Marvel's Spider-Man 2

De eerste poging die ik deed om de game te spelen eindigde in een mislukking. Na ongeveer tien minuten viel de game uit met de foutmelding dat het allemaal aan mijn PC lag. Ik startte de game opnieuw op en hij klapte er deze keer na twintig seconden uit met dezelfde, onterechte melding. Ik wist genoeg: de game was nog niet helemaal af.

Enkele dagen en een hotfix later was het mogelijk de game op te starten en bleek hij ook nog eens goed te spelen, want ik heb geen haperingen meer gehad. Dus voor mensen die de game willen spelen en de negatieve reviews op Steam zien: wees niet bang. Veel van reviews gaan over de onspeelbaarheid, maar die bugs zijn, naar wat ik heb gezien, verholpen.

Spider-Man does whatever a spider can

De originele versie van Marvel's Spider-Man 2 is al eerder van een review voorzien door mijn collega Sil en ik sta redelijk achter zijn oordeel. Deze review gaat alleen om de PC port. Ik vertel eerst een aantal dingen over de game zelf, waarna ik specifieke details benoem voor de PC-versie.

Ik ben geen liefhebber van Marvel en over het algemeen genomen kunnen striphelden mij eigenlijk niet zoveel schelen. Maar voor Marvel's Spider-Man en zijn sequels maak ik een uitzondering. Wat de ontwikkelaars bij Insomniac hebben gedaan, is best wel indrukwekkend te noemen.

De reden waarom Spider-man zo speciaal is, is omdat het een uniek voorbeeld is hoe een superheld optimaal wordt benut in een game. Zo slinger je als een kind in een gymzaal tijdens een apenkooi door de stad. In dit tweede deel krijg je ook nog eens een soort wingsuit, waardoor je zweeft door de spelwereld.

Waar het eerste deel alleen Manhattan voorschotelde, zijn nu ook Queens en Brooklyn voorgeschoteld en het ziet ernaar uit dat het redelijk accuraat is gemaakt, op enkele gebouwen na die in het echt niet bestaan, maar wel belangrijk zijn voor het verhaal.

In de game speel je als Peter Parker en Miles Morales, hoewel er ook momenten zijn dat je met andere personages speelt. Ik ga me daar echter in spoiler-gebied begeven, dus ik hou even voor me wie dat zijn. Het zijn ook maar korte stukken die meer functioneren als vulling voor het verhaal dan dat hier werkelijk ingewikkelde gameplay voor is gemaakt.

Tijdens het zwaaien van de ene naar de andere plek, moet je af en toe wat slechteriken kort en klein slaan. Je bent een echte superheld en wil niemand dood maken, maar je bent niet aardig tegen de schurken die je moet verslaan. Buiten dat je iedereen behoorlijk de hersens in kan rammen, zijn er ook speciale abilities die duidelijk de verschillen laten zien tussen Miles en Peter.

Miles heeft zo een flink arsenaal stroomstoten die nogal wat voltages door je lichaam rammen als je wordt geraakt. Peter moet het echter van de techniek hebben. Hij heeft een soort exoskelet van vier poten, waarmee hij extra krachtige slechteriken tegen de grond kan meppen of kan schieten.

Om het spelen als Spider-man te rechtvaardigen wordt alles in een goed verhaal gegoten.

Een krankzinnig rijke jager uit de rimboe

Het verhaal gaat direct verder na de gebeurtenissen in Marvel’s Spider-Man: Miles Morales. Het is geen verrassing dat die game goed afloopt en dat de vrienden op goede voet zijn met elkaar. Peter heeft echter wat privéproblemen.

Dit heeft allemaal te maken met zijn beste vriend. Die was in het eerste deel al ernstig ziek, maar lijkt nu genezen, hoewel niet helemaal duidelijk is wat het wondermedicijn was dat hij heeft gekregen tot later in de game.

In die tussentijd is er een jager met de naam Kraven, die zijn beroep als jager misschien net wat te serieus neemt. Dit is niet zo raar, want hij is zo ontzettend rijk, dat hij zich een hyper technologisch leger kan veroorloven met gadgets waar het Amerikaanse leger alleen nog maar van kan dromen.

Hij krijgt een tip van iemand om eens te kijken in New York, vanwege de grote groep supervillains die daar opgesloten zijn. Zijn plan is om naar de stad te gaan, deze vijanden van Spider-man te bevrijden en erop te jagen.

Tijdens deze jacht komt Peter erachter dat zijn beste vriend Harry opeens ook superkrachten heeft. Dit komt door het medicijn dat als een soort levend harnas fungeert. Dankzij dit harnas heeft Harry krachten die zelfs voor Peter enorm sterk zijn. Door een ongeluk raakt Peter dodelijk gewond tijdens zijn jacht op de jagers en het levende medicijn van Harry, een soort zwarte smurrie die eigen leven lijkt te lijden, kruipt over naar Peter.

Peter zijn leven is gered, maar Harry is weer terug bij af. Peter heeft meteen krachten die deze smurrie geeft en die zorgen ervoor dat hij zich onoverwinnelijk voelt. Maar welke gevolgen heeft dit voor hem? En wat is het eigenlijk? Dit zal allemaal in de game worden ontrafeld.

Ik heb mij enorm verbaasd over het tempo van het verhaal. Het is misschien wel het beste in de game. Ondanks dat ik voor een flink deel wel wist wat er zou gebeuren, werd het op een manier voorgelegd dat ik regelmatig verrast was en het gaat best diep. Ik merk wel dat Miles regelmatig een beetje aanvoelt voor mij als een soort tweederangs Spider-man, maar dit is hij absoluut niet.  Het verhaal gaat hier overigens ook uitstekend mee om.

Fidelity-modus met een hoge framerate

Deze review gaat over de PC-versie en het voordeel van de PC port is dat deze game er prachtig uitziet als je alle instellingen op ultra zet. Hoewel je hier wel een technologisch monster voor nodig hebt, waarmee je jouw oma veilig op Mars kan laten landen, krijg je er wel wat voor terug.

Op de PlayStation 5 zag Spider-Man er al heel goed uit en heel veel is er niet anders. Maar door de gebruikelijke technieken die op de PC wat beter zijn, kun je al snel die hogere framerate zien met settings die op de console nog niet mogelijk zijn. Heb je dus een goede PC en wil je de game nog eens spelen dan is het wel het platform om dit op te doen.

Er is weer nogal wat stennis over de 'verplichting' rond het aanmelden op het PlayStation Network. Hoewel dit zeker kan en ik het ook meteen heb vanwege de Trophies, ik heb er tenslotte recht op, is het niet verplicht. Niemand dwingt je om in te loggen, maar het levert wel een voordeel op. Veel PlayStation gamers werken met de Trophies en het is fijn voor die mensen dat dit nu ook op de PC kan.

Wat ik ook een fijne verbetering vind, is dat de DualSense controller volledig wordt ondersteund. Er wordt weliswaar verwacht dat je een kabel gebruikt om de controller op de PCaan te sluiten, maar buiten dat werkt dit enorm goed.

Daarmee moet ik zeggen dat ik, ondanks het rommelige begin, weer enorm tevreden ben over de kwaliteit van de port. Ontwikkelstudio Nixxes heeft weer geweldig werk geleverd en ik kan niet wachten om deze review gemaakt te hebben, zodat ik nog even lekker kan slingeren door de straten van New York om te zien of er nog mensen gered moeten worden.

Conclusie:

De PC-versie van Marvel's Spider-Man 2 is voor mensen die hem nog niet hebben gespeeld op de PlayStation, maar die wel van goede games houden in een open wereld met superhelden, een absolute must. De game is zeer toegankelijk voor iedereen, ziet er prachtig uit en als dit je nog niet overhaalt, kun je als Spider-Man, zwaaien door New York City. Wat wil een mens nog meer?