In mijn vriendenkring is het een terugkerende grap: de eerste games die Sil koopt bij een nieuwe console. Waar de meeste mensen gaan voor de grote klappers, ben ik degene die meestal uitwijkt naar de kleinere releases. Bij de PlayStation 4 had ik weinig oog voor Killzone, maar waren het Skylanders en Putty die mee naar huis gingen. Bij release van de Switch kocht ik geen Breath of the Wild, maar 1-2 Switch en Snipperclips.
Bij de PlayStation 5 besloot ik geen games te kopen. Niet enkel wist ik dat Astro’s Playroom meegeleverd werd, maar wetende dat ik dankzij het luxeprobleem genaamd review-titels toch voorlopig niet aan mijn eigen spellen toe zou komen, besloot ik dat het zonde van mijn geld was. Mijn eerste fysieke spel kwam daarom pas maanden later met een gelimiteerde fysieke release van Spirit of the North van Signature Edition Games.
Eindelijk
Met dat lange bruggetje uit de weg, is het tijd om te praten over de opvolger van die game, welke ik mocht spelen op gamescom. De demo die me daar werd voorgeschoteld, dropte me midden in het avontuur, zonder enige vorm van een doelwit of andere sturing. In die zin lijkt het erg op zijn voorganger, die het moest hebben van verhaalvertelling via zijn omgeving.
Als een vos ren je door de natuur. Geen dichtbegroeide bossen of eindeloze vlaktes, maar grasvelden met ruïnes en skeletten die laten zien dat een menselijke beschaving hier ooit floreerde. Wat er met ze is gebeurd? Wie zal het zeggen? De kans is echter groot dat dit een van de thema’s is die het spel gaat verkennen. Het probleem met dergelijke verhaalvertelling is dat een speelsessie van amper twintig minuten je enkel kan laten gissen.
Als boter
De gameplay is wat dat betreft wat makkelijker te beoordelen. Onze vos beweegt soepeltjes met een stabiele framerate en animaties die ik niet anders kan beschrijven dan smooth. Springen voelt soms een beetje onwennig, maar tevens natuurlijk, daar vier poten natuurlijk anders functioneren van twee benen. Maar daarmee is het belangrijkste eigenlijk ook wel gezegd, daar de game niet bijster veel lijkt te sleutelen aan het initiële concept. De belangrijkste vraag is daarom of jij zit te wachten op meer Spirit of the North?
Verwachting:
Spirit of the North 2 lijkt vooral gewoon meer Spirit of the North te zijn. Niets meer en niets minder. Ik heb echter maar kort van het spel kunnen proeven en sluit niet uit dat men nog verrassingen achterhoudt.
1 reactie op "Spirit of the North 2"
25 december 2024 08:48
Toen ik eind 2020 mijn PS5 bestelde begon ik al met het binnenhalen van spellen, zodat ik meteen het één en ander te spelen had toen het apparaat half februari eindelijk binnen kwam. Spirit Of The North was één van de eerste spellen die ik aanschafte. Het zag er wel leuk uit en kwam op me over als een soort relaxed puzzelspel. Ik heb er aardig van genoten, al had ik richting het eind wel zoiets dat het een keer afgelopen mocht zijn. Het vervolg zal ik vast ook wel gaan halen.
Gelieve eerst in te loggen of te registreren om een reactie te plaatsen a.u.b.
Log in of registreer hier