In Angelic Chaos Re-Boot is de situatie net omgekeerd. Tanikaze Riku ontdekt dat hij in zijn vorige leven een gevreesde heerser was met immens magische krachten. Nu is hij echter weinig meer dan een reguliere student, tenminste tot de dag dat de krachten die in hem sluimeren ontwaken en dreigen de wereld in chaos te storten. Het is dan dat één engel, twee interdimensionale bezoekers en drie connecties uit zijn vorige leven voor hem verschijnen en zijn tot dan relatief rustige leventje op zijn kop wordt gezet.
Macht corrumpeert
Hoewel de intenties van deze zes personen louter positief zijn, zoals het beschermen van Riku zijn rustige leven of gewoon vrienden met hem worden, is niet iedereen hem zo gunstig gezind. Verschillende partijen hebben het gemunt op de krachten die hij in zich herbergt, waardoor hij constant op zijn hoede moet zijn vanwege aanvallen vanuit de ‘andere zijde’. Hierdoor wordt hij al snel dikke maatjes met vijf van de zes personen die we eerder noemden, die heel toevallig ook nog allemaal aantrekkelijke jongedames zijn. Helaas heeft hij daar weinig aan, daar met het verzegelen van zijn krachten, ook zijn jongeheer in een soort winterslaap is gevallen.
Wie een beetje bekend is met dit type game, zal van mijlenver zien aankomen hoe dit verder zal lopen. De game begint met een common route, welke dient als een manier om de setting uit te diepen en een platonische relatie tussen de hoofdpersonen en de heldinnen op te bouwen, waar in de character routes op voortgebouwd kan worden. Deze route is relatief compact en geeft je meerdere keuzes die voor je bepalen welke route je op gaat. Het is dus niet één duidelijk afgebakend besluit zoals we het wel vaker zien. Persoonlijk heb ik daar altijd gemengde gevoelens bij, daar dit je dwingt om meerdere keren door grote stukken van de game te skippen om de winnende combinaties te vinden.
Angelic Chaos Re-Boot heeft wat dat betreft een functie die ik het liefst in elke visual novel zou zien: een flowchart. Eens je de game hebt uitgespeeld en een einde hebt gekregen, kun je via de flowchart je keuzes aanpassen om zo bij een andere uitkomst uit te komen. Krijg je hierdoor scènes te zien die je nog niet hebt ervaren? Dan moet je ze even kijken en kun je de rest weer via de flowchart overslaan tot je op een character route belandt. Fantastisch!
Best of the bunch
Deze karakters ga ik met alle liefde aan je voorstellen, gesorteerd op welke ik persoonlijk de beste en de slechtste vond. Onthoudt echter dat dit heel subjectief is, dus lees vooral ook de mindere categorieën door voor je jouw oordeel in steen bijtelt. Dat gezegd hebbende, beginnen we met hare hoogheid Caqua Schtoria.
Caqua, of Kaguya voor ons mensen, is de prinses van het koninkrijk Sneeuw, het land waar Riku in zijn vorige leven over heerste. Van jongs af aan is ze opgegroeid met verhalen over wat voor monster hij is, maar toen ze uit nieuwsgierigheid onderzoek ging doen, kreeg ze de indruk dat de geschiedenisboeken zoals wel vaker zijn verdraaid. Wanneer vervolgens de magische kracht van deze tiran wordt waargenomen, besluit ze zelf naar de Aarde te gaan om poolshoogte te nemen.
Eens daar aangekomen, concludeert ze al snel dat Riku in ieder geval geen bedreiging is en zelfs best wel aandoenlijk. Hij ziet haar gewoon als een vrouw, niet als een demoon ondanks haar dierenoren, en is daar bijzonder door gecharmeerd. Het gevolg is dat ze al snel met hem begint te flirten, al komen de daadwerkelijke gevoelens pas eens ze een op een training gaan doen om zijn kracht onder controle te krijgen (en zijn leuter in de lucht). Wat daarna volgt, kan ik omschrijven in twee woorden: horny route. Al zou breeding fetisj ook de lading wel dekken. Hiernaast draait haar route om de politieke intriges van Sneeuw en haar broer die koste wat het kost de troon wil bestijgen.
Wie mijlenver verwijderd is van dit soort spelletjes, is Kohibari Kurumi. Riku’s klasgenoot is altijd vrolijk, een flapuit met een duidelijke interesse in seks, maar tegelijkertijd ook een jonge vrouw met een indrukwekkend intellect. Tevens was ze in haar vorige leven Slay, de strateeg van Diablo die hem volgens de boeken uiteindelijk heeft verraden.
Kurumi mag dan wel een verbintenis hebben met Riku, maar het is in eerste instantie zijn zusje Amane waarmee ze een echte band vormt. De twee gaan samen gamen en worden er nog goed in ook! Doordat ze echter daarbij relatief vaak in de nabijheid is van Riku, reageren haar krachten, waardoor deze ontwaken. En om deze te leren beheersen, oefenen ze samen, waardoor hun vriendschap uitgroeit tot een nogal onstuimige en passievolle liefdesrelatie. Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn, daar acties uit haar vorige leven terugkomen om haar in haar kont te bijten.
Trash of the team
Dit zusje krijgt ook haar eigen route, because offcourse she does. Amane is al sinds kind af aan verliefd op haar oudere broer, maar heeft zich erbij neergelegd dat die liefde nooit tot bloei zal kunnen komen. En daar heeft ze een soort van vrede mee gekregen door haar broer op enige afstand te houden. Echter wanneer herinneringen van haar vorige leven terugkeren en ze ontdekt dat ze toen ook gevoelens voor hem had die ze moest opkroppen, wordt het te zwaar voor haar. Wanneer de spreekwoordelijke emmer overloopt, begaat ze in een moment van passie een fout die ze nooit meer terug kan nemen.
Verhalen als deze zijn opvallend gebruikelijk in games als deze en ze vallen en staan altijd met de uitwerking. Voor elke Sisterly Bliss is er een Renai X Royale en ACR zit duidelijk in het tweede kamp. De chemie tussen Riku en Amane is fantastisch, maar dan wel als een broer en zus die de draak met elkaar steken, niet als een koppel die hetzelfde doet. Hiernaast laat het de meest interessante aspecten van een dergelijk taboe enorm onderbelicht, waardoor ik onvoldaan achterbleef op vrijwel elk vlak.
Nao hoort ook in dit kamp, maar niet vanwege haar karakter. Puur kijkend naar wat ze verhalend op tafel brengt, is ze op sommige fronten zelfs de interessantste van het stel! Maar net als Amane is ze niet zo boeiend als een partner. Ze is een vertrouweling en een soort beste vriendin, maar haar transformatie naar een liefdesinteresse voelde voor mij onnatuurlijk. Wat hierbij niet helpt, is dat ze als een engel zijnde niets wist over liefde en seks voor ze Riku kwam beschermen, hetgeen in combinatie met haar jonge uiterlijk nogal… risque voelt.
Sidedishes
De laatste twee karakters zijn Orie, Kaguya’s rechterhand, en Fumika, Riku’s kindervriendin en zijn huidige lerares. Zij sieren niet op het titelscherm of in het meeste artwork dat ter promotie is vrijgegeven en na hun routes gespeeld te hebben, zie ik wel waarom. Hun verhalen zijn beduidend korter en nauwelijks verweven met Riku’s vorige leven. Orie’s route is weinig meer dan een vrij standaard romance plot, terwijl Fumika worstelt tussen haar gevoelens en haar verantwoordelijkheden. Beide waren gebaat geweest bij meer diepgang, maar zijn tenminste voldoende uitgewerkt dat ze niet voelen als een excuus om naar de volgende seksscène te gaan.
Daarmee belanden we aan bij hetgeen wat ervoor gezorgd heeft dat deze game bijna een jaar later uit is gekomen dan gepland en ook niet op Steam is te vinden (maar wel op MangaGamer, JAST en Kagura Games): de seksscènes. Meestal schrijf ik hier ongeveer hetzelfde: prima artwork en voice acting zorgen voor prima scènes die je niet teleur zullen stellen als je daarvoor komt. Niet deze keer. Het artwork en de stemmen zijn wel gewoon van hoge kwaliteit, ook buiten dat soort scènes, waar de gezichtsuitdrukkingen midden in voice lines veranderen om de toon te reflecteren. Daar is niets aan veranderd, maar de erotische scènes zijn oprecht fantastisch bij sommige karakters.
Doorgaans speel ik dit soort scènes als deel van het verhaal, omdat ik gewoon het gevoel heb dat een romance story niet compleet is zonder dit aspect, maar in Angelic Chaos Re-Boot kreeg ik het er ook zowaar warm van. De goede score die deze titel krijgt is daarom niet enkel namens mij, maar ook mijn knappere wederhelft die er geen probleem mee heeft als ik buiten honger krijg, zolang ik maar huis kom eten!
Conclusie:
Twee sterke routes, twee prima routes en twee routes die niet helemaal bij mij aansloegen, maar waarvan ik de karakters wel kon waarderen, maken van Angelic Chaos Re-Boot een van de betere erotische visual novels die ik heb mogen recenseren. Het mist een écht hoogtepunt om het naar de status toptitel te tillen, maar wie het gaat spelen, zal ongetwijfeld de nodige hoogtepunten ervaren, if you know what i mean!
