Sommige games zijn een hel om te recenseren. Vaak heeft dat te maken met impressies van de game die met elkaar conflicteren, zoals een excellente vertelling met verschrikkelijke voice acting of degelijke gameplay met een waardeloze vijandelijke AI. Andere games recenseren zichzelf echter zo’n beetje, door in de eerste minuten een beeld te vormen waarvan het totaal niet meer afwijkt. Black Clover: Quartet Knights is zo’n game.
Black Clover is gebaseerd op de gelijknamige anime-serie over een groep magische ridders, die momenteel te zien is op de Japanse televisie en draait om Yami, Asta, Noelle en de Black Bulls magic knights waar ze toe behoren. Toch hoef je de anime niet gezien te hebben om het verhaal van het spel te volgen. Dit omdat voor Quartet Knights een origineel verhaal werd geschreven én geanimeerd met cutscenes die zo uit de anime hadden kunnen komen, waarin nauwelijks gerefereerd wordt naar gebeurtenissen uit de canon. Een nog belangrijkere reden is echter het feit dat het verhaal zo ontzettend voorspelbaar en vergeetbaar is, dat je niet het gevoel hebt op enig moment iets gemist te hebben als je niet hebt opgelet.
Niet voor einzelgängers
De reden dat het verhaal van Quartet Knights zo teleurstellend is laat zich makkelijk raden. De game is namelijk gebouwd rondom de multiplayer-ervaring, waarbij het verhaal meer dient als een grappige twee uur durende bonus of tutorial om je een feel te geven van de mechanieken. Tevens is het de ideale manier om wat geld te verdienen, waarmee je skills voor je multiplayer-karakter naar keuze kunt aanschaffen.
Er zijn zeventien van deze karakters te vinden in Quartet Knights, welke ieder hun eigen specialiteit hebben. Karakters als Asta en Yami doen het het beste op de frontlinie, met hun zwaard in de aanslag en supermoves aan hun zijde, terwijl de meer op magie georiënteerde karakters als Mimosa en Noelle het beter doen op een afstand. Je kunt bij elke match kiezen met welk karakter je speelt en ze zelf customizen met persoonlijke voice clips en verschillende kleurtjes, evenals verschillende boosts en vechtstijlen, welke je kunt kopen met de in-game currency. Zelfs tijdens de match, wanneer je het loodje legt, kun je de laatste twee bijstellen, zodat je je kunt aanpassen aan de vaak hectische situaties die ontstaan wanneer acht karakters gigantische spreuken over het scherm slingeren.
Met zijn achten
Dat Quartet Knights sterk de nadruk legt op multiplayer moge ondertussen duidelijk zijn, maar daarmee is natuurlijk niet duidelijk wat het nu precies is. En dat laat zich ook niet makkelijk samenvatten. De spelervaring is namelijk sterk afhankelijk van de rol van je karakter.
De eerdergenoemde karakters op de frontlinie laten zich bijvoorbeeld besturen als die in een hack’n’slash game, terwijl de karakters die onder de shooter-categorie vallen meer doen denken aan die van third-person shooters. De game laat zich dan ook het beste omschrijven als een hybride van deze twee genres, waarbij de focus niet ligt op individuele prestaties, maar op teamspel.
In de verschillende modi moeten spelers samenwerken om verschillende doelen te behalen, zoals het zoeken van sleutels en kisten, het veroveren en vasthouden van een zone of het begeleiden van een package. Niets wat we niet eerder gezien hebben dus; een stelling die overigens eigenlijk voor de hele game geldt. Want als het meest noemenswaardige aspect van je spel de vele connectieproblemen zijn bij de matchmaking, dan heb je een wel heel middelmatig product neergezet.
Conclusie
Om Black Clover: Quartet Knights te spelen hoef je de anime niet gezien te hebben, en na het spelen van deze game wil je het ook waarschijnlijk niet meer zien. Hoewel de game oogt als diens bronmateriaal, weet het er namelijk verder enkel afbreuk aan te doen dankzij een lachwekkend kort verhaal, matige gameplay en problemen met de multiplayer, die nota bene het hart van de game is. Het spel is niet verschrikkelijk, maar vooral eigenlijk gewoon niet de moeite waard.