PARANORMASIGHT: The Seven Mysteries of Honjo Review

Tokio is niet alleen de hoofdstad van Japan, maar ook de grootste metropool in de wereld. Meer dan 37 miljoen inwoners zijn verdeeld over 23 districten, waarvan Sumida City er één is. Een onderdeel van deze stad is Honjo. Het is niet de grootste wijk, maar staat vooral bekend om de belangrijke rol die het speelde in de Edo-periode. Dit was een periode rond de achttiende eeuw waar Tokio de stad van Edo werd genoemd en waarvan de cultuur nog altijd doordringt in het huidige Japan. In de wijk is veel industrie en om alle rotzooi weg te werken, werden kanalen aangelegd langs de vele fabrieken met zeer veel vervuiling tot gevolg. De wijk heeft ook een uitgebreid repertoire aan legendes. Van geesten tot vervloekingen: Honjo heeft ze allemaal. Dit is waar PARANORMASIGHT: The Seven Mysteries of Honjo graag op inspeelt.

De Visual Novel begint met The Storyteller. Dit is een man die in een zwarte kamer zit en een masker op heeft. Naast hem staat een ouderwetse kleurentelevisie en hij heeft een stoel waar hij nooit op zit. Hij stelt zich voor en legt uit wat er van jou wordt verwacht. Het komt erop neer dat jij keuzes moet maken in een verhaal dat hij vertelt, die van belang zijn voor het verloop hiervan. Als hij klaar is met uitleggen, zet hij zijn kleurentelevisie aan en test hij uit of je begrijpt waar hij het over heeft.

The Rite of Rusurrection

Het hele verhaal draait om The Rite of Resurrection. Hier heb je een curse stone voor nodig en moet je een vloek uitroepen over andere mensen. Een vloek betekent in dit geval dat de curse stone je vermoord. Vervolgens wordt de ziel in de curse stone opgenomen, wat een soul dreg wordt genoemd. Met genoeg van deze dregs kun je iemand, door een bepaald ritueel uit te voeren, weer tot leven wekken. Maar hoeveel soul dregs moet je verzamelen om voldoende zielen te hebben om dit ritueel uit te voeren? Hoeveel levens moet jij opgeven om die ene persoon tot leven te wekken? Ben je daartoe bereid?

De curse stones zijn allemaal gebaseerd op de Seven Mysteries of Honjo. Dit zijn in totaal negen beeldjes die, wanneer jij één in je bezit hebt, kunt gebruiken om een vloek op iemand af te roepen. Dit gaat niet zomaar. Het slachtoffer moet aan vereisten voldoen. Iedere steen heeft zijn eigen vereisten. Zo is er eentje die pas iets gaat doen, als de persoon iets bij zich heeft wat vuur kan maken.

Vijf totaal verschillende personages

In de game volg je vijf personen die allemaal een eigen verhaal vertellen. Alle verhalen hebben een relatie met de curse stones en het is dan ook niet verbazingwekkend dat het lot van iedereen met elkaar is verbonden. Bij de inleiding volg je Shogo Okiie. Zijn verhaal begint in het Kinshibori Park, waar hij samen met een vriendin Yoko probeert uit te zoeken hoe de Rite of Resurrection werkt. Yoko is van het zweverige type en erg geïnteresseerd in het paranormale en samen met Shogo kan ze gaan zoeken.

Wanneer de inleiding is afgerond, ga je verder met de vier andere hoofdpersonen. Harue Shigima is een vrouw van middelbare leeftijd, waarvan de zoon van elf een jaar eerder is ontvoerd en vermoord. In het afgelopen jaar heeft ze dit niet los kunnen laten en wanneer ze erachter komt dat er een mogelijkheid is om haar zoon uit de dood te laten herrijzen, is zij bereid heel ver te gaan. Samen met de flamboyante privédetective Richter Kai gaan ze op zoek naar een manier hoe dit ritueel kan worden afgerond.

Tetsuo Tsutsumi is een oudere politieagent. Hij is het stereotype van wat ze denk ik in Japan een coole rechercheur noemen. Hij ziet eruit als een dertiger, wat in Japanse manga meestal betekent dat hij tegen zijn pensioen aanzit. Door twee moorden die in Honjo worden gepleegd, gaat hij steeds meer het gevoel krijgen dat er meer speelt dan alleen een paar simpele moorden. Samen met zijn net afgestudeerde collega Jun Erio komt hij steeds dieper in een complot die alle vormen van logica te boven gaat.

De school waar Yakko Sakazaki op zit heeft het zwaar. Er gaan nog weleens wat leerlingen dood en zeer recentelijk is de beste vriendin van Yakko van een flatgebouw gesprongen. Yakko wilweten waarom en daarom besluit ze op een nacht met Mio, een meisje dat paranormaal begaafd is, een geest op te roepen om te kijken wat er werkelijk is gebeurd met haar beste vriendin.

Alles is met elkaar verbonden

PARANORMASIGHT maakt gebruik van een inmiddels redelijk bekend systeem in visual novels. Het verhaal bestaat uit diverse hoofdstukken die elkaar opvolgen. Zo krijg je een soort boomstructuur aan hoofdstukken. Afhankelijk van de keuze ga je in de boom een bepaalde kant op. Dit klinkt heel complex en ingewikkeld en dat zou het ook kunnen zijn. In het geval van deze game is het heel oppervlakkig en dat is eigenlijk best wel jammer. Want het verhaal is zeer goed geschreven en had best wel wat meer verschillende afsplitsingen kunnen gebruiken.

Eigenlijk is de boomstructuur voor het grootste deel een rechte lijn met af en toe een afslag. Dit heeft als voordeel dat de weergave zeer overzichtelijk is, maar het betekent dat de keuzes die je maakt een minimaal effect hebben. Dit had een probleem kunnen zijn. Het schrijfwerk van het verhaal doet niet onder aan een goed boek en is vrij uitgebreid, dus een ingewikkeld systeem met allemaal verschillende aftakkingen is ook niet nodig.

Japanse kwaliteit

De kwaliteit van het schrijfwerk verbaast mij enigszins. Ik had verwacht dat door een vertaling van het Japans naar het Engels er bepaalde teksten ontstaan waarin je duidelijk merkt dat er culturele verschillen zijn tussen Japan en de Westerse wereld. Wat heel logisch in het Japans klinkt, is een heel rare zin in het Engels. Bij PARANORMASIGHT heb ik niet echt een moment gehad dat het op die manier opeens erg ongemakkelijk werd. Je merkt op momenten wel dat de manier van vertellen anders is, maar ik heb er meer van genoten dan ik had verwacht. Waar horror in Hollywood vaak één groot cliché wordt, omdat ik het wel ken, levert de Japanse draai aan het verhaal voor mij regelmatig een onverwacht moment op dat ik niet aan zag komen.

Ook de tekenstijl vond ik buitengewoon prettig. Ik ben geen grote animé of manga liefhebber en in dit geval is dat ook niet nodig. De tekeningen in de game zijn rustig, ingetogen en passen zeer goed bij de atmosfeer.

Wat ik ook erg goed gedaan vind, is de indruk dat dit afspeelt rond 1980. In die tijd was er in de wereld een vrij vervelende recessie en in tegenstelling wat Hollywood ons wil laten geloven, was het geen groot kleurenfeest met expirementele synth- en metalgeluiden. Voor Japan waren de jaren 80 zeer rijk. De prijs per vierkante meter steeg de pan uit en dit was het decennium waarin Japan zijn stempel op de wereld zette als trendsetter voor games en andere vormen van technologie. Er kwamen regels waar de industrie aan moest voldoen om milieuvervuiling tegen te gaan. Iets wat in PARANORMASIGHT uitgebreid aan bod komt.

Conclusie:

Toen ik begon met het spelen van PARANORMASIGHT: The Seven Mysteries of Honjo is een onverwacht genot. Het verhaal is zeer netjes geschreven en er zijn maar weinig momenten dat de vertaling naar het Engels aanvoelt als een vertaling. Het pakt je op en laat je pas aan het einde weer los. Het is een leuke uitdaging om de verschillende eindes te achterhalen. Ook voor mensen die niet zoveel hebben met anime of manga is dit zeker een game waar je heel wat uur plezier aan hebt. Alles bij elkaar is dit zeker een aanrader voor iedereen die een Visual Novel wil proberen.