De twee grootste tennistoernooien van de wereld, de Wimbledon- en Roland Garros-wedkampen, zijn achter de rug. Beide toernooien werden door de Zwitser Roger Federer winnend afgesloten. Vanzelfsprekend is hij mede daarom vertegenwoordigd in de nieuwe tenniseditie van uitgever SEGA en ontwikkelaar Sumo Digital. In Virtua Tennis 2009 welteverstaan, een spel dat vooral voortborduurt op het fundament van het derde deel.
Dat de game een jaartal als subtitel draagt wordt bij het spelen dan ook meteen duidelijk. Virtua Tennis 2009 is namelijk niets meer dan een uitbreiding op Virtua Tennis 3, die GameQuarter destijds met een keurige 8,3 beloonde. De minpunten, zoals het afschuwelijke geluid (muziek en sfeergeluiden) en de saaie carrière modus, deden onder andere afbreuk aan het eindcijfer. Jammer dat deze onkundigheden niet zijn veranderd in dit vierde deel, laat staan dat er iets aan verbeterd is.
Dat geldt overigens voor veel dingen in de game. Aan de gameplay is er immers, buiten het verwijderen van de hoeveelheid aan vervelende snoekduiken, vrijwel niets veranderd. Dit is enerzijds goed, aangezien de gameplay van het vorige deel al als een huis stond. Anderzijds is het een beetje slap en goedkoop omdat het lijkt alsof je twee jaar terug in de tijd gaat. Daarbij is de carrière modus wederom van een bedroevend niveau. Het probleem zit hem in het feit dat je heel langzaam in rang stijgt. Daarnaast is de moeilijkheidsgraad van een dermate laag niveau dat het op een gegeven moment enorm saai wordt. Tel daar de langdurige laadtijden bij op en je hebt een modus waar je gauw op uitgekeken raakt, ondanks het feit dat het creëren van een tennisser behoorlijk diepgaand is voor een tennisgame.
Wat doe je dan? Je gaat je heil zoeken in de exhibition- en online modi, waar je in de huid van bestaande tennissers zult kruipen. Vrolijk word ik ervan dat Federer, Nadal, Djokovic, Murray en nog veel meer een speelbaar personage zijn. Bovendien kunnen we ook met twee tennislegendes uit de voeten: Edberg en Becker. Een erg leuke extra al vind ikzelf. Hetzelfde geldt voor de nieuwe minigames waar een stuk meer variatie in te vinden is. Zo moet je bijvoorbeeld stukken vlees zien te beschermen tegen naderende krokodillen door ze met tennisballen te bekogelen. Ook is er een spel biljard waarbij je met je tennisracket de juiste ballen moet zien te slaan. Alle minigames zijn zowel in je eentje als (online) met je vrienden speelbaar.
Op visueel gebied doet Virtua Tennis 2009 onder voor andere tennistitels als bijvoorbeeld Top Spin 3. Dit komt omdat er vrijwel niets aan het plaatje veranderd is, los van enkele verbeterde lichteffecten en gezichtsanimaties. Helaas zijn de andere animaties net zo droevig als twee jaar terug, om nog maar te zwijgen over het vierkante publiek. Aan de online modus is eveneens niet gesleuteld, maar gelukkig was dat ook helemaal niet nodig.
Conclusie
Kortom, wanneer je het derde deel in je bezit hebt, krijg je met Virtua Tennis 2009 niets meer dan een uitbreidingspakket voorgeschoteld. Deze beslissing leunt op twee gedachtes. Aan de ene kant blijft het natuurlijk een goed tennisspel, omdat het vorige deel dat in wezen ook was. Aan de andere kant voelt het als een herhalingsoefening en mede daarom geven wij Virtua Tennis 2009 een heel punt lager als twee jaar terug.