Voor de Pokémon afleveringen op TV ben ik natuurlijk al veel te oud. Toch zap ik er af en toe stiekem voorbij en denk ik terug aan die goede oude tijd. De Pokémon games zijn echter een ander verhaal. Met Pokémon Diamond en Pearl heb ik me twee jaar geleden prima vermaakt, dus Pokémon Platinum was wel aan mij besteed. Ik heb me weer verdiept in de wereld van de Pokémon en ging voor de zoveelste keer op weg om de beste trainer ooit te worden.
Pokémon Platinum speelt zich af in Sinnoh. In het begin kun je weer kiezen tussen drie verschillende Pokémon, waarna je reis begint. De bekende formule wordt opnieuw gehanteerd. Je verslaat eerst alle acht gym-leaders. Hierna mag je het op gaan nemen tegen de Elite Four. Ondertussen strijd je ook nog tegen Team Galactic. Het is niet baanbrekend meer, maar we zijn eigenlijk niets anders dan dit concept gewend. Ook zorgt het ervoor dat je steeds ergens anders naartoe werkt. Zoals ze wel eens zeggen: ‘Never change a winning team’.
Dit is natuurlijk waar het in de Pokémon-games om gaat, jouw eigen team van Pokémon. In Pokémon Platinum vind je het grootste aanbod in de Pokémon die al bestonden en er zijn een aantal nieuwe creaties toegevoegd. De kunst is natuurlijk om je team zo divers mogelijk te maken, waardoor je tegen alle soorten Pokémon een kans hebt. Dit maakt het spel net als zijn voorgangers zeer verslavend. Je bent constant op zoek naar nieuwe Pokémon en je wilt ook dat je Pokémon zo snel mogelijk evalueren. De verslavingsfactor is dus weer zeer hoog. Dit is maar goed ook, anders zul je het spel waarschijnlijk nooit uit kunnen spelen. De game biedt je namelijk uren aan gameplay. Naast het volgen van de verhaallijn, zijn er tal van andere dingen te ontdekken. Met de zomervakantie in aantocht is dit iets wat zeker van pas komt.
Maar wat voegt het spel dan toe aan Diamond en Pearl, die alweer twee jaar geleden uitkwamen. Eigenlijk is dit niet eens zo heel veel, maar zijn het wel toevoegingen die er toe doen en waar je extra vermaak in zult vinden. Een van de voornaamste toevoegingen is wel de Distortion World. ‘Distortion’ betekent vervorming of verdraaiing. Het is ook geen normale wereld, maar een wereld die is opgebouwd uit allerlei platforms. Je betreedt de Distortion World om een bepaalde Pokémon te vangen. Zonder de desbetreffende Pokémon zou het wel eens slecht kunnen aflopen met de wereld, waardoor je eigenlijk geen keuze hebt. Op een gegeven moment schrok ik mij echter kapot, omdat het beeld opeens draaide. In de Distortion World gelden de wetten van de zwaartekracht namelijk niet, waardoor je voor een aantal kleine puzzels komt te staan. Ook bevat Pokémon Platinum weer de Battle Frontier. Nadat je de Elite Four hebt verslagen, kun je hier gaan vechten tegen de sterkste trainers. Deze toevoegingen zijn leuk en voegen ook echt iets toe aan de game.
Het is wel jammer dat het hierbij gebleven is. Er zijn natuurlijk nog wel andere dingen vernieuwd, maar twee jaar na dato had ik wel wat meer toevoegingen verwacht. Dit is dan ook een klein smetje op Pokémon Platinum. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het grafische gedeelte van het spel. De Distortion World ziet er erg goed uit. Ik ben er echter van overtuigd dat er anno 2009 meer kan worden gehaald uit de DS. Hier en daar zie je dat de ontwikkelaar niet stil heeft gezeten op het gebied van grafische pracht, maar ik ben wel eens aan een iets mooier en gedetailleerder stijltje toe.
Conclusie
Pokémon Platinum is weer een zeer vermakelijke en leuke game geworden, die je het Pokémon-gevoel laat herbeleven. De verslavingsfactor is nog steeds erg hoog en met uren aan gameplay hoef je je voorlopig niet te vervelen. De toevoegingen waaronder met name de Distortion World en Battle Frontier zijn leuk. Jammer genoeg zijn dit ook de toevoegingen waar het grotendeels bij blijft. Voor de volgende Pokémon game verwacht ik ook wat meer op grafisch gebied en ik denk dat de fans hier ook wel eens aan toe zijn. Desalniettemin is Pokémon Platinum een game die de liefhebbers met een gerust hart kunnen kopen.
Conclusie