BOULDER DASH kan rustig een klassieker worden genoemd. In 1984 werd de wereld voor het eerst geconfronteerd met deze game. Hij kwam al snel uit op bijna ieder platform, wat er toen een hele hoop waren. Vooral de versies voor de NES en de Game Boy kregen positieve recensies. Zelf kreeg ik een kleine verslaving voor de MSX2-versie van BOULDER DASH II. Daarna is BOULDER DASH III nog uitgekomen, vervolgd door diverse andere versies voor de diverse platformen die in de loop der jaren de revue hebben gepasseerd.
Simpel, maar effectief
BOULDER DASH is niet een game met echt een verhaal. Je speelt als Rockford, iemand die diamanten opraapt en zich door een doolhof van stenen moet navigeren die, als je het zand eronder weg graaft, naar beneden vallen. Wanneer jij dan onder een steen staat, word je verpletterd en moet je het level opnieuw beginnen.
Het is de bedoeling dat je een bepaalde hoeveelheid diamantjes opraapt, waarna er een deur verschijnt die je naar het volgende level brengt. Op den duur zijn er ook vlinders, die je een steen kunt laten koppen voor ze veranderen dan in een stapel diamanten.
Het systeem is eenvoudig, maar kan zo moeilijk gemaakt worden door de ontwikkelaars als zij willen. Uiteraard gaan de ontwikkelaars tot het uiterste van hun creativiteit om jou van uitdaging te voorzien. De game bevat 180 nieuwe levels en daarbij ook nog eens de volledige versie van de originele Boulder Dash I, II en III. Voor mijn gevoel lijken de levels van de nieuwe en de oude versies erg op elkaar tot je bij het einde komt, want dan worden de levels stukken uitdagender.
Ik was geïnteresseerd in deze game, omdat ik verwacht had dat het een soortgelijke behandeling zou krijgen als Tetris bij Tetris Forever. Dan zou BOULDER DASH 40th Anniversary een soort museum zijn geweest, waarin je het verhaal te zien krijgt over de ontwikkeling van de game en hoe alles veranderd is in de vele versies van deze prachtige klassieker. Hoewel er wel een tekstje is gewijd met een kort verhaal, is dit niet te vergelijken met de behandeling die Tetris heeft gekregen en ik kan niets anders bedenken dat dit een gemiste kans is.
Waar een paar maanden goed voor is
Op 19 mei bracht ik een preview uit van deze game die erop wees dat ik vrij teleurgesteld was met wat ik te zien kreeg. Het grootste probleem was voor mij de besturing die extreem responsief was. Het leek wel alsof Rockford ging rennen voordat ik überhaupt mijn joystick of toetsen had aangeraakt, waardoor hij weg schoot onder rotsen, terwijl ik helemaal niet wilde dat hij daarheen ging.
Tot mijn grote verbazing is dit enorm verbeterd. Speel je met een controller, dan kan de besturing hier en daar nog weleens wat eigenaardig aanvoelen, maar ik kan dit net zo goed verwijten aan mijn kundigheid met controllers. De pijltjestoetsen reageren nu volledig correct. Ik heb geen moment gehad dat Rockford voor mijn gevoel 'uitschoot', zoals dit twee maanden geleden bijna altijd gebeurde en daarmee is de besturing nu prima.
Een ander probleem was de resolutie. BOULDER DASH was zo ingesteld dat bij een breder scherm de bovenkant en de onderkant van het scherm niet meer te zien waren. Dit hebben ze verholpen en nu kom ik erachter dat ze best nog wel wat laten zien aan de onderkant en bovenkant van mijn scherm, want de hele game ziet er opeens stukken beter uit.
Ik kan dan ook zeggen dat de perikelen waar ik tegenaan liep voor het overgrote deel zijn opgelost. Qua gameplay is dit dan ook een prima eerbetoon aan een game die veertig jaar geleden zijn intrede deed en best wel wat gamers bezig heeft gehouden.
Toch vond ik het leukste onderdeel van deze game om weer de eerste drie versies van BOULDER DASH te spelen. Die blijven toch bijzonder aanvoelen en de pixelated graphics passen beter dan de moderne graphics die nu zijn gemaakt. De oude games kun je rustig tijdloos noemen, waar het moderne jasje nu al aanvoelt als verjaard.
Toch moet ik zeggen dat na een paar uur puzzelen met Rockford ik er wel klaar mee was. Het is steeds weer hetzelfde en is daarmee ook niet echt vernieuwend. Daar kunnen de ontwikkelaars van deze game niet veel aan doen. Soms heb je dit met games. Veertig jaar geleden voelde het als vernieuwend aan en als een uitdaging, maar inmiddels ken ik het concept en wordt het na enkele uren al vervelend.
Conclusie:
BOULDER DASH 40th anniversary roept zeker een bepaald gevoel van nostalgie op voor een tijdje. Echter moet ik zeggen dat de tijd deze games heeft ingehaald. Na relatief korte tijd gingen de games vervelen en ik kende het allemaal wel. Oude fans van deze games zullen zich nu zeker gaan vermaken, maar mensen die onbekend zijn met Rockford en zijn boulders, gaan denk ik niet de diamant in de game vinden.