Ik was vervuld met vreugde toen ik de boodschap kreeg dat ik Race Driver: GRID mocht reviewen. Waarom? Nou, het begon allemaal bij Colin McRae: DiRT. Vanaf het moment dat ik de game voor het eerst speelde was ik verkocht. Ik moest en zou een Xbox 360 kopen alleen om deze parel in het race-genre te bemachtigen. Naarmate ik de game meer speelde groeide mijn liefde voor Codemasters en het pareltje. Ik kroop langzaam maar zeker omhoog in de piramide der racegeschiedenis. De ene top 200-tijd na de andere vlogen voorbij terwijl ik op ‘Pro’ door Spanje, Italië, Australië en noem maar op scheurde. Mijn liefde voor DiRT was destijds zo groot, dat ik in feite geen review hoefde te lezen om te weten of GRID een aanschaf waard zou zijn.
Want Race Driver: GRID is vet. Erg vet. Waarschijnlijk had ik zonder Codemasters nooit meer een racegame aangeraakt. Dat wat Project Gotham Racing en Forza Motorsport ontbrak, vond ik terug ik DiRT, en nu ook in GRID. Ik wilde hardcore racen, maar het moest wel spectaculair genoeg zijn. In feite is GRID in te delen in beide categorieën. Aan de ene kant is het hartstikke hardcore, want je kan immers alle ‘driver assists’, zoals het hulp bij remmen, uitzetten. Daarnaast is zijn de ideale lijn en de slipstream ook aanwezig. Toch past GRID beter bij de tweede categorie. GRID zet namelijk zijn imago vanaf de eerste race muurvast. Zodra je de race start, je de eerste bocht genomen hebt, zie je alle tegenstanders genadeloos tegen elkaar opbotsen, waarbij alle stukken van de baan vliegen. Als je deze chaos van auto-onderdelen ontweken hebt is het je doel om als eerste over de streep te komen, zoals je mag verwachten van een racegame.
Ondanks dat ik eerder zei dat je de ideale lijn kunt volgen, is een klein foutje al genoeg om je auto compleet in de prak te rijden. Je kunt je de frustratie voorstellen, en dat is wat Codemasters blijkbaar door heeft. Als je namelijk een dikke tien minuten zit te racen, zit je er niet op te wachten om helemaal opnieuw te beginnen als je je complete voorkant verbrijzelt. Om deze reden zit er een ‘instant replay’-functie in de game verwerkt die je als het ware toestaat om terug te gaan in de tijd, om zo de toekomstige fout te vermijden. Een purist zou hier van walgen, maar ik ben geen purist. Ik wil redelijkheid. Wel, een purist hoeft niet per se te klagen, want behaalde tijden waarbij een instant replay is gebruikt tellen niet mee op de online leaderboards. Als hij wil kan de mogelijkheid tot instant replays worden uitgezet: dit verhoogt de reputatie en de geldbonus die je ontvangt aan het einde van een race.
Waartoe dient deze reputatie? Hoe meer reputatie je ontvangt, hoe meer content je vrij speelt. In GRID begin je namelijk als een groentje, wat je trouwens expliciet wordt duidelijk gemaakt bij de aanvang van je eerste race. Je racet eerst voor andere teams in drie verschillende gebieden: Amerika, Europa en Japan. Uiteindelijk, als je genoeg reputatie hebt, begin je je eigen team. Voor de echte diehards kan je zelfs een optie instellen dat je alleen vanuit het eerste persoonsperspectief racet, wat je de nodige extra reputatie geeft. Ondanks het systeem van reputatie opbouwen om hogerop te komen, begin je niet onnodig met slome, slechte auto’s. Vanaf het begin af aan word je in een Dodge Viper geplaatst, of een Nissan 350Z Roadster. Je begint dus niet in saaie, slome auto’s, maar je wordt meteen in de actie geworpen. Je zult je ook bij vrijwel geen één auto afvragen waarom je in hemelsnaam in die saaie bak moet rijden.
En saai wordt GRID dan ook niet zo snel. GRID is namelijk ongelofelijk cool! De races ademen sensatie, het gevoel van snelheid wordt extreem goed benadrukt. Bij een crash schrik je je soms werkelijk rot door het snelheidsgevoel. Dit komt omdat de game draait op een verbeterde versie van de EGO-engine die DiRT sierde. De verbeteringen kon ik overduidelijk merken op mijn PC. Ik stond versteld wat hetzelfde systeem op het scherm kon toveren na de update van de engine. De engine staat bijvoorbeeld meer auto’s op hetzelfde circuit toe zonder dat de framerate onstabiel wordt. Echter is het schademodel wel iets minder dan in DiRT. Je zult bij elke botsing de standaardkrasjes op je auto zien, minder snel zullen er daadwerkelijk dingen van je auto afbreken, zoals bij DiRT. Ook zijn de percentages afwezig, waarbij je kunt zien hoeveel procent er van je wielen, motor en dergelijke over zijn. In plaats daarvan zie je rechtsonder in beeld een aantal logo’s. Zijn ze niet gekleurd, is er vrij weinig aan de hand. Worden de logo’s geel, dan zul je een uiterst kleine afwijking bespeuren. Zit alles in het rood, dan zal je constant moeten tegensturen om je op de baan te houden.
Om je tevens op de baan te houden is er in GRID ook ruimte voor een twaalf man multiplayer. De races worden gekozen door middel van een stemsysteem, waarbij uiteraard de meeste stemmen gelden. Ook als de host het spel verlaat, wordt de verbinding naadloos overgebracht op een ander persoon, waardoor er in feite eindeloze sessies kunnen bestaan. Zo heb je geen hosts meer wie bepalen welke races je speelt, of wanneer iedereen moet stoppen! Verder zijn er nog de standaardkeuzes aanwezig, zoals een ‘catch-up’, ‘damage’ etc. Een minpunt aan de multiplayer is dat de tegenstanders in fysieke vorm aanwezig zijn. Je kan tegen ze aanknallen, wat voor de nodige frustratie zorgt. Een of andere malloot die grappig denkt te zijn rijdt bij de start eerst achteruit om jouw voorkant aan diggelen te rijden, waarna hij vrolijk doorrijdt. Laten we dan maar niet over de lag spreken die sommige mensen online hebben.
Conclusie
Ik denk dat het wel duidelijk moge zijn dat deze game simpelweg vet is. GRID biedt alles wat een bijna-hardcore-gamer wil hebben! Je kan zelf de opties instellen of je wil racen als een purist, of je gaat voor het spektakel. In GRID heb je het gevoel alsof je constant ongelofelijk hard rijdt, waarbij je letterlijk van je stoel valt als je genadeloos in de rubberen banden eindigt. Alle grote scheurbakken zijn in GRID vertegenwoordigd, waarmee je op verschillende circuits over de wereld kan racen. De multiplayer online werkt ook erg fijn, maar kent zo zijn minpuntjes. Al met al is GRID de perfecte game voor zowel de casual als de hardcore gamer. Ik kan in ieder geval niet wachten tot de volgende racegame van Codemasters!