Deze game hebben we niet te danken aan Eiji Aonuma en zijn team. Na Breath of the Wild en Tears of the Kingdom hebben ze niet plots het roer omgegooid. In plaats daarvan heeft Nintendo Grezzo ingeschakeld, de ontwikkelaar die ook achter de remake van Link’s Awakening zat. Al hoeft je de developer niet te kennen om dat te zien. Dezelfde visuele stijl en top-down view als van die remake typeert Echoes of Wisdom, draaiend op Unreal Engine 4. Helaas heeft die tevens dezelfde problemen van die game, zoals een framerate die van 60FPS naar 30FPS keldert op momenten, vooral in de overworld.
Andersom
Die overworld is ditmaal bezaaid met rifts, gaten met verbogen tijd en ruimte die ontstonden in een confrontatie tussen Link en Ganon. Deze dienen als dungeons waar Zelda mensen moet redden, waaronder onze held in groen, en als de obstakels die je progressie tegenhouden.
Nu hoor ik je denken: hoe gaat dit werken? Link is immers de strijder in deze serie, niet Zelda. Ik zou je het liefste verwijzen naar Hyrule Warriors, Super Smash Bros. en haar prestaties met pijl en boog in verschillende games, maar dat heeft in dit geval weinig zin. Onze prinses maakt haar eigen handen immers niet vuil.
It’s a kind of magic
In plaats daarvan gebruikt ze een magische staf die ze na eerdergenoemde confrontatie ontvangt van Tri. Tri is een helpende hand zoals we die wel vaker zien in Zelda games, die een soortgelijke rol vervuld als bijvoorbeeld Midna of Navi, en door haar te combineren met de staf kan ze zich verdedigen tegen vijanden en puzzels passeren.
Deze staf werkt met de titulaire echoes, kopieën van objecten en vijanden die je op kunt roepen aan de hand van een beperkte hoeveelheid magie die je daarvoor in kunt zetten. In het begin kun je bijvoorbeeld kiezen om drie kleine monstertjes op te roepen óf één grotere. Later kunnen deze tegelijkertijd inzetten eens je reserves gegroeid zijn.
Deze summons zijn degene die daadwerkelijk het leeuwendeel van de gevechten voeren, maar dus niet alles. Ik zei wel dat ze haar eigen handen niet vuil maakt, maar dat komt omdat ze in Link verandert als ze besluit zelf de frontlinie te versterken, inclusief zijn arsenaal die je gaandeweg ontgrendeld. Combat is echter zeker niet de focus.
Wisdom
Het is altijd een onderdeel van de franchise geweest, maar meer dan normaal is Echoes of Wisdom een puzzelervaring. Nieuw is echter de vrijheid die je krijgt om deze op te lossen. In de meeste Zelda-games is er maar één oplossing voor een probleem en hoef je ook zelden hard te zoeken om die te vinden. Niet hier! Door de alsmaar groeiende hoeveelheid echoes die je tot je beschikking krijgt, zijn de mogelijkheden talrijk, vooral wanneer gecombineerd met de link-functie (niet geassocieerd met de Japanse Peter Pan), waarmee Zelda bijvoorbeeld een object of summon kan verplaatsen of een pad kan laten volgen. Daarmee heb je echter nog maar het topje van de ijsberg gezien.
De manieren waarop je verschillende echoes kunt gebruiken, schotelt de game je niet exact voor. Het is door in je notebook te zoeken dat je bepaalde dingen kunt ontdekken, zoals dat je vleermuizen kunt gebruiken om te zweven, vergelijkbaar met cuckoo’s in normale Zelda games. Er zijn zelfs mogelijkheden die daar niet beschreven worden, waaronder het linken met een spin om muren te beklimmen. Het is daarom altijd slim om een echo te maken van iets wat je voor het eerst tegenkomt. Zo heb je materiaal om puzzels mee te tackelen en rifts te voltooien, welke op hun beurt Zelda en haar Link-transformatie sterker maken. Dit maakt de game extreem veelzijdig en gevarieerd, waardoor de 25 uur die nodig zijn om het te voltooien voorbij vliegen.
Conclusie:
De visuele stijl zal misschien niet bij iedereen in de smaak vallen. Maar wie daar langs kan kijken, vindt in The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom een uitermate degelijke game die de welbekende Zelda-formule opschudt zonder dat het zijn identiteit verliest.