Back to the Past with Mario 2000 Edition

Zoals altijd bespreek ik games die in dat jaar in Europa zijn uitgekomen; dat kan dus betekenen dat ik games bespreek die in Japan of Amerika al een jaar of zelfs langer te koop waren. In 2000 was ik voornamelijk nog steeds een PC gamer; de meeste games zijn dan ook PC-versies, op vier games na.

Ik blijf mijzelf aan de door mijzelf opgelegde regels houden en dat betekent dat ik niet verder ga dan tien games per jaar. Dus ik moet een aantal games een eervolle vermelding geven en die games zijn Heavy Metal: F.A.K.K. 2, Deus Ex, The Legend of Zelda: Majora's Mask en MechWarrior 4: Vengeance.

10 The Sims (PC)

The Sims is een game die geen introductie nodig heeft, aangezien The Sims 4 nog door aardig wat mensen gespeeld wordt. Ik heb The Sims vooral veel gespeeld omdat ik meeging met de rage en door mijn buurmeisjes verleid werd om het te spelen. En ik moet toegeven, het was ook echt wel een leuke game. Vooral voor architect spelen en je eigen huis bouwen was leuk. The Sims liet ook mijn sadistische kant naar boven komen, want niet alleen was ik een dief die alle huizen beroofde. Ik was ook iemand die mensen in het zwembad liet zwemmen en de ladder weghaalde zodat ze verdronken of ik sloot mensen op in een kamer waar toevallig een brand uitbrak.

09 Shogun: Total War (PC)

De eerste van de twee strategiegames die in dit lijstje voorbijkomen. Ik was echt slecht in deze game. Althans, ik was slecht in het turn-based-gedeelte van de game. Laten we het erop houden dat ik niet goed was in het managen van resources en slecht was in het maken van diplomatieke keuzes. Tijdens de gevechten ging het mij wel redelijk af, mits ik door een godswonder een groot genoeg leger had, want ik kon in deze game goed tactisch te werk gaan. Ik wist welke formaties ik moest gebruiken en ik wist ook precies op welke flanken ik mijn vijanden moest aanvallen. Maar ondanks dat ik de meeste gevechten won, ging ik toch vaak game over door fouten die ik maakte in het turn-based-gedeelte van de game.

08 Diablo II (PC)

Een paar artikels terug moest ik het eerste deel van Diablo noodgedwongen naar de eervolle vermeldingen degraderen, iets wat bij deel 2 niet het geval is. Diablo 2 verbetert veel elementen van het eerste deel, zo is de character-progressie een heel stuk beter en het verhaal is ook beter geschreven. Maar de leukste toevoeging is de coöperatieve multiplayermodus, waarmee je met maximaal zeven andere spelers de game kunt spelen.

Bij Diablo 2 was ik overigens altijd of The Necromancer of The Barbarian. Bij eerstgenoemde vond ik het feit dat je skeletten etc. tot leven kon wekken geweldig en de Barbarian vond ik awesome omdat hij kon dual wielden. En dual wielden vind ik tot op de dag van vandaag nog steeds awesome.

07 Rayman 2: The Great Escape (PS2)

Ondanks dat ik in 2000 zelf nog geen PS2 in huis had, had ik wel een goede vriend die al een exemplaar had bemachtigd, maar hij had maar één game en dat was Rayman 2: The Great Escape. Maar dat was totaal niet erg, want ik had goede herinneringen aan de eerste Rayman en ik was erg benieuwd naar het tweede deel. Ten opzichte van deel één was deel twee wel heel anders, want net zoals veel andere 2D platformers heeft Rayman ook een overstap gemaakt naar 3D platforming. Iets wat voor Rayman goed heeft uitgepakt, want het speelde lekker weg, al haalt het niet de kwaliteit van Super Mario 64.

06 Spider-Man (PS)

Ook de eerste PlayStation staat dit keer weer in de lijst, met, zoals je uiteraard al kunt zien, de game Spider-Man. Ondanks dat de PlayStation qua specificaties niet in staat was om een grote wereld te creëren waarin je vrij rond kon slingeren en je daardoor vooral lineaire levels speelde, was het voor die tijd wel echt een game die de Spider-Man-fantasie tot leven wekte.

05 Command & Conquer: Red Alert 2 (PC)

De tweede en laatste strategiegame in dit lijstje. Als het aankomt op de C&C-games, zal ik Red Alert 2 altijd als de beste game bestempelen. Het verhaal was weliswaar echt belachelijk, iets met de Russen die de VS aanvallen, maar de gameplay was echt geweldig. Vooral de custom skirmishes en multiplayer vond ik echt geweldig. Er waren twee landen waar ik voor koos om mee te spelen: Zuid-Korea (dat onder de Geallieerden valt) of Irak (dat onder de Sovjet-Unie valt). De Zuid-Koreanen hadden als speciale unit de Black Eagle, een krachtige straaljager, en de Irakezen hadden als speciale unit de Desolator, mensen die een nucleair gevechtspak aanhadden en als wapen een radiation gun gebruikten. Niet dat die units mij hielpen, want ik verloor de meeste potjes nog steeds.

04 Pokémon Yellow (GBC)

Met deze game speel ik eigenlijk vals, want ik heb zelf nooit een Game Boy Color gehad en ik mocht de game niet spelen op de GBC van mijn beste maat. Iets met maar één savegame, en dat ik zijn savegame zou verpesten, is eigenlijk best wel een goede reden. Nee, ik heb Pokémon Yellow op de PC gespeeld via een GBC-emulator.

Net zoals veel mensen van mijn generatie heb ik een jaar eerder kennisgemaakt met de anime Pokémon en uiteraard was ik daar meteen fan van. Ik ben met de games wel pas laat ingestapt, want zoals ik al zei, heb ik zelf nooit een Game Boy Color gehad en heb ik Red en Blue nooit gespeeld. Nee, ik speelde mijn eerste Pokémon-game pas in september 2000 en met deze game werd ook gelijk een persoonlijke traditie tot stand gebracht (al is die traditie in de loop der tijd wel wat veranderd). Die traditie is dat ik al mijn Pokémon namen geef die betrekking hebben tot Dragon Ball Z, oftewel de andere anime waarmee we in 2000 als Nederlanders kennismaakten en waar ik tot de dag van vandaag nog steeds een fanatieke fan van ben.

03 Evil Dead: Hail to the King (PS)

Ik heb het een tijd geleden al eens over deze game gehad. In het kort is het Resident Evil, maar dan met een The Evil Dead-skin. Toegegeven, Resident Evil is de betere game, maar dat betekent niet dat Evil Dead: Hail to the King een slechte game is. De gameplay mag dan matig zijn, het verhaal was leuk en voor de fans van de Evil Dead-franchise is het zeker een aanrader.

02 Soldier of Fortune (PC)

Wie de voorgaande Back to the Past-artikelen heeft gelezen, weet dat mijn ouders er vrij los in waren met wat voor games ik mocht spelen. Dus het moet geen verrassing zijn dat ik als twaalfjarig kind het extreem gewelddadige Soldier of Fortune mocht spelen. Ik ben hier echt heel lang een grote fan van geweest en heb de game sinds 2000 al een keer of dertig uitgespeeld. Dit was overigens ook de game waarbij ik voor het eerst mods gebruikte. Mijn favoriete mod was de mod waarbij de gore met standje elf omhoog gegooid werd. Zodra je iemand door zijn kop schoot of zijn arm eraf schoot, spoot er een bloedstraal van drie meter hoog door de ruimte en die bloedstraal bleef soms wel vijf à acht minuten lang doorgaan. Ik probeer niks goed te praten, maar als twaalfjarig jongetje vond ik dat geweldig.

01 Final Fantasy VIII (PC)

En dan nu de game die mij heeft gemaakt tot de gamer die ik nu ben. Final Fantasy VII was gateway zijn geweest naar Final Fantasy en JRPGs in het algemeen. Ik maak hier geen vrienden mee, maar Final Fantasy VIII is voor mij niet alleen de beste Final Fantasy ooit, maar ook de beste game ooit. Ik weet dat men denkt dat ik Assassin's Creed (Odyssey) altijd als mijn nummer één game zal bestempelen, maar nee, het is toch echt Final Fantasy VIII die bij mij op plek nummer één staat.

Final Fantasy VIII heeft trouwens een andere langlopende traditie tot stand gebracht, want al sinds december 2000 speel ik elke december Final Fantasy VIII. Je kunt dus eigenlijk wel zeggen dat december bij mij de Final Fantasy VIII-maand is. De traditie die bij Pokémon Yellow is begonnen, heeft zijn intrede ook bij Final Fantasy gemaakt, want zodra ik personages van een naam kan voorzien, zullen de namen altijd terug te herleiden zijn naar Dragon Ball. Al is er in de afgelopen jaren wel wat veranderd. Want voordat ik de naam Coola gebruikte (dit Dragon Ball-personage leerde ik pas kennen in 2002), was Vegeta mijn naam naar keuze voor de protagonist en in het begin gebruikte ik altijd Bulma als naam voor de vrouwelijke hoofdrol, totdat ik naar Dragon Ball GT ging kijken en ik de naam Pan ging gebruiken voor de vrouwelijke hoofdrol.

Zo, dat was de eerste reis naar de jaren nul van het huidige millennium, maar we moeten nu toch echt terug naar 2025. Uiteraard wil ik jullie de volgende keer weer mee op reis nemen, en dan gaan we naar het jaar 2001, een jaar dat gaming voor mij redelijk drastisch veranderde.