar die net aan zijn Kickstarter-campagne was begonnen.

Op het moment dat ik deze preview schrijf is die Kickstarter bijna halverwege. Een alpha die het begeleidde heb ik een kleine drie uur in mijn eentje gespeeld, evenals drie sessies met mederedacteurs. Is dat genoeg om een duidelijk beeld te geven van een game die card-building met roguelite-elementen combineert en belooft dat sessies telkens anders zijn? Nee, waarschijnlijk niet. Maar de demo biedt nu eenmaal een beperkte hoeveelheid content. Bovendien is het meer dan genoeg om in ieder geval een impressie op te doen.

Duiken!

In Wastenauts is de aarde weer eens om zeep geholpen. Robots bevolken het oppervlak en de mensen hebben zich teruggetrokken in vliegende steden. Enkel de divers, avonturiers en huurlingen, durven het af om af te dalen naar het oppervlak, waar ze grondstoffen verzamelen om onze soort weer langer in leven te houden.

Het zijn deze ‘’duiken’’ die de kern vormen van de gameplay loop van Wastenauts. Vier karakters, bestuurd door een tot vier spelers, dalen af naar een scrapyard en spenderen hier een vaste hoeveelheid tijd tot ze worden opgehaald door een luchtschip. Deze periode wordt gesymboliseerd door het location deck, een stapel kaarten vol loot, grondstoffen, vijanden en gebeurtenissen die kunnen opduiken op het huidige scrapyard. De inhoud ervan is afhankelijk van je locatie, evenals de monsters die je zelf in het deck hebt gestopt. Hoe sterker de monsters, hoe beter de loot die je tegen kunt komen. Dat is althans de theorie. Daar de demo echter slechts een tutorial en één locatie bevat, hebben we dit slechts heel beperkt kunnen testen in de praktijk.

Volle hand

Waar kaarten ook opduiken is in jouw eigen hand. Maar helaas klinkt dit spannender dan wat het is. De kaarten in de hand van ieder karakter stel je in voor je run, dus je weet ten alle tijden wat erin zit. Enkel wanneer je tijdens een run een wapen uit de locatie deck trekt of iets maakt in het gear-menu tijdens de kampvuren krijg je daar iets bij, wat je enkel gedurende die run tot je beschikking hebt. Van tactisch decks bouwen is dus verdomd weinig sprake; enkel bepalen wie op een dag erop uittrekt en in welke formatie geeft je enige invloed op de uitkomst.

Het kampvuur was voor ons als team de plek waar Wastenauts het beste liet zien dat het nog in alpha is. Een van onze teamleden zag regelmatig delen van UI niet, waardoor op geheugen geklikt moest worden, en craften werkte om de haverklap niet. Onhandig in een reguliere run, maar verschrikkelijk wanneer je een wapen móét maken om de baas die op jullie afkomt een kopje kleiner te kunnen maken. Al was zover komen ook een uitdaging, daar onze lobby vinden vaak…suboptimaal werkte.

What a waste

Technische problemen zullen doorgaans in een alpha zitten, vooral wanneer die fondsen probeert te vergaren op Kickstarter. We kunnen deze daarom moeilijk de game of het team erachter aanrekenen. Desondanks zal ons kwartet zich niet bij de backers gaan voegen, vanwege de doodsimpele rede dat dit voorafje niet bepaald naar meer smaakte. Zelfs met randomized runs werd de game al erg snel eentonig, puur doordat er maar zoveel mee gedaan kan worden in de huidige format. Je spendeert je tijd door grotendeels te staren naar een stilstaand scherm, waarop eens een keer een aanval of kaart beweegt. Portretten van de karakters, de achtergrond en zelfs de vijanden staan echter steevast stil, waardoor het geheel nogal doods oogt. En dat valt juist extra op wanneer je de game speelt zoals bedoeld: met vrienden. Want als je moet wachten op hun beurt, heb je niet echt veel om naar te staren, mede doordat de art niet van dermate hoge kwaliteit is dat je het als een pluspunt kunt rekenen. Tel daarbij op dat co-op spelen feitelijk geen meerwaarde heeft, je kunt immers ook alle vier de karakters zelf besturen, en er is maar weinig reden om je vrienden op te trommelen. Als je al vrienden kunt vinden die de game willen spelen natuurlijk.

Conclusie

Daar technische gebreken en een beperkte hoeveelheid content inherent zijn aan een alpha demo, zijn dit dingen die we Wastenauts niet aan kunnen rekenen. Bovendien weet het team achter het spel zelfs ondanks dit hun idee goed over te brengen. Het probleem met Wastenauts in zijn huidige vorm is dan ook niet zo zeer dat het niet kan overbrengen wat het uiteindelijk wil zijn, maar dat hetgeen wat het wil worden spijtig genoeg eigenlijk niet zo boeiend is.