God of Weapons

Voor mijn eerste run kies ik voor het personage dat reeds geselecteerd staat: de knight. Ik loop wat rond op een plein en zie een grote poort: de "tower entrance". Wr zweeft een zwaard achter mij aan, ik kan bewegen en ik kan dashen en dit is de enige uitleg die ik heb gekregen. Ik kom een groot paars portaal tegen en loop erdoor.

Ik kom terecht op een floor, er verschijnen vijanden en ik heb geen idee hoe ik moet vechten. De vijanden komen dichterbij en het enige wat ik kan doen, is wegvluchten en dashen. De vijanden zijn bijna bij mij wanneer mijn zwaard er naartoe zweeft en hen begint aan te vallen. Ik hoef niets anders te doen dan te lopen en te dashen, mijn zwaard doet de rest. Na dertig seconden verschijnt "floor cleared" op het scherm. Overwinning!

Ik kom in een soort van tussenmenu terecht. Blijkbaar ben ik geleveld en ik kan nu mijn inventory uitbreiden. Nadat ik zonder nadenken mijn inventory uitbreid, kan ik wapens kopen en deze daaraan toevoegen. Wat ik nog niet wist: de inventory werkt als een puzzelraster, je breidt deze blokje per blokje uit en elk wapen of armorstuk heeft zijn eigen vorm en formaat. Sommige zijn L-vormig, andere rechthoekig of vierkant en nog andere zijn gewoon een rechte lijn. Hoe dan ook: ik had niet nagedacht over de uitbreiding van mijn inventory en had dus geen plaats om nieuwe wapens te plaatsen.

Tweede run: Ranger

Na zeven vloeren moest ik me gewonnen geven en kwam ik opnieuw terecht bij character selection. Deze keer koos ik voor de ranger. De ranger begint het spel niet met een zwaard, maar met een kruisboog en dit maakte een wereld van verschil. Vijanden die niet tot bij mij geraken, kunnen mij ook geen pijn doen. Hier en daar zaten er wel vijanden bij met ranged aanvallen, maar ze zijn minder talrijk en meestal vrij zwak.

Ik kom zonder veel moeite tot floor 16. Na mijn dood verschijnt aan de tower entrance een nieuwe deur: de armory. Hier kan ik nieuwe wapens vrijspelen. Uitleg krijg ik hier niet over en waar ik de juiste materialen kan verkrijgen, wordt mij ook niet verteld. Verder is er ook nog een gigantisch standbeeld verschenen waar ik de "startwaarden" van mijn personage kan upgraden. Ook hier heb ik de juiste items nog niet voor, dus ga ik verder met het enige dat ik ken: verder spelen.

Dit is de beste run tot nu toe, ik bereik en versla floor 20 en dit is blijkbaar de volledige overwinning. Ik speel een hogere moeilijkheid vrij, er zijn nieuwe personages beschikbaar en nog belangrijker: ik kan eindelijk materialen gaan inwisselen in de armory. Al snel heb ik nog enkele runs achter de rug en heb ik mijn favoriete wapens gevonden. Ik scheur door de floors alsof het niets is.

Tactisch tot het te makkelijk wordt

De kern van de gameplay blijft vrij eenvoudig. Je begint met een personage kiezen en vloeren te voltooien. Zo breid je jouw inventory uit om nieuwe weapons en uitrusting mee te kunnen gebruiken. Dit hou je vol tot je doodgaat en de loep opnieuw begint.

Maar naarmate je verder geraakt en sterkere wapens vrijspeelt, wordt het soms te gemakkelijk. In sommige runs hoefde ik letterlijk niet meer te bewegen: mijn wapens ruimden alles op voor iets me kon raken. Dat haalt de spanning weg, al probeert het spel te compenseren met omgevingsgevaar zoals vallende stenen of spikes uit de vloer. Dit is een survivorlike een beetje eigen, maar normaliter moet je heel wat meer moeite doen om dat punt te bereiken dan nu het geval was.

Conclusie

God of Weapons is zeker geen complex spel, maar het heeft zijn charme. De combinatie van automatische combat, tactisch je inventory opbouwen en een verslavende upgrade-loop zorgt ervoor dat je snel enkele uren kwijt bent want je wilt "nog één run" doen. Het spel legt weinig uit, maar is ook niet zo ingewikkeld. En ja, soms is het te gemakkelijk, maar tegen die tijd ben je waarschijnlijk al verslaafd.