Het fenomeen games is uitermate geschikt als iemand een ander soort leven wil leiden. Als je graag voor avontuur gaat, zijn er vele soorten games die aan je eisen voldoen. Voor de mensen die toch liever ‘gewoon’ een ‘normaal’ virtueel leven leiden, heb je games als de Sims. Zoek je echter een game met flink wat fantasie, maar die toch het leven enigszins serieus in beeld brengt? Dan is ‘Animal Crossing: Let’s go to the City’ een titel die op dat gebied alles heeft wat je nodig hebt.
Animal Crossing: Let’s go to the City simuleert het leven van een jongen of meisje die verhuist naar een dorp. In dit dorp moet hij een leven opbouwen. Hij kan zijn huis inrichten en vergroten, maar ook voor de omgeving kan hij zorg dragen. Dit laatste betekent dat hij de planten moet verzorgen en bovendien kan hij omwonenden helpen. Deze omwoners zijn geen mensen zoals de hoofdpersoon, maar dieren.
Aan het begin van het spel is het dorp gevuld met een selectie uit de totale dierencollectie. In de loop van het spel zul je echter kennis maken met nieuwe dieren, aangezien zij van dorp naar dorp kunnen verhuizen. Dit betekent overigens wel dat je zorg moet dragen voor je dorp, anders zullen de bewoners van jouw dorp kiezen voor een verhuizing.
Het spel toont nog veel meer kenmerken met de echte wereld. De grootste overeenkomst is de tijd. Het spel speelt zich namelijk in dezelfde tijd af als in het echt en dat geldt ook voor de gebeurtenissen in het spel. Toen jij aan het begin van het jaar het nieuwe jaar aan het vieren was, gebeurde dit in het spel op dezelfde tijd ook. Naast speciale feestdagen, zijn ook de seizoenen aanwezig in het spel. Hierdoor is Animal Crossing een spel die je te allen tijde uit de kast kunt pakken om weer even te spelen.
Animal Crossing is echter ook een game met een verslavende werking. Dit komt niet alleen voort uit het tijdsgebruik, maar vooral door de samenhang van het geheel. Alles werkt namelijk goed samen in het spel. Je moet de planten verzorgen om de omgeving op orde te houden, werken om geld te verdienen en in de winkel kun je dat geld weer uitgeven aan producten. Dit concept is simpel, maar doordat je telkens je eigen woonplek kunt verbeteren, wil je blijven spelen.
Dat spelen kan op een heel gemakkelijke manier. Met je Wii-mote kun je het character alle kanten op laten lopen en hem van alles laten doen. Als je een vishengel hebt, kun je deze met een werpbeweging uitgooien, terwijl je peren simpel met de B-knop van de grond kunt afpakken. De besturing is simpel en uiterst functioneel in het spel, waardoor je bijna zou zeggen dat dit spel voor iedereen geschikt is. Toch heeft het spel één beperking die roet in het eten gooit: de taal. Het spel is namelijk volledig in het Engels en dat is voor de meeste jonge gamers een beperking.
Bovendien is Let’s go to the City ten op zichte van zijn voorgangers (die verschenen op de GameCube en de DS) weinig vernieuwend. Afgezien van enkele content-toevoegingen is de vernieuwing namelijk nihil. Nog steeds is het spel beperkt en kun je alleen wat basisacties uitvoeren. Een schep kan alleen voor kuilen zorgen, maar niet voor mooie heuvels, of voor greppeltjes. Je hebt invloed in het spel, maar toch is die invloed behoorlijk beperkt.
Conclusie
Animal Crossing: Let’s go to the City is verslavend en laat zich gemakkelijk besturen, maar is voornamelijk weinig vernieuwend. Het spel brengt niets nieuws. Toch was en is dit concept goed genoeg om gamers voor uren te boeien. De verslavingsgraad ligt nog steeds hoog en vandaar dat we voor deze keer mogen concluderen: beter gekopieerd, dan een slecht nieuw idee. Vooral voor nieuwkomers die geen ervaring hebben met de voorlopers, is deze versie van Animal Crossing een ware aanrader!