Mario & Luigi : Partners in Time is de tweede RPG voor de handheld die Nintendo op de markt gooit met de illustere gebroeders als hoofrolspelers. De eerste, Mario & Luigi : Superstar Saga verscheen in 2003 voor de GBA en deze sequel is de eerste die door Alpha Dream voor de DS werd ontwikkeld. Er werd vastgehouden aan de formule van het eerste spel, met als enig verschil dat er nu handig gebruik gemaakt wordt van het dual screen. De stylus pen met de touch-screen mogelijkheden wordt weliswaar niet benut waardoor deze sequel het vorige spel niet overstijgt maar wel evenaart.
Het zou een wonder wezen mochten de broertjes Mario & Luigi niet ter hulp geroepen worden als er iets vreselijks gebeurd is met de lieftallige prinses Peach. Ditmaal worden het Mushroom koninkrijk en de prinses bedreigd door een boosaardig ras die bekend staan als 'The Shroob'. Onder de leiding van Princess Shroob hebben zij hun oog laten vallen op het Mushroom koninkrijk om er zich definitief te vestigen. Eigenaardig genoeg speelt dit voorval zich af in het verleden en moeten Mario & Luigi via verschillende time-holes naar het vroegere Peach Palace en Mushroom reizen om deze invasie te stoppen en deze toestand ongedaan te maken om alzo hun hedendaags bestaan te vrijwaren. Hierbij worden ze geholpen door Toadsworth, Professor E. Gadd en hun eigen baby-versies
Het verhaal heeft weinig om het lijf en daarom moet dit spel het uitsluitend hebben van zijn gameplay. Deze is zeer aantrekkelijk en gevariëerd. Het spel heeft een uitgebalanceerde structuur en er is geen backtracking nodig om aan leveling-up te doen wanneer per level elke hindernis en vijand vakkundig uit de weg wordt geruimd. Hiervoor krijg je stap voor stap de beschikking over een uitgebreid arsenaal aan items, moves en combo's die in samenwerking met de babies moeten uitgevoerd worden. Naarmate je in de game vordert, vind je ook de nodige magische bloemen en kruiden om je slagkracht te vergroten. De doordenkers en puzzels zijn goed maar niet al te moeilijk en de save-points staan waar ze strategisch nodig zijn. Kortom een evenwichtige game.
De soundtrack bestaat uit een mengeling van de alom bekende Mario tunes uit de voorgaande spellen en brengt dus ook geen vernieuwing. De kwaliteit ervan is redelijk maar we kunnen natuurlijk geen grote klasse verwachten uit de speakertjes waarmee de DS is uitgerust. Al bij al een goede en opgewekte musicale ondersteuning dus.
Conclusie
De game heeft goede graphics en een goede sound. De grappige cartoonachtige stijl en de humorvolle teksten en passages maken van dit spel een compromisloze game die vrij is van bloed, gore en geweld. Gewoon pure grappige eenvoudige uitdagende fun, zoals alle games ooit waren. Dank zij de gevariëerde gameplay, de graphics, de humor en de 24 levels is dit een game die zijn eurootjes waard is en geheid voor vele uurtjes verslavend entertainment zal zorgen. Een must have voor elke DS-eigenaar. Alleen de verhaallijn is aan vernieuwing toe. Voor mij mag prinses Peach beslist wat emanciperen en een lange broek aantrekken. Waarom maken zij er bij een volgend game trouwens geen derde volwaardig party-member van en trekken zij eens met zijn drieën ten strijde tegen het kwade. Zoals elke rechtgeaarde RPG zou Peach over de magische krachten en de healing ability kunnen beschikken. Van Bowser moeten ze dan maar een snoodaard maken die samenheult met het kwade.