Anno 117: Pax Romana

Sinds het ontstaan van het genre is de Romeinse tijd een interessante periode voor city builders. Ceasar 3 wordt nog altijd gezien als één van de beste city builders aller tijden en er komt zo af en toe een nieuwe bij. Eerder dit jaar heb ik bijvoorbeeld Pax Augusta van een review voorzien; de Romeinse city builder die denk ik het meest historisch accuraat is. Ik kan nu al zeggen dat Anno 117 dit niet is en dat is aan de ene kant een gemiste kans, maar aan de andere kant ook weer geen probleem. 

Twee modes

Anno 117 is het achtste deel in de Anno-serie en ze hebben allemaal een beetje dezelfde blauwdruk. Het zijn zeer toegankelijke games, waarin je een kolonie moet beginnen in een eilandengroep. Om jouw kolonie verder te helpen, moet je meerdere eilanden bezetten en kun je met schepen goederen vervoeren. Uiteindelijk gaat het er om dat bewoners alles kunnen krijgen wat ze graag willen hebben. De eisen groeien naarmate ze toegang krijgen tot meer goederen en diensten. Het begint vrij eenvoudig, maar wordt door de game heen steeds complexer. 

Zoals bijna altijd bij city builders kun je in Anno 177: Pax Romana kiezen tussen twee modi: endless en een campaign. Het is eigenlijk de bedoeling dat je eerst de campaign speelt, zodat je leert hoe de game werkt, terwijl je een verhaal volgt. Daarna weet je voldoende om helemaal los te gaan, alleen of met vrienden, in de Endless mode. 

Ik moet zeggen dat ik vind dat het verhaal achter de campaign best wel goed in elkaar zit voor een city builder. De ontwikkelaars hebben hard hun best gedaan om een leuk verhaal in een vooral politiek correcte versie van de Romeinse tijd neer te zetten. Als er één tijdperk is geweest waar compleet anders werd gedacht over politieke correctheid dan nu, was dit de Romeinse tijd. Deze mensen hadden heel andere principes en dachten heel anders over de wereld dan wij nu doen en het verhaal komt dan ook op momenten over als absurd. 

Een politiek correcte campaign

Het begint met het kiezen van een personage. Dit is een man of een vrouw, maar uiteraard wordt dit niet zo genoemd in deze game. Ik koos voor de persoon die het meeste overkwam als een man, want die zag eruit als een absolute griezel. De ontwikkelaars hebben zo hun best gedaan om het personage er stereotiepe Romeins uit te laten zien, dat het hij er meer uitziet als iemand die zich alleen maar in de buurt van een speeltuin hoeft te begeven om een omgangsverbod te krijgen.

Ik speelde dan ook als een normale man met de naam Marcus. Door een speling van het lot wordt hij gouverneur van een eiland ergens langs de Italiaanse kust in het altijd gezellige Latium. Hij komt in direct contact met de keizer en zijn vrouw die, zo de keizer dit wil, het Romeinse rijk erft als hij komt te overlijden. Hier komt dat politiek correcte stukje al flink bovendrijven. Vrouwen die het Romeinse Rijk gaan overheersen, is een absolute rode vlag en dat zou in die tijd pas gebeuren toen alle mannen in de wereld opeens ophielden te bestaan. Dat betekent niet dat vrouwen geen macht hadden, maar er stond altijd een man boven.

Het wordt nog leuker: deze vrouwelijke toekomstige keizer was openlijk actief tegen slavernij. Ongeveer de helft van alle bewoners in Rome waren slaven en dat vonden zelfs de slaven volgens mij niet meer dan de normaalste zaak van de wereld. Het is absurd dat je een game maakt met een verhaal, waarin zo actief tegenstand wordt geboden op iets wat in die tijd als een pure noodzakelijkheid werd gezien. Ik snap het, het is een verhaal, maar dit onderwerp had niet eens genoemd hoeven worden. Het is echter ook een gemiste kans, want slaven werden verhandeld en vervoerd en daar kon je goed geld mee verdienen. 

De rest van het verhaal is overigens prima en een uitstekende gelegenheid om de kneepjes van de game te leren. De opdrachten worden steeds een beetje uitdagender en uiteindelijk wordt het spelen van deze game een enorme jongleeract, waarbij je vooral moet zorgen dat jouw bewoners er zo goed mogelijk uitkomen. 

Om dit te doen, krijg je toegang tot meerdere gebieden. Zo ga je op den duur naar een ander eilandengroep rond Ierland, waar veel moerassen zijn en waar je dus ook heel andere spullen moet maken. Die spullen kun je dan weer naar jouw Romeinse eiland sturen en dan worden die bewoners weer een beetje beter en kun je jouw stad weer een beetje laten groeien. 

Voor eeuwig doorgaan

Het duurt heel wat uur voor je de campaign hebt uitgespeeld, maar daarna is het tijd voor het echte werk, namelijk Endless mode. Dan wordt je losgelaten in de spelwereld en kun je helemaal zelf bepalen wat je in de game gaat doen. Het komt erop neer dat je precies hetzelfde moet doen, maar dan zonder overdreven politiek correct verhaal. 

Of je nu de toekomst, de Victoriaanse tijd, de Middeleeuwen of de Romeinse tijd gebruikt, de formule achter deze game werkt altijd weer enorm goed. Je begint met een schip en wat hout. Je bouwt een Warehouse waar je spullen op kunt slaan. Vervolgens zorg je ervoor dat er planken gemaakt kunnen worden door een Woodcutter bij bomen te zetten en die met een pad te verbinden met een Sawmill. De planken vervoer je naar het pakhuis.

Van deze planken kun je de eerste woningen bouwen en komen de eerste mensen in jouw nederzetting wonen. Het is nu nog een dorp en de bewoners hebben niet echt hoge eisen. Ze willen toegang tot een marktplaats, voedsel en uiteraard een lekkere slok drank om de noeste arbeid en het verdiende geld weg te slobberen. 

Je bouwt rustig alles wat nodig is om aan deze behoefte te voldoen. Je begint altijd met het bouwen van een Fishing Hut. Dit doe je uiteraard aan zee en dan gaat er iemand gezellig vissen.  Romeinen zijn gek op de sardines die worden gevangen. Waar de Romeinen ook gek op zijn, is porridge. Dit kun je maken door een Oat Farm te bouwen en die met een pad aan te sluiten op een Porridge Stand. 

De eerste groep bewoners zijn de Liberti en die worden zo genoemd, omdat het vrije slaven zijn. Heel apart. Er zijn geen slaven in deze game, maar ze zijn wel vrijgemaakt. Om toch iets van vrije handel te hebben, moet je een Market bouwen. Deze zit centraal in het dorp dat je voor je bewoners uit de grond stampt. 

Of je nu aan het vissen bent, porridge aan het maken of hout aan het hakken bent: hard werken maakt dorstig. Om die dorst te lessen kun je jouw leven heerlijk wegspoelen bij een Tavern. Die bouw je ook centraal in het dorp, zodat iedereen er toegang tot heeft. 

Al die tijd zie je één cijfer in het rood staan. De Liberti zijn een soort kale kippen waar niet echt van te plukken is. Ze betalen dan ook te weinig belasting en daardoor lijdt je verlies. Maar als je aan alle vier de behoeften voldoet van de Liberti, kun je de huizen upgraden. De Liberti veranderen dan in de Plebs. Dit is eigenlijk de armste laag officiële en belasting betalende Romeinse burgers. 

De plebs hebben hun eigen behoeften. Zo willen zij graag wat meer eten, zoals brood en bewerkte vis of een stukje vlees bij het diner. Ze willen ook graag religieus voedsel tot zich nemen en daarom moet je een tempel voor ze bouwen. Uiteindelijk willen ze ook mooie aardewerken vazen hebben, die ook wel amfora's worden genoemd, maar die kun je niet bouwen. 

Voor amfora's moet je namelijk een materiaal hebben dat niet te krijgen is in het gebied waar je zit. De klei is van hoge kwaliteit en om die te kunnen maken heb je klei nodig uit Albion, zoals vroeger de eilanden van Groot Brittannië werden genoemd. Daar is veel moeras en daar kan dit spul worden gefabriceerd. 

Vervolgens moet je een handelsroute maken naar Latium, waar je belangrijkste nederzetting is en dan gaat eigenlijk de game pas echt beginnen. Je gaat de woningen opnieuw upgraden naar een groep inwoners die nog meer eisen heeft dan de plebs. 

Ik denk dat het beste is om deze game te benaderen op een rustige manier. Haast kun je beter niet hebben. Als je de tijd neemt, worden goederen efficiënter vervoerd, waardoor je rustig ervoor kan zorgen dat je aan nieuwe vereisten kan voldoen. 

Op een gegeven moment blijkt dat je te weinig porridge voor iedereen maakt. Dat is geen probleem. Dan bouw je gewoon nog een productieketen, zodat je aan de behoefte voldoet. Dit geeft erg veel voldoening en is tegelijkertijd erg ontspannend. Hoewel ik het niet zo ervaar, kun je dit absoluut een cozy game noemen.

Anno 117: Pax Romana echt een aanrader. De muziek is weer prima. De steden lijken te bruisen van het leven. Weers-effecten zien er echt prachtig uit. Als het regent veranderen de paden in hele vieze gore modderpoelen, wat grafisch best indrukwekkend is. 

Ik heb de game gespeeld met muis en toetsenbord, maar omdat hij ook uitkomt op de console, heb ik hem ook met controller geprobeerd. Het is overduidelijk dat tegenwoordig de ontwikkelaars van sim builders als deze heel hard hun best doen om ervoor te zorgen dat de controller zo goed mogelijk in de game wordt geïntegreerd en dit is ze uitstekend gelukt. De snelmenu's zijn anders met een controller en ik denk dat er mensen zijn die met meer gemak een kolonie bouwen, dan dat ze met een muis zouden doen. 

Conclusie

Voor de Anno fan is het gesneden koek: Anno 117: Pax Romana is een absolute aanrader. Ik denk ook dat veel Anno-fans dezelfde mensen zijn die graag sim builders spelen. Toch is deze game, net zoals zijn voorgangers, erg toegankelijk. Hij behoort tot de grafisch mooiere sim builders en daarom zal hij ook prima geschikt zijn voor mensen die minder affiniteit hebben met dit genre.