Wie de lijst bekijkt van games die ik gespeeld heb, zal direct zien dat die gevuld met titels die de nadruk leggen op een sterk verhaal. Final Fantasy, Muv-Luv, Persona, L.A. Noire en Evenicle zijn slechts enkele voorbeelden van games die de top van deze lijst sieren. Maar zo nu en dan zal je ook een spel zien wat gewoon leuk is. Dom vermaak als Carrion en PowerWash Simulator of een verslavende titel als Tetris en Super Smash Bros.. Destroy All Humans 2 ging ik in met de verwachting dat die in de dom vermaak-categorie zou vallen.
De opzet leent zich er immers prima voor. Een game waarin je als een stereotype buitenaards mannetje chaos en destructie veroorzaakt terwijl je mensen terroriseert, klinkt als een perfect voorbeeld van dom vermaak. Dat ontwikkelaar Pandemic Studios dit in 2006 reeds goed begreep, maakt de game al in de eerste paar minuten duidelijk. De voice acting is heel overduidelijk overdreven en geeft het geheel het gevoel van een slechte jaren tachtig-film over groene mannetjes, al vroeg ik me soms wel oprecht af tot waar de opzet stopt en overgaat in slecht schrijfwerk. Vooral wanneer je gedurende gesprekken een keuze kunt maken, voelt het vaak alsof het antwoord totaal niet aansluit op hoe het gesprek hiervoor liep. Maar zoals gezegd is dit dom vermaak, dus het wordt allemaal niet té storend.
A>B
Pandemic Studios mag dan wel de originele Destroy All Humans 2 hebben gemaakt, maar voor de Reprobed-versie heeft THQ Nordic de hulp ingeschakeld van Black Forest Games. Die bouwden de game volledig opnieuw op en het resultaat is zelfs met een scheve blik niet meer vergelijkbaar met het origineel. De spelwereld is veel levendiger en gevarieerder, men heeft creatieve vrijheden genomen om karakters beter uit de verf te laten komen en waar nodig zijn zaken volledig omgegooid. Het springt zeker niet over de lat die AAA-titels in 2022 moeten passeren, maar profileert zich ook niet als dusdanig. Meer ergens tussen A en B in, maar dan wel dichter bij die tweede.
Dit is jammer, want de belangrijkste reden daarvoor is dat de game nog wat extra polijst had kunnen gebruiken. Gedurende mijn speelsessies liep ik met grotere regelmaat tegen grafische foutjes aan, zoals NPC’s die door de lucht wandelen, een draaiend hoofd hadden á la The Excorcist of watereffecten die een halve meter boven het oppervlak zweven. Daarnaast zat ik meer dan eens vast in de omgeving en werd ik zonder goede reden gespot in vermomming. Daarnaast zijn er nog voice lines die herhalen en dan door elkaar gaan lopen. Al met al een rommeltje!
Crypto & Pox
Op gameplay-gebied doet de game het een stuk beter. Als Crypto ben je gewapend met een handjevol wapens die niet zouden misstaan in een Ratchet & Clank-titel. Daarbij kun je denken aan een wapen dat een meteorietenregen oproept, lava schiet of aan buitenaardse bots die aan jouw zijde vechten en commentaar leveren. In het begin zijn ze nog relatief tam, waardoor ik persoonlijk vooral mijn psychokinese gebruikte om vijanden de ruimte in te gooien, maar eens je ze wat upgrades geeft, worden het massamoordmachines. Al kan niets op het gebied van vuurkracht opboksen tegen jouw vliegende schotel.
Deze frisbee is uitgerust met de krachtigste wapens van het spel, echter persoonlijk vond ik ermee dood en verderf zaaien veruit het zwakste deel ervan. Enerzijds omdat jouw tegenstanders doorgaans bestaan uit tanks en robots die simpelweg niet zo leuk zijn om te kwellen als reguliere mensen, maar anderzijds ook omdat de mechanics ervan meer hinderlijk zijn dan vermakelijk. Deze uitvinding van buitenaardse heersers kan maar een paar klappen hebben en moet zich opladen door dingen als auto’s te ontdoen van hun brandstof. Je moet hierdoor constant goed opletten met wat je doet, hetgeen ten koste gaat van de fun factor. Daarnaast is combat in het voertuig veel eentoniger dan op twee benen, waardoor ik blij ben dat het wordt beperkt tot een handjevol boss fights. Al zijn het wel juist deze boss fights die me het meest bij zullen blijven van dit acht uur durende avontuur, al was het maar door hoe ontzettend saai ze waren om te moeten doen…
Conclusie
Black Forest Games heeft duidelijk heel veel moeite gestoken in het moderniseren van Destroy All Humans 2, maar een nieuwe visuele presentatie kan niet verbloemen dat de game gewoon niet mooi oud is geworden. Het is allemaal niet verschrikkelijk slecht, maar in 2022 heb je vele betere opties als je dom vermaak zoekt.