Diablo IV

Na twee weekenden aan de slag te hebben gemogen met de beta van de dungeon crawler, moet ik bekennen dat dat mijn scepticisme voor een groot deel plaats heeft gemaakt voor opwinding en verwachting, op smaak gebracht met een klein beetje angst voor wat mogelijk gaat komen. Hoe dit recept tot stand is gekomen, verkennen we in deze preview.

Twee weken, twee kansen

Zoals beschreven, heb ik twee weekenden de kans gehad om met de game aan de slag te gaan. De inhoud van deze weken was een groot deel hetzelfde, met als uitzondering dat de Druid- en Necromancer-klassen in de eerste niet beschikbaar waren. Mijn eerste week bracht ik daarom in de schaduwen door als een rogue, terwijl skeletten voor mij mochten vechten in de tweede. Voor het zover was, moest ik echter wel Queue Simulator spelen, kijkend naar hoeveel mensen eerder dan mij de game mochten betreden. In tegenstelling tot wat social media zou doen vermoeden, viel het echter allemaal wel mee. Buiten piektijden kon je vaak direct aan de slag en zelfs op momenten waarop ik moest wachten, zag ik zelden écht lange wachtmomenten voor ik de game kon betreden.

Hoe anders was dit eens ik daadwerkelijk in de beta zat. In het eerste weekend zag ik gedurende laadschermen meer gestotter dan een lerares op de jongste groepen, al moet ik zeggen dat hier nauwelijks nog iets van te merken was in de tweede. Vermoedelijk heeft dit te maken met grafische tuning en bijgewerkte drivers, want Diablo IV is al in de beta best een imposant schouwspel. Zelfs zwaardere machines zullen hun hardware flink moeten laten zweten, al zijn er voldoende opties, zoals NVIDIA DLSS-ondersteuning, om ook de minder krachtige apparaten degelijk mee te laten draaien. Dit zal ook de pop-up die ik zo nu en dan zag vermoedelijk voorkomen.

Je kon het zien aankomen

Een stabiele performance is ook wel nodig en niet enkel omdat het je eigen game-plezier verhoogd. Net als zijn voorganger vereist Diablo IV ten alle tijden een actieve verbinding met het internet. Daar zal waarschijnlijk weer een hoop over geklaagd worden, maar ditmaal is er tenminste een reden voor. Blizzard heeft namelijk de formule van het spel enigszins omgegooid, waardoor je meer doet dan in de enorme hoeveelheid dungeons monsters omleggen. De overworld is semi-open en laat je andere spelers tegenkomen, zelfs buiten settlements. Hier spawnen ook speciale bazen waar spelers in grote getale voor moeten opdraven en samenwerken in hoop om bergen met loot te krijgen voor onder andere crafting en transmog, terwijl je tegelijkertijd ook weer overladen wordt met wapens en gear. Dit klinkt goed, maar doet mij vrezen.

Diablo IV is nog steeds op en top Diablo. De stijl en sfeer ademen dit uit en de gameplay en klassen zijn zo diepgaand, dat twee weekenden voelen alsof je amper bent begonnen aan het topje van de ijsberg. Tegelijkertijd zijn de invloeden van games World of Warcraft voelbaar. De nieuwe elementen voelen MMO-esque aan en voelen als het perfecte excuus voor aanvullende aankopen. In het begin misschien alleen voor cosmetics, maar XP boosters of exclusieve gear met geweldige stats zijn verre van onmogelijk voor het huidige Blizzard. Al hoopt elke vezel in mijn lijf dat ik het mis heb, want dat zou zo’n grote smet kunnen zijn op wat een parel van een game lijkt te kunnen worden.

Conclusie:

Ondanks wat opstartprobleempjes, heb ik alle vertrouwen in Diablo IV als game zijnde. Als een service zijnde, heb ik er echter wat kanttekeningen bij. De vernieuwingen zijn veelbelovend, maar ook makkelijk te combineren met microtransacties. En gezien het Blizzard is, vrees ik op dat front het ergste…