Iconische karakters en locaties van alle eerdere games speelden al een niet insignificante rol in Infinite Wealth, al voelde het wel als een soort overdracht van de oude generatie op de nieuwe. Ryu ga Gotoku blijkt echter nog niet klaar te zijn met de oude garde en bracht daarom een geliefde veteraan van de franchise na Ichiban na de zon, de zee en het strand van Hawaii. Iedereens favoriete eenogige psychopaat: Goro Majima.
Wie?
Wie dit is, kan Majima je zelf niet vertellen. Voor aanvang van de game is hij op de een of andere manier aangespoeld op een afgelegen eiland van de Amerikaanse staat, waar hij wordt gevonden door een jong knulletje genaamd Noah. Of het de uitdroging, de shock of iets anders is, daar kan iedereen naar gissen, maar nadat Noah hem redt met een beetje water zónder zout erin, komt hij tot de ontdekking dat zijn geheugen zijn rechteroog achterna is gegaan.
Geheugenverlies is natuurlijk niets nieuws in fictie, waardoor het algemeen bekend is dat een persoon er niet fundamenteel door verandert. Zo ook hier, waar Majima slechts enkele minuten na zijn bijna dood-ervaring oog in oog komt met piraten die Noah aanvallen zonder enige echte aanleiding. Maar Majima zou Majima niet zijn als hij dat zo maar over zich heen zou laten komen. Eer en geweten zijn dingen die hij zich allicht niet kan herinneren, maar welke een hoeksteen zijn van zijn hele identiteit. Dus hij gaat niet zomaar iemand zijn redder laten teisteren.
Well that escalated quickly
Dit ene opstootje escaleert in enkele uren tijd naar een gigantisch conflict dat heel Rich Eiland treft. De piraten die zich de koning wanen in dit paradijselijke gehucht, worden door onze yakuza op hun plek gezet, waarna hij besluit hun piratenschip over te nemen. Dit is de échte start van dit nieuwe avontuur en de geboorte van kapitein Goro Majima, misschien wel de meest labiele piraat die ooit deze zeeën bevaren heeft.
De reden voor Majima om het ruime sop te bevaren, is drieledig. Allereerst hoopt hij dat op Nele Island, het Palekana-heiligdom dat na het eind van Infinite Wealth een werkplaats van yakuza werd, meer te ontdekken over wat er met hem gebeurd is. Hiernaast heeft hij Noah belooft hem meer te laten zien van de wereld, nadat hij door zijn vader jarenlang aan het eiland gekluisterd werd. En tenslotte hoopt hij een legendarische schat te vinden van een schip genaamd de Esparanza. Niet vanwege de enorme hoeveelheid goud en schatten, maar het mythische levenselixer dat Noah allicht kan genezen van zijn chronische ziekte. De andere partijen die hetzelfde doel hebben, zijn echter niet zo nobel.
DLNee
De Like a Dragon- / Yakuza-serie bevindt zich op dit moment in een ietwat verwarrende positie betreffende de verschillende games waar het uit bestaat. Ichiban Kasuga en zijn turn-based-titels zijn de nieuwe hoofdserie geworden, terwijl Kazuma Kiryu’s The Man Who Erased His Name de status van spin-off kreeg, maar wel duidelijk deel was van het overkoepelende verhaal. Van Pirate Yakuza In Hawaii werd gedacht dat deze titels als Dead Souls en Isshin zou vergezellen als rare spin-offs die geen daadwerkelijke impact hebben op het verhaal, maar niets is minder waar. Deze game speelt zich niet enkel af ná Infinite Wealth, maar bouwt verder op sommige van diens gebeurtenissen en karakters. Soms zelfs een beetje te veel.
Dat we opnieuw terug zouden keren naar de wereld van Infinite Wealth, dat was een inkoppertje. Hoe leuk het knusse Rich Island van de opening act en de nieuwe piratenstaat van Madlantis ook zijn, zijn het slechts kleine locaties die worden aangevuld door meerdere kleine eilandjes om schatten op te zoeken. Honolulu is wederom de bulk van de fysieke spelwereld en biedt terugkerende spelers de kans om te zien hoe Ichibans acties invloed hebben gehad. Zo zien we bijvoorbeeld Ikari stuntelen met zijn volgende crush en zien we dat smartphones toch niet de toekomst waren voor Ms. Match. Toch is er maar weinig te zien, vooral in vergelijking met de vorige keer dat we hier waren. De game heeft slechts 31 van dit soort substories en een opvallend groot aantal zijn bedoeld om oude minigames als Crazy Delivery, Sicko Snap en de Ounabara Vocational School terug te brengen. Er zijn wat nieuwe dingen, zoals het opjagen van criminelen voor een beloning en het redden van zwerfdieren, maar de enige redenen dat Pirate Yakuza in Hawaii niet kan worden gezien als een forse uitbreiding voor Infinite Wealth, is dat het teruggaat naar real-time combat en daar gevechten op zee aan toevoegt.
Yakuza IX: Black Flag
Deze piratenaspecten zijn natuurlijk hét unique selling point van dit deel in de serie en hetgeen waar in promotiemateriaal de nadruk op lag. Toch gaat het allemaal niet zo heel diep. Tenzij je heel fanatiek bezig bent met het verkrijgen van alle schatten en neerhalen van de concurrentie, zul je buiten de eerste paar uren zelden lang op de oceaan ronddobberen. In eerdergenoemd Madlantis, waar de piraten een colosseum hebben gebouwd, breng je in dat geval het meeste tijd door op je schip om de rangen te beklimmen die nodig zijn voor de verhaal progressie. Gevechten bestaan in zo’n geval uit twee fases, waarbij je eerst een vijandig schip onklaar maakt door het te bestoken met de artillerie op jouw boot, om het volgens te kapen met jouw crew. Het is leuk genoeg voor hoe lang het duurt, maar verwacht qua diepgang meer Ys X: Nordics dan Assassin’s Creed IV: Black Flag van jouw zee-avonturen.
Over de duur gesproken: die ligt zo tussen de vijftien en achttien uur als je de main story volgt met hier en daar wat extra content. De sub stories kosten je een paar uur extra, terwijl het vinden van alle schatten in het spel er makkelijk tien uur bij plakt. Qua lengte blijft het dus redelijk in lijn met andere real-time-delen in de serie, waarmee het prijskaartje van € 59,99 zelfs voor een spin-off te rechtvaardigen valt. Al kan ik het je zeker niet kwalijk nemen als je wacht tot die zakt, want hoewel prima te spelen is deze game toch wel een van de mindere delen in de franchise. Een klein lichtpuntje daarbij is echter wel dat die als een zonnetje draait op de Steam Deck, waardoor je de clean up van bijvoorbeeld de schatten makkelijk on the go kunt doen.
Conclusie:
Pirate Yakuza in Hawaii mag dan wel deel zijn van de verhalende canon, maar het is wel duidelijk een spin-off als je het qua diepgang en inhoud vergelijkt met de laatste paar avonturen van Ichiban. Misschien moet je dat echter niet te bewust doen, daar dan de herkauwde content nogal opvalt. Ondanks dat is het een zeer solide action-titel, zelfs als het niet zo sterk is als zijn directe voorganger.