Met TT Isle Of Man: Ride on the Edge 3 is het de derde keer dat er van deze beruchte race een game is gemaakt. De eerdere delen werden gemaakt door KT Racing, die ook wel bekend is van de WRC-games. De nieuwste game wordt echter gemaakt door Raceward Studio. Dat deze ontwikkelaar het stokje over heeft genomen is niet al te vreemd, omdat zij ook verantwoordelijk waren voor de ontwikkeling van RIMS Racing, een motorrace simulator die twee jaar geleden uitkwam.
Gedateerde graphics
Isle of Man is een prachtig eiland voor een motorrace. Het is er niet al te toeristisch, dus de drukte valt mee. Ook bevatten de wegen de mooie plakken asfalt die je in de Italiaanse en Franse bergen ook tegenkomt, wat natuurlijk mooi is voor een motorrace. Er zijn wat heuvels en, zoals eerder genoemd, een berg. Overal om het eiland zijn dorpjes waar clusters aan mooie typisch Britse huizen staan. Alles bij elkaar is het een prachtige plek om eens heen te gaan en te genieten van een motorrace die zijn gelijke niet kent. Want de dodelijkste race die er bestaat, levert veel spektakel op.
Hoewel de ontwikkelaar overduidelijk zijn best heeft gedaan om dit eiland zo nauwkeurig mogelijk nagemaakt te krijgen, is het niet echt goed gelukt. De wegen zijn bijna één op één overgenomen van het eiland, maar de graphics zijn niet van deze tijd. Hoewel de motor er goed uitziet, is het de omgeving waar deze motor in rijdt dat wat gedateerd aanvoelt.
Dit resulteert vooral in technische onvolmaaktheden. Kinderziektes die je vroeger bij bijna iedere game tegenkwam, maar inmiddels zo goed zijn verbloemd dat je op moet letten om het nog te zien, zijn bij deze game keihard aanwezig. Wanneer je om je heen kijkt, zie je alleen maar kale bergen. Als de berg dichterbij komt, verschijnt opeens de vorm van een boom. Kom je nog dichterbij schieten er opeens meer details in de boom. Het komt ook voor dat je voorbij een heuvel rijdt en opeens zit er een gat tot in het oneindige in de grond. Aangezien het een racegame is en ik op dat moment vol gefocust moet zijn op de weg, leidt dit enorm af en zo raken graphics en gameplay elkaar. Als je in dit spel één ding niet moet hebben, is het dat je ook maar een seconde jouw aandacht op de weg verliest.
Ik mis een terugspoelknop
Deze game is niet geschikt voor mensen die nog nooit een game hebben gespeeld die tegen een motorracesimulatie aan leunt. Hij is redelijk onvergeeflijk. Een motor heeft namelijk een nadeel vergeleken met een auto, welke redelijk voor de hand liggend is.
Omdat het zeker voor de beginner erg lastig is om te wennen aan deze verschillen, is er bij bijvoorbeeld MotoGP een oplossing gebruikt die ook te zien is in diverse andere racegames. Je spoelt een stukje terug en gaat dan verder om het direct nog een keer te proberen. Je verliest geen tijd en je kunt verder gaan. Dat klinkt wat onsportief, maar het levert uiteindelijk wel op dat je beter de rondes gaat rijden.
Bij TT Isle of Man gaat dit anders. Als je crasht, dan moet je even wachten totdat je weer op de motor zit, flink moet gassen en de race continueert. Dit kost een flinke berg tijd en op den duur wordt dit erg frustrerend. Daar komt ook nog eens bij kijken dat bij de reguliere motorraces de rondes stukken kleiner zijn, waardoor je sneller uit het hoofd weet wanneer je moet remmen om een bocht in te gaan. Dat is nu nagenoeg onmogelijk, daar de ronde iets meer dan zestig kilometer lang is. Onverwachte momenten ga je tegenkomen, waar zelfs de professionals ook best wel vaak bepaalde stukken over het hoofd zien, crashen en soms die prijs met de dood betalen. Je kunt inschakelen dat je gebruik wilt maken van racing lines. Dit zijn lijnen op de weg die je kunt volgen om de ideale bocht te maken. Ook geeft zo'n lijn aan wanneer je te hard gaat om de bocht in te zetten. Het is echter een gemakkelijke oplossing en nota bene ziet zo'n fictieve lijn op de weg er niet uit.
Het is niet allemaal kommer en kwel. De motor rijdt geweldig. Je hebt meteen door dat je in een zwaar voertuig rijdt, waarbij het heel veel kracht kost om bochten te maken. De wegen van Isle of Man zorgen ervoor dat je af en toe enkele meters springt en iedere keer is het maar hopen dat je goed neerkomt. Je krijgt hierdoor een heel goede indruk dat de coureurs die dit in het echt doen, wel knettergek moeten zijn. Ook zijn de animaties als je valt zo realistisch dat je botten bijna hoort breken. Dit kan nog weleens wat ongemakkelijk aanvoelen, want het is niet altijd even lekker om te zien hoe een coureur met 230 kilometer per uur een stoeprandje raakt, van de motor vliegt en dan tegen een lantaarnpaal aanknalt. In het echte leven is het afgelopen als dit gebeurd en zo ziet het er ook uit.
Nog meer showstoppers
Voordat je werkelijk begint aan de grote ronde, moet je eerst acht kwalificaties en acht races afgaan. Deze zijn onderdeel van de officiële track die als laatste bereden moet worden. Na de achtste race ga je de kwalificatie doen van de grote ronde om Snaefell heen. Ook tijdens deze vroege races waren onderdelen die nergens over gingen. Voor deze race tegen de klok krijg je een trainingssessie, waarbij je een klein beetje, voor zover dat mogelijk is, kunt wennen aan het parcours. Het zijn geen rondes, dus je eindigt op een andere plaats dan waar je start in de meeste gevallen.
Na de oefensessie komt de dan eindelijk de qualifier. Je doet hetzelfde parcours en moet zo snel mogelijk de route afleggen. Als deze is afgerond ga je totaal ergens anders heen, waar de race plaatsvindt. Waarom? Wie heeft in vredesnaam dit verzonnen. Ik heb geoefend voor dit parcours, dat ken ik nu en dan moet ik opeens een compleet andere weg rijden waar ik nooit eerder ben geweest, terwijl ik moet letten op mijn tegenstanders? Dat slaat helemaal nergens op. Dat is ongeveer hetzelfde als dat je in de F1 in Zandvoort de training en kwalificatie doet, maar naar de TT Assen gaat om de wedstrijd te rijden. Ik denk dat Max Verstappen en collega's meteen, volledig terecht, gaan staken.
Uiteindelijk, na flink doorzetten en accepteren dat het soms is wat het is en dat je als laatste bent geëindigd, kom je bij de laatste qualifier. Dit keer is het het echte werk: de zestig kilometer lange tocht door de hel. Deze ronde moet in twintig minuten worden gereden. Je rijdt misschien met snelheden van meer dan 250 kilometer per uur, maar door omstandigheden haalde ik die twintig minuten niet. Dit was erg frustrerend, omdat ik daarna niet meer door kon gaan met de wedstrijd. Die was voor mij afgesloten. Het enige dat ik kennelijk kon doen was opnieuw beginnen.
Conclusie
TT Isle Of Man: Ride on the Edge 3 is een motorracegame die uitgegeven is door NACON. Ondanks dat het een zeer goed idee is om van deze beruchte race een aparte game te maken, is de uitwerking teleurstellend. Grafisch heb ik racegames gezien die beter zijn afgewerkt op de PlayStation 3 en, in tegenstelling tot bijvoorbeeld MotoGP, is er geen terugspoelknop om makkelijk terug te komen wanneer je gevallen bent. Dit maakt het spelen van de game naar mijns inziens bijna onmogelijk voor mensen met minder ervaring in motorrace games. Je kunt niet verwachten dat je een parcours van zestig kilometer ook maar een beetje uit het hoofd kunt leren. De manier hoe laks de ontwikkelaars zijn in details, zoals dat de kwalificatie en de race niet op hetzelfde parcours worden uitgevochten geeft op mij een rare indruk. Er is voor mij dan ook geen reden om deze game aan iemand aan te raden. Mijn advies is om te kijken naar MotoGP 22 of een maand te wachten tot een eventuele volgende review voor MotoGP 23.