Company of Heroes 3

In 1998 kwam de film Saving Private Ryan uit. Het gaf een nieuw beeld van de Tweede Wereldoorlog. Opeens was het niet zo heldhaftig meer. Het was vooral chaotisch en smerig. Het geweld in deze oorlogsfilm was stukken geloofwaardiger en als kijker kreeg je veel beter een idee hoe het er uit gezien moet hebben. De gaming-industrie zag een kans. Met Medal of Honor: Allied Assault landde je als soldaat op Omaha Beach. Call of Duty gaf een ander beeld, namelijk hoe de andere kant eruitzag. De inval in Stalingrad was bizar goed gedaan voor die tijd. Maar de game die het meeste de sfeer van Saving Private Ryan op wist te roepen was geen shooter. Het was een RTS. Company of Heroes (CoH) was een prachtige game die heel goed liet zien hoe je soldaten tot het uiterste van zichzelf moest zien te krijgen om een oorlog te winnen.

Een tweede deel van deze game kon niet uitblijven. Deze pakte het verhaal van de Soviets op en later ook de slag om de Ardennen als DLC. De game was stukken mooier en werd bij veel RTS-liefhebbers een favoriet. Ik ken diverse mensen die honderden uren in de game hebben gestoken. De intense gevechten en niet bepaald romantische manier hoe oorlog wordt afgebeeld zorgde dat hij tot de dag van vandaag veel wordt gespeeld.

In 2021 werd aangekondigd dat er een derde deel zou komen en ondanks wat vertraging is die nu eindelijk, tien jaar na deel twee, uitgekomen. Ze zijn weer terug gegaan naar het Westen en pakken de Afrikaanse campagne en de invasie van Italië op. De gebruikelijke multiplayer is ook weer van de partij en tegen de computer spelen is weer lekker moeilijk.

Total World War 2

De game begint voor mij met een flink stuk kritiek, namelijk de proloog. Dit is niet alleen een inleiding, maar ook een tutorial waarin je alle kneepjes van het vak leert. Hoe zoom je in, hoe zoom je uit, hoe bouw je eenheden of hoe beweeg je het beeld. Het blijft me verbazen hoeveel tijd alle RTS games en sim builders verspillen aan het uitleggen van iedere keer weer diezelfde besturing die nog nooit bij iemand is veranderd. CoH3 gaat hier heel ver in. De proloog duurt een eeuwigheid. Het begint op een grote map van Italië waar je Sicilië binnen moet vallen. Daar valt iemand je aan en dan moet je de veldslag spelen. Die duurt voor mijn gevoel een eeuwigheid, maar als ik gewonnen heb, gaat hij verder met de map van Sicilië terwijl je allerlei onzin uitgelegd krijgt.

Tot zover geen probleem. Het is een RTS en met dit type game is het een kwestie van op F5 drukken. Dan gaat hij quicksaven; een godsgeschenk waarvan ik ooit hoop dat ze een dergelijke knop op een controller doen, zodat hier ook bij consoles hun voordeel uit kunnen halen. Tijdens de proloog werkt deze knop niet. Je moet onafgebroken blijven spelen tot het klaar is. Wegens fysieke problemen die ik heb, is dit buitengewoon moeilijk voor mij. Ik kwam met veel pijn, moeite en zelfopoffering uit bij de inval in Italië zelf en dan word je losgelaten.

De campaign lijkt erg op die van een Total War-game. Je ziet een grote map van Italië met allemaal pionnen. In de zee zie je schepen varen. Deze dienen als artillerie en kunnen andere schepen te lijf gaan. Vervolgens kun je op land enkele units neerzetten. Dit begint met twee groepen Amerikaanse paratroopers en later kun je meer oproepen. Deze lopen de map door en bevrijden stad na stad. Steden die zijn bevrijd, zijn van jou en krijgen vervolgens bevoorrading, waardoor jouw units geen honger hoeven te lijden. Wanneer ze in bezet gebied komen, gaat er een metertje lopen. Dit metertje betekent dat ze honger hebben. Wanneer het metertje op is, is er geen voedsel meer en sterven je jongens. Je moet er dus altijd voor zorgen dat ze niet te ver in vijandelijk gebied trekken.

Het verbaasde me, maar dit werkt enorm goed. Je moet Duitse stellingen aanvallen en er streng in zijn dat je units om de regelmatig teruggaan om bevoorraad te worden. Ik heb een keer gehad dat het niet lukte om mijn unit op tijd terug te krijgen, omdat een brug was vernietigd en ik te ver om moest lopen. Dit is niet een onbekend verhaal en was in die tijd echt een groot probleem. Je ziet hier hoe onmisbaar een goede infrastructuur is geweest in de Tweede Wereldoorlog en je ziet dat de ontwikkelaars duidelijk hun best hebben gedaan om dit voelbaar te maken. Wat je in deze game vooral niet moet doen, is te snel zijn. Wanneer units geïsoleerd raken, komen ze in de problemen en dan moet je even goed nadenken wat je volgende stappen zijn.

Verschillende legers

Singleplayer en multiplayer maken allebei gebruik van hetzelfde systeem. Je hebt een map die is opgedeeld in kleine gebieden. Deze gebieden hebben een centraal checkpoint en dat moet worden veroverd. Wanneer je een checkpoint verovert, wordt de hoeveelheid resources dat je per minuut binnenkrijgt verhoogd. Er zijn drie resources. Fuel is voor gemotoriseerde voertuigen, munitions zijn voor alles wat schiet en manpower is voor alles en iedereen. Zoals bij iedere RTS win je de game door het snelste resources te genereren en daarom is het belangrijk dat je direct vanaf het begin zoveel mogelijk stukjes land gaat veroveren. Uiteindelijk bots je tegen elkaar en dan begint het gevecht.

Alle legers zijn een beetje op dezelfde manier opgebouwd. Er is infanterie, artillerie en cavalerie. De infanterie zijn de manschappen. Die bestaan uit units van vier tot zeven man en die kun je vrij nauwkeurig in de map plaatsen. Ze zijn breed inzetbaar en je moet het micromanagement van de units goed doorhebben om ze echt goed in te kunnen zetten. Je kunt zelf aangeven welke wapens ze krijgen, maar hebben wel allemaal hun eigen specialiteit. Zo zijn de engineers goed inzetbaar om tanks te repareren, maar zijn ze ook goed in close quarters. Wanneer je ze dicht bij een vijandige eenheid krijgt, is die eenheid ten doden opgeschreven. Zeker als ze de upgrade krijgen waarbij de engineers een vlammenwerper krijgen is het al snel afgelopen. Komen er echter tanks, dan hebben ze niet zo heel veel kans meer. Wanneer jij goed om kan gaan met je infanterie, kun je waarschijnlijk winnen zonder ook maar een tank opgeroepen te hebben.

Artillerie zijn de wapens die je op grote afstand kunnen bestoken. In Company of Heroes zijn de mappen erg klein voor een spel dat probeert veldslagen van de Tweede Wereldoorlog na te bootsen. Behalve mortieren is de werkelijke artillerie niet als unit in te zetten op het slagveld. Het zijn meer een soort extra abilities. Je klikt op een knop en dan geef je aan waar je de ellende over de vijand heen wilt sproeien en dan bevindt de vijand zich in de absolute hel. Als je het heel goed gebruikt is het zeer effectief, maar het ziet er vooral zeer mooi uit. De manier hoe de bommen in daken van huizen slaan en hoe vervolgens een huis het begeeft en instort zijn prachtig gemaakt.

Cavalerie is alles wat wel direct tegen de tegenstander vecht, maar niet zelf loopt. Voor en tijdens de Eerste Wereldoorlog waren dit paarden, maar daarna kwam er een technologische revolutie die voor de oorlogsvoering heel positief was, maar de gewone burger mocht de nadelen dragen. De tank was een gepantserd monster van een machine met rupsbanden en één of meerdere kanonnen en kon redelijk gemakkelijk hele groepen mensen naar het hiernamaals helpen. De Duitsers hadden bij het begin van de oorlog heel goed door dat de Tweede Wereldoorlog de oorlog van de tank zou worden en hadden een zeer effectieve cavalerie opgezet. Maar tijdens de oorlog kregen de Britten, maar vooral de Amerikanen en de Russen de boodschap mee en begonnen op industriële schaal tanks te bouwen. Tanks zijn een onmisbaar onderdeel in de game en nemen uiteindelijk het stokje over van de infanterie. Je kunt ze diverse extra onderdelen geven, zoals een vlammenwerper in plaats van een kanon of een extra machinegeweer. Daarna is het pure vernietiging, tot je tegen iemand speelt die weet wat hij doet met zijn infanterie.

Nadat je hebt leren omgaan met al deze units is het tijd om je vaardigheid te testen in de multiplayer. Zoals bijna bij iedere game is multiplayer wel echt iets anders dan singleplayer. Tactieken zul je anders uit moeten buiten en je komt tegen mensen te spelen die heel anders omgaan met de game dan een computer dit doet. Mocht je dit vervelend vinden, kun je ervoor kiezen om tegen de computer te spelen. Let er wel op dat het gemakkelijkste niveau van de computer al het de gemiddelde speler al behoorlijk moeilijk zal maken.

Je kunt spelen als de Amerikanen, Britten, Duitsers en het Afrikacorps. Die laatste zijn ook Duiters, maar dan onder leiding van Erwin Rommel en speciaal toegespitst om te vechten in de woestijn. Het zijn heel andere units die op hun eigen manier efficiënt zijn.

Weinig vernieuwing

Mijn grootste probleem met de game is hoe weinig vernieuwend het is. Je merkt duidelijk dat ze vooral bouwen aan het succes dat de eerdere twee delen hadden. Daar is niets mis mee, want die games hadden voldoende fundering, maar een beetje verbetering was wel fijn geweest. Op het moment dat je de game volledig uitzoomt zijn de details van de graphics niet zo heel veel beter dan die van zijn voorganger. Wat wel mooi is, is dat alles te vernietigen is en dit voelt heel echt aan. Explosies zien er prachtig uit. Toch had ik wat meer vooruitgang willen zien vergeleken met Company of Heroes 2.

Wat een verbetering had kunnen zijn, was dat er meer bewustwording is dat de Tweede Wereldoorlog niet in een klein gebied uitgevochten werd. Veldslagen namen soms tientallen kilometers in beslag. De slag om Kursk werd over meer dan 2000 vierkante kilometer uitgevochten. Tanks stonden vaak vanaf grote afstanden op elkaar te schieten en met Company of Heroes rijden ze steeds op tien meter afstand van elkaar af. Uitzoomen is waardeloos. Daar had heel veel in verbeterd kunnen worden, maar ze hebben dit precies hetzelfde gehouden als in deel twee en naar mijn mening is dat een gemiste kans.

Conclusie:

Company of Heroes 3 is een waardige opvolger. De veldslagen zijn intens en de singleplayer campaigns zitten goed in elkaar. Multiplayer is moeilijk, maar doet waar zijn voorganger ook goed in was. Als er een serie is die een beeld kan geven van hoe oorlog eruit ziet, dan is het Company of Heroes wel. Iedere missie die ik heb gespeeld voelde je de spanning door de hele game heen en er is geen enkele andere game die zo goed om kan gaan met het laten zien hoe chaotisch en wanordelijk oorlog is. Het is echter wel een gemiste kans dat het erop lijkt dat ze niet echt veel verbeteringen hebben doorgevoerd in vergelijking met zijn voorganger.