We hebben er bijna zes jaar op moeten wachten, maar het gouden duo Jak & Daxter is weer terug van weggeweest. Hoewel Naughty Dog, bekend van de Uncharted-serie, had aangegeven geen vervolgdelen meer te ontwikkelen voor Jak III, brengt ontwikkelaar High Impact Games ons Jak & Daxter: The Lost Frontier, welke de verhaallijn van het derde deel op de PlayStation Portable moet voortzetten.
Afgezien het feit dat deze nieuwe Jak & Daxter-game door een andere studio is gemaakt, is de formule van de serie ongeschonden gebleven. Net zoals in de voorgaande titels zul je in The Lost Frontier dus vooral veel moeten springen, schieten en puzzelen in een kleurrijke fantasiewereld. Kort gezegd zijn dit de ingrediënten voor een ultieme platformgame. Andere elementen, waaronder de verhaallijn, zijn in mindere mate belangrijk. Vandaar dat het stuk proza dat de ontwikkelaar ons voorschotelt niet bepaald hoogstaand is.
Hier zijn een aantal redenen voor te noemen. Ten eerste is er te veel voorkennis nodig om er optimaal van te kunnen genieten. Ten tweede is het een doorsnee verhaallijn in zijn aller puurste vorm: op jacht gaan naar een grondstof - terwijl dat bemoeilijkt wordt door een of andere vijand - hebben we namelijk al vaker voorbij zien komen. Afijn, voor de verhaallijn spelen we Jak & Daxter nogmaals niet, maar meer voor de funfactor. Lekker chaotisch door levels heen manoeuvreren terwijl je tientallen vijanden met knotsgekke wapens aan het molesteren bent is nergens zo leuk als in The Lost Frontier.
Het vechten in deze Jak & Daxter is wederom redelijk simpel gehouden. Met vierkantje en rondje vuur je wapens af en met de schouderknoppen controleer je de camera. Doordat de PSP niet over een tweede analoge stick beschikt, is het besturen van de camera wel erg lastig in The Lost Frontier. Daarnaast bevat het spel geen lock-on optie, waardoor je soms moet stoppen met lopen om een lastige vijand kapot te schieten. Het vechtsysteem maakt dan wel gebruik van een automatisch richtsysteem, maar dit gebeurt slechts zelden. Bij het platformen daarentegen zijn we geen problemen tegengekomen, dus verder geen vermelding hierover.
De toevoeging van de nieuwe superkrachten is misschien wel een vermelding waard, aangezien dit ook indirect betrekking heeft op het platform-gedeelte. Hoofdpersoon Jak kan namelijk met behulp van de zogeheten eco-krachten onmenselijke taferelen uithalen, zoals tijdelijk onsterfelijk worden, de tijd vertragen of een vuurbal ergens op af sturen. Dit is erg handig tegen een bepaalde vijand, terwijl de tijd vertragen juist handig is om diverse puzzels op te lossen. Helaas ondergaat het controleren van deze krachten een omslachtig proces, omdat nogmaals de camera en in mindere mate de besturing zich hier niet voor lenen.
Hetzelfde valt High Impact Games te verwijten wanneer je in de huid kruipt van Dark Daxter en wanneer je de vliegtuiglevels moet doen. Om met het ergste te beginnen: de Daxter-hoofdstukken. Alhier moet je met het knaagdier in vrij inspiratieloze werelden op de grond stampen en vijanden uit de weg ruimen. Al met al voegt het weinig toe en lijkt het alsof ze dit spelelement even snel in elkaar hebben geflanst. Zonde. De luchtgevechten vormen eenzelfde probleem. Deze scènes vallen namelijk al gauw in herhaling, waardoor ze dus vrij snel saai worden.
Conclusie
Ondanks dat The Last Frontier gewoon een leuke titel is zoals je die in de Jak & Daxter-reeks zou verwachten, is het niet de felbegeerde terugkeer geworden waar we zo op hadden gehoopt. Of dit door de afwezigheid van Naughty Dog komt durven we niet met volle zekerheid te zeggen. Waar we wel zeker van zijn is dat sommige onderdelen gewoonweg tekortschieten, zoals de camera en de scènes met Daxter. Desalniettemin blijft het spel gedurende het avontuur overeind staan door de heerlijke chaotische actie en het leuke klauterwerk. Verwacht echter geen spel dat ook nog maar in de buurt mag komen van Ratchet & Clank.