Veel gamers rekenen een game af op de prijs. Dit najaar vliegen toptitels inclusief Season Pass voor de volle mep over de toonbank, maar een indie game mag niet meer dan twee tientjes kosten. Ook Capcom heeft besloten om de Phoenix Wright: Ace Attorney-serie niet meer in de schrappen te leggen, maar voor een gereduceerde prijs in de Nintendo eShop te verkopen. Het nieuwste deel, Spirit of Justice, bewijst echter weer dat de uitgever haar eigen markt drastisch verkeerd inschat.
Een heftige vakantie
Het is je misschien al bekend dat de Phoenix Wright-serie in Japan een stuk groter is dan hier in het Westen Er komen daar niet alleen meer games uit, maar ook moeten we lang wachten voordat de liefhebbers van de game aan de slag kunnen met het visual novel over deze advocaat met een uiterst strak kapsel. Gelukkig voor de echte fans duurde het voor dit nieuwe deel niet al te lang.
Spirit of Justice begint wanneer Phoenix in zijn vrije tijd het oosterse land Kuhra’in bezoekt, het geboorteland van voormalig assistente Maya Fey. Wanneer hij echter net het vliegtuig is uitgestapt, wordt er uiteraard al een mysterieuze moord gepleegd in de tempel van de zwaar religieuze stad. Geen probleem voor een iemand met zoveel ervaring natuurlijk, ware het niet dat Wright persoonlijk betrokken raakt en gedwongen wordt kennis te maken met het dubieuze rechtssysteem van het land.
Verbale strijd
En daar begint een lang avontuur waarin de gameplay, die eigenlijk sinds het eerste deel al staat als een huis, het verhaal voortstuwt. Je zult vooral bezig zijn met het onderzoeken van plaats delicten en een verbale strijd voeren in de rechtszaal. Je neemt plaats naast Maya Fey, Apollo Justice of andere bekende karakters, om een getuige te kruisverhoren en verklaringen omver te werpen met bewijs dat je daarvoor hebt verzameld.
Zeker doordat Capcom de kritiek op de moeilijkheidsgraad van het vorige deel ter harte heeft genomen, is het onderuithalen van een verklaring na tientallen minuten puzzelen extra bevredigend. Wright geeft zo nu en dan een kleine hint in welke richting je moet zoeken, waardoor de oplossing vrijwel altijd logisch is. Op deze manier ontrafel je langzamerhand wat is gebeurd in de op het eerste oog wanhopige zaken.
Het gevoel van overwinning na een tegenstrijdigheid te hebben gevonden wordt ook in de hand gewerkt met de slimme wijze waarop de cases zijn geschreven. Bij elke case is het lastig te voorspellen welke gekke twist het verhaal nu weer krijgt of waar de vijandige inwoners nu weer mee komen. Een kanttekening is wel dat de vierde case duidelijk aanvoelt als opvulling en in schril contrast staat met de overige vier. Dit had niet gehoeven, aangezien de game al rond de dertig uur lang is en het overkoepelende verhaal even tot stilstand komt.
Troebele blik
De setting van Kuhra’in zorgt niet alleen voor sfeervolle oosterse kleding, muziek en gebouwen, maar ook voor een nieuw gameplay-element. Rayfa Padme, de prinses van het land, is namelijk in staat de laatste momenten van slachtoffers terug te halen door middel van de zogenaamde Divination Séance. Het is de bedoeling om geuren, geluiden, gevoel en zicht te vergelijken met verschillende verklaringen. Na een rituele dans als in-game cutscene, die eindelijk de engine van het vorige deel optimaal benut, is het aan de speler de volgorde en intensiteit van de zintuigen te vergelijken met de interpretatie van de advocaat-hatende prinses.
Hoewel het voor een leuke afwisseling tijdens de lappen tekst in de rechtszaal zorgt, komt het interpreteren van geuren of geluid niet helemaal tot zijn recht. Vele malen was het overduidelijk wat er schortte aan de verklaring van de puberende prinses, maar waren er meerdere pogingen nodig om op het juiste moment de juiste prikkel te selecteren.
Gelukkig brengt Spirit of Justice een hoop andere afwisselingen terug buiten de rechtszaal. Zo kun je in tegenstelling tot Dual Destinies elke ruimte inspecteren, wat vaak een leuk gesprek oplevert met je maatjes Apollo, Athena, Maya of zelfs getuigen. Daarnaast is het ook weer tijd om je stylus uit je 3DS te halen voor bekende minigames, want voor sommige bewijsstukken moeten vingerafdrukken worden gezocht of focus je op zenuwtrekjes van verdachten.
Een sterke cast
Deze minigames zijn leuk een aardig, maar het zijn vooral de grappige momenten en achtergrondgesprekken die dit soort momenten waarde geven. Apollo Justice houdt eindelijk zijn grote mond als hij bij een hoge richel staat en de jonge gids Ahlbi heeft een aandoenlijk enthousiasme. Mocht je de personages uit de vorige delen nog niet kennen, dan geeft de game je een korte introductie zodat er niks aan je voorbij gaat. Jammer is wel dat verder weinig nieuwe personages echt worden uitgediept, maar dat neemt niet weg dat de ijzersterke manier waarop gesprekken geschreven zijn het sterkste punt van de game is.
Het uiterlijk van de game maakt de personages ook meer dan alleen bewegende torso’s. Cutscenes zoals de Divination Sèance zijn volop aanwezig en de handgetekende anime-scènes zuigen je nog verder in het verhaal. Kuhra ‘in en haar inwoners spreken daarom een stuk meer tot de verbeelding dan voorgaande locaties, waardoor het wederom moeilijk is om de game neer te leggen.
Conclusie
Onder de streep biedt Spirit of Justice weinig nieuws. De Divination Sèance is helaas een element dat niet zo goed uit is uitgevoerd en de cutscenes geven het verhaal en de personages een stuk meer lading. De interactie tussen deze personages is echter ouderwets sterk, evenals het spitten door bewijs in de rechtszaal bij de meeste cases. Als het aan ons ligt, legt Capcom de game weer in de winkels voor de volle prijs, want dan kunnen meer mensen dit verhaal ervaren.